Een kind als verlosser?!

Een vraagteken
Ziet u dat er een vraagteken achter de titel van dit artikel staat? Er wordt een vraag opgeworpen. Blijkbaar is die combinatie kind – verlosser niet zo vanzelfsprekend. Inderdaad, wie even nuchter doordenkt kan zich daar toch niets bij voorstellen! Het is toch immers ongehoord dat een kind verlossing, heil en uitredding kan brengen? Zo'n kwetsbaar en fragiel wezentje heeft veeleer zelf zorg en aandacht nodig. De groten en de sterken moeten daarvoor zorgdragen. Een kind heeft hulp nodig van hen die (geestelijk) uit de kluiten zijn gewassen. Mensen die van wanten weten! Nee, dat vraagteken is echt nog niet zo vreemd. 'Een Kind als Verlosser?'
Onderwijl kan het zomaar zijn dat u het heel vanzelfsprekend vindt. U zegt: 'Je kunt je toch geen kerstfeest voorstellen zonder een kind. Zonder het Kind?' U bent er zo in de loop van de tijd aan gewend geraakt; zonder kribbe en kind geen kerst. Hoe romantischer hoe mooier…!
Intussen lijkt de aanwezigheid van het kind in onze geseculariseerde tijd geheel niet meer zo vanzelfsprekend! Het kost moeite om in mijn bewoordingen niet ironisch te worden. Mensenlief, je weet toch niet wat je ziet! Net na 5 december rukt me daar een leger kerstmannen op. Ontelbaar veel! Het kan zo maar gebeuren dat je, ergens op huisbezoek in een reformatorische setting, je Bijbel leest en een gebed doet, terwijl een dode, buikige en bebaarde kerel je staat aan te staren! En het Kind? Daar wordt met geen woord over gerept! Armoe troef! Nee, laten we dat vraagteken nog maar even achter onze titel laten staan. Dat kan binnen deze context heel geen kwaad! Wie van plan was de schoen vast aan te trekken, kan daar beter nu maar mee beginnen…!

Een uitroepteken
'Een Kind als Verlosser!' Ja, u ziet het goed. Dit keer geen vraag, maar een klaroenstoot van vastheid en zekerheid! Ieder mag en moet, juist in deze kerstloze tijd, het tegenovergestelde horen. De Kerk des Heeren leeft bij de gratie van een Kind dat volop en voluit Verlosser is. Hier is geen plek voor enig vraagteken. Dit is heilige en heilzame proclamatie! Ja, inderdaad, zo gaat het er in het Koninkrijk Gods aan toe. Steeds weer. Alles ondersteboven. Alles op z'n kop. In het Rijk Gods domineert het Kind. Hij is Dominus. Hij heeft het voor het zeggen! Kind; teken en garantie van heil voor heillozen. Van hoop voor hopelozen. Van troost voor troostelozen. 'De hemel heeft het kleên verkoren'. Bij het licht van dit Kind vervaagt alle trotse macho-geloof. Van welke kleur en snit ook. Wie zicht krijgt op dit Kind, ontdekt dat de HEERE Zichzelf doet overhouden een arm en ellendig volk, dat nochtans op deze Kindernaam vertrouwt!
Een vraag zo tussendoor moet toch kunnen lijden? Of hebt u de afgelopen dagen al zoveel stichtelijks gelezen dat u net bezig was af te haken? Lees toch nog maar even verder!
Bent u nog steeds met inspanning doende om uzelf te verlossen uit die nare kerker van zonde en schuld? Je zult er maar mee zitten! Je zult er maar niet vanaf kunnen komen! 'Ach', hoor ik iemand tegenwerpen; 'zonde en schuld dat waren zaken waarover vroeger gesproken werd. Er ging geen zondag of feestdag voorbij of het ging er weer over. Ik ben er immuun voor geworden. Ik ben 'dood' gepreekt…!' Ik probeer u te begrijpen. Ik denk dat het me aardig lukt. Toch wil ik u in alle eerlijkheid vragen: 'Wat moet u met een Kind als Verlosser als u nergens van verlost hoeft te worden?' Nee, zegt u nu alstublieft niet dat u op deze manier een schuldcomplex wordt aangepraat. Dat is zeker niet de bedoeling. Maar we mogen elkaar toch wel in alle eerlijkheid zeggen dat nu juist een Kind in uw en mijn vleselijke vlees moest verschijnen om u en mij van alle vervloekte vleselijkheid te verlossen…!?

