De Waarheidsvriend cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van De Waarheidsvriend te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van De Waarheidsvriend.

Bekijk het origineel

Christelijke levensstijl

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Christelijke levensstijl

Pastorale overwegingen

6 minuten leestijd

3

Bruiloften

Over bruiloft vieren wordt zeer verschillend gedacht, ook binnen de christelijke gemeente. Een steeds groter wordend aantal geeft van de stelling: Een bruiloft is geen begrafenis, een zéér eenzijdige verklaring. Als aan het woord 'feest' gedacht wordt, is het alsof in 't gedachtenklimaat een groot aantal remmen losschieten. Bij een feest kun je eens een keer wat anders. Dan moeten we ons eens echt kunnen uitleven. Het moet in ieder geval totaal anders dan in het dagelijkse levenspatroon. Een mens moet zo af en keer eens goed pret hebben en zich eens wat laten gaan. Bij velen wordt het pas mooi als het er maar gek en schuin aan toe gaat. Vooral als er stevig bij gedronken kan worden, zijn ze in him knoUentuin. Om van de gevolgen nu maar te zwijgen.

Vandaar, dat sommige bruidsparen gezegd hebben: Daar moeten we wat aan doen. We leven in een tijd, dat steeds meer mensen kunnen dansen, dus maken we er een dansavond van. Beter dansen dan maar steeds drinken. Zó wordt in ieder geval de avond gevuld en kan men heel wat nare dingen t.g.v. het drinken voorkomen.

Ons lijkt dit een vals dilemma, 't Behoeft helemaal niet te zijn: dansen óf drinken. Noch dansen, nóch overmatig drinken behoort op een christelijke bruiloft thuis. Trouwens, die twee liggen meestal door elkaar. Op dansavonden wordt ook nogal eens stevig gedronken.

Tegen dansen menen we grote bezwaren in te moeten brengen. Het komt uit een puur wereldse sfeer, een leefklimaat waar men geen rekeniftg houdt met God en Zijn Woord. Dat heeft alleen maar funeste gevolgen. Hoeveel echtscheidingen en driehoeksverhoudingen hebben hun wortels niet gevonden in dansavonden? ! Men wist zich op één of andere manier aantrekkelijk te maken voor de andere partij en de begeerte is meestal sterker dan het bezit. De vorst der duisternis spint overal garen uit. Welk een wufte sfeer hangt er in een danszaal! Welk een lichte, meeslepende en ook opzwepende muziek moet er vaak bij zijn. We zijn hier in een totaal ander gedachtenklimaat. En ons hart is zéér ontvlambaar voor de zonde. Veel bruiloften geven aanleiding tot grove zonden. Ook die, waarbij het bruidspaar even tevoren in de kerk Gods zegen over hun - huwelijk lief afsmeken. Het dansen is een kwaad, dat ook in onze ker­ kelijke kring steeds verder vreet. Als kerkeraden en predikanten hebben we nauwlettend hierop toe te zien.

Verantwoordelijk bruiloft vieren moeten we leren.

Wat een mens wil én waar hij zich voor inzet, kan hij soms heel gauw. Maar meestal wordt er te laat aan gedacht hoe men de avond van de huwelijksdag moet vullen. Wil het een stijlvolle bruiloft worden, moet deze terdege voorbereid worden. Want dat zo'n avond slagen kan, staat vast. Als men er maar wat voor óver heeft en desnoods in de hand neemt, die organiseren kan en tegelijk ethisch besef heeft. Wat een aardige dingen kunnen er niet gedaan worden b.v. tijdens het diner. Vanzelfsprekend mag er een opgewekte sfeer zijn op een bruiloft. Alles heeft echter grenzen. En van nature hebben we de neiging om die grenzen te overschrijden. Wie eigen hart enigszins kent, wéét wat daar woelen kan. En de vorst der duisternis wil overal graag munt uit slaan. Zou daarom de Prediker gezegd hebben: het is beter te gaan in een klaaghuis dan te gaan in het huis des maaltijds? Het treuren is béter dan het lachen; want door droefheid des aangezichts wordt het hart verbeterd? (Pred. 7:2, 3). Welke rijke, schone gebeurtenissen ook mogen plaats hebben (en daartoe behoort de huwelijksdag), over alle dingen ligt de schaduw van de zonde. De zonde heeft diepe sporen in het leven getrokken. Er is géén levensgebied onaangetast gebleven. Dat hebben we altijd maar weer voor ogen te houden. Bovendien kunnen we elke minuut van ons leven worden opgeroepen om voor de rechterstoel van God te verschijnen. Wie daar oog voor heeft, leert voorzichtig te leven en vraagt elke dag 'Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal? '

Dit dienen ook twee jonge mensen te vragen, die hun huwelijk kerkelijk willen laten bevestigen. De kerkelijke bevestiging is een op zich goede zaak, want hoe zullen we de levensweg op kunnen zonder de zegen des Heeren? Helaas wordt het bij velen alleen maar een formele zaak, als we zien hoe vérder de avond doorgebracht wordt. Het één vloekt tegen het ander. Wordt de huwelijksbevestiging dan geen vertoning? Is het trouwen in de kerk er dan alléén maar omdat er dan wat extra foto's bij komen en zelfs mooie foto's?

Men beschouwe dit niet als een sarkastische opmerking, maar als een teken van verontrusting en bezorgdheid.

Wat óók opvalt bij veel predikanten, is dat de meeste bruidsparen (althans op het platte land) geen belijdend lid zijn. Verschillenden zijn zelfs weinig of nooit op de catechisatie geweest. En... dan tóch maar trouwen in de kerk. Hier wreekt zich de volkskerk-gedachte, waarbij niet de kerk het volk bepaalt, maar het volk de kerk. En de natuur is sterker dan de léér. Bij hoevelen in (van ouds) oerdegelijke gemeenten is de godsdienst alleen maar een sociaal-traditionele aangelegenheid, maar géén geestelijke werkelijkheid. Dan is de dienst des Heeren alleen maar vormendienst. Hoe de Heere daarover denkt staat duidelijk in Zijn Woord aangetekend. En daar blijft na verloop van tijd ook niet veel meer van over. Vandaar, dat als deze mensen in een stad terecht komen, zij meestal geheel voor de kerk verloren zijn. In de meeste grote steden is de zaak duidelijk gesaneerd, de overgangszone is weggevallen. Dit betekent een verheldering van de zaak. De ware belijders hebben daar tegen veel meer tegenwind op te tornen. Ik dacht, dat kerkeraden in de grote steden daar ook méér houvast aan hadden, men kan ermee werken. Dan komt er ook een principiëler levensstijl. Het is niet mijn bedoeling (op dit gebied) de steden tegen het platte land uit te spelen. Maar dat de dorpen steeds meer open komen voor allerlei invloeden is wel een waarschuwing om zich te wapenen tegen de tijdgeest, die overal doordringt, zodat er een vermenging komt van kerk en wereld. En het bederf van het beste wordt het slechtste.

Putten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 9 oktober 1975

De Waarheidsvriend | 12 Pagina's

Christelijke levensstijl

Bekijk de hele uitgave van donderdag 9 oktober 1975

De Waarheidsvriend | 12 Pagina's