Onvoorwaardelijk
U werpt tegen: 'Dus eerst moet je de ernst en de diepte van je verlorenheid en de kwaadaardigheid van je zonde leren kennen? Nou, dan heb ik dit Kerstkind als Verlosser schijnbaar niet nodig. Dan ben ik dus 'nog niet aan Jezus toe'!?' Ik heb het idee dat ik u begrijp als u het zo stelt. Immers, u bedoelt te zeggen – zoals velen in deze tijd – dat niet zozeer de zonde zelf, maar heel de nasleep daarvan het leven verlamt. Wat anders gezegd: u zit meer in over de gevolgen van de zonde, dan over de schuld zelf?
Die gebroken relatie. Afgelopen jaren liep je huwelijk faliekant stuk. Het begon allemaal zo prachtig. Samen heb je tijden beleefd dat je uit volle borst kerstliederen kon zingen. En nu…? Ach, je bent nog wel bij elkaar, maar intussen leef je als vreemden in hetzelfde huis. 'Wat moet ik in deze omstandigheden met een Kind als Verlosser? Laat mij dan eerst de oorzaak van mijn zonden zien!'
Weer een ander hoor ik over de verstoorde verhouding binnen de familie. Al jaren hebt u uw broer of zus, vader of moeder, zoon of dochter niet meer gezien. Ruzie. Vete. Daarom, al jaren weigert u om één syllabe van het engelenlied mee te zingen. 'Vrede op aarde…!' Het is voor u een farce! Wat begin je met een Kind als Verlosser als je niet eens op normale wijze met je eigen vlees en bloed kunt optrekken!?
Ja en dan die situatie die elk van u wel uit eigen leven of uit het bestaan van anderen herkent. Die ziekte. Al tijdenlang wordt u geplaagd door een verlammende kwaal. Lichamelijk. Psychisch. U kunt er maar niet doorheen zien en het lijkt eerder erger te worden dan beter. Ik hoor u zeggen: 'Zo ben ik nu. Als ik me zo gezond voel als een vis dan vier ik kerstfeest en denk ik niet of amper over de diepere betekenis van Christus' geboorte. Maar nu ik me miserabel, ellendig, uitgerangeerd voel en elke dag gekweld wordt door pijn dan zou ik plotseling dit Kind wél nodig hebben als mijn Verlosser. Ik voel me zo'n hypocriet!
Ik denk dat we zo ongeveer wel weten wat sommigen van u bedoelen; als alles voor de wind gaat kun je kerst vieren. 't Is nog bar gezellig ook. Van je zonde of schuld heb je nauwelijks of geen last. Het leven loopt heerlijk voorspoedig. 'Vive l'Enfant!', 'Leve het Kind!' Het Kind is prachtig, maar een verlosser hebt u niet (echt) nodig.
Welnu, en toen kwam al die misère waarover u zojuist sprak en nu is het u meer om de verlossing te doen dan om het Kind. Hebben we elkaar zo goed begrepen? Wie zich hier niets bij voor kan stellen, mag de Geest van Christus nog wel eens om ontdekkend licht bidden. Het is echt niet zo dat al die 'zondebabbelaars' het ook echt om het Kind gaat. Maar dat is een zijspoor.
We gaan terug naar uw kernvraag. U weet verstandelijk van uw breuk met God. U bent ervan overtuigd dat u zonder Christus niet voor God kunt verschijnen en toch viert u straks 'vrolijk' kerstfeest. Al jarenlang bent u dezelfde; onbekeerd, onverbroken. U zegt dit zelf. En uw conclusie is dat u het Kind dan pas als uw Verlosser nodig hebt als u… Nou ja, ook daarover hebben we het al gehad.
Toen kwam u, die treurt over 'de gevolgen'. Mag u nu zomaar naar dit Kind gaan? Gevoelig of niet gevoelig. Verbroken of niet verbroken. Ontdekt of niet ontdekt? Het is een vraag waarover een heel theologisch verhaal valt te houden. Dat doen we niet. We trekken op kerst alle registers open. Elk en ieder wordt onvoorwaardelijk genodigd om heil en heul te zoeken bij dit Kind. Hij is bij uitstek een Verlosser. Hij kan toch bevrijden van onverschilligheid en ongevoeligheid? Als Hij een echte Verlosser is – en dat is Hij! – dan hoeft u niet bang te zijn om tot Hem te vluchten. Wat uw omstandigheid of conditie ook is. Vermoeiden en belasten. Mensen die de zwijmelwijn van deze wereld met volle teugen naar binnen slaan. Op kerst worden alle grenzen doorbroken. Vlees is welkom. Armlastigen, die leven van de rente van hun schuld! Of je nu herder of wijze heet. Zeg nu zelf kan het onvoorwaardelijker? Kan het rijker? Wie het weet, mag het zeggen!

Het Kind als Verlosser
Het lijkt me de hoogste tijd dat ik u tot slot nog iets over dit Kind probeer te zeggen. Wellicht wist u het al lang. Echter, herhaling is de moeder van de (geloofs)wetenschap. En u, die dit Kind hebt lief gekregen, u kunt niet genoeg over Hem horen. Zo is het toch?
Dit Kind is van God gegeven. De Vader is er tevreden mee! Wat een gedachte! Hij die één Kind had, gaf het uit gratie aan vijanden en goddelozen. Wie zijn naam hier durft in te vullen is goed af, al doet het nog zoveel pijn en geeft het nog zoveel verdriet om dit voor God te zijn. De Vader is tevreden met dit Lammetje. Op kerst luidt de kinderlijk eenvoudige vraag: 'u ook?'
Dit Kind heeft Zichzelf gegeven. Vrijwillig bood Hij Zich aan bij Vader. Waarom? Om mensen, zondaren, albedervers – zelfs al weten ze het niet eens – Zijn heil en verlossing aan te bieden. Het is voor dit Kind een lieve lust als u met uw zware last tot Hem komt. Hoe…? Wat zou het! Als u maar bij Hem terechtkomt. Wie denkt dat hij/zij niet welkom is, moet de komende dagen de oerwoorden van het kerstevangelie nog maar eens gaan spellen. Dat kan nooit kwaad. Zeker niet voor u als u nog steeds een vreemde bent voor dit Kind.
De Vader gaf Zijn Zoon. De Zoon gaf Zichzelf. En de Heilige Geest? Die is telkens bezig om tijdens de verkondiging van de Christus Hem in de kribbe van het zondaarshart te leggen. Deuren openzetten voor Jezus? Dat doet de Geest! Zelfs daar hoeft u niet over in te zitten. Kerst leert mij stamelend jubelen: 'Drie-enig God, U zij al de eer!'
Nog één poging. Gods Verlosser is een kind! Echt waar. Een kind, zoals u kind was. Geen aureool-kind. Geboren uit een vrouw. Wees nu eens eerlijk, wat zult u bang zijn voor een kind? Wat moet u vrezen voor een lam? Kom, neem dit Kind op dit laatste kerstfeest van deze eeuw eens op schoot. Druk het aan uw hart. Geoorloofd? Wis en zeker! De Vader biedt Hem u aan. De Geest ontdekt u eraan dat het zonder Hem een kerst zonder Christus wordt. En het Kind…? Wat Hij wil, dat hebt u al jaar in jaar uit gehoord…!
O ja, dat mag ik niet vergeten. U bedenkt toch wel dat dit verlossende Kind ooit eens zal zeggen: 'U hebt niet gewild!' En dan…?

Joz. A. de Koeijer, Baarn

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen