Begrafenis ds. G. Boer

Onder overweldigende belangstelling is maandagmiddag 1.1. ds. Boer ter aarde besteld. Vooraf was er een dienst in de Morgensterkerk te Zoetermer, die ook door velen gevolgd werd vanuit de Oude Kerk, omdat de Morgensterkerk lang niet alle belangstellenden kon bevatten. De rouwdienst werd geleid door ds. J. H. Cirkel uit Bodegraven, die ook ds. Boer in zijn laatste gemeente heeft bevestigd. Ds. Cirkel las Psalm 42 en een gedeelte uit Openbaringen 7, waarna hij het Woord bediende uit Openb. 7 : 15a: 'Daarom zijn zij voor de troon Gods en dienen Hem dag en nacht in Zijn tempel'. 

Zalig zijn de doden die in de Heere sterven. Dat is, aldus ds. Cirkel bevestigd aan ds. Boer. Onder het puin van brandend Rotterdam werd hij in de oorlogsjaren van 1940 geheiligd tot de dienst des Woords. In die dienst heeft hij gestaan als een leerjongen van Jezus. Zijn kracht lag daarbij niet in zijn natuurlijke sterkte. Want door Gods genade heeft hij geleerd; Niet door kracht, noch door geweld maar door Gods Geest zal het geschieden. Hij duchtte de heerschappij van het vlees over de Geest en daarom was hij presbyteriaal in hart en nieren waarbij hij zich wist te staan in de lijn van Mozes, de profeten, de evangelisten en de apostelen. En daarbij had hij maar één hartstocht: mensen brengen en houden aan de voeten van het Lam.

Aangezien de preek van ds. Cirkel volgende week geheel opgenomen zal worden volstaan we hier met deze korte aanduiding. Rest nog op te merken dat de Psalmen, die gezongen werden, door ds. Boer waren opgegeven in een wilsbeschikking zijnerzijds aangaande zijn begrafenis. Het waren Psalm 42 : 1, 5 en 7; Psalm 25 : 1, 6 en 7 en Psalm 68 : 10.

Na de dienst sprak dr. W. Aalders als vriend. De kerk in haar geheel is in deze dienaar veel geschonken zo begon dr. Aalders zij toespraak. Hij memoreerde het moment waarop de vriendschap tussen hem en ds. Boer begon. Het was toen ten huize van dr. Gravemeyer de bekende Open Brief werd voorbereid. Er sprong toen een vonk over die werd tot een broederlijke vriendschap. Daarbij wist Boer door verschillen heen te kijken. Zijn geworteld zijn in het gereformeerd belijden betekende voor hem iets anders dan een vormelijke traditie. Hij bleef ook niet in secundaire zaken steken waar sommigen zich zo druk over kunnen maken. Boer zag ter rechter- en ter linkerzijde van de Gereformeerde Gezindte afdwalingen. Het enige fundament dat namelijk vastheid geeft is het Woord en niet de drassige grond van de menselijke ervaring.

Aalders typeerde Boers theologie als een theologie die voluit trinitarisch was, dat wil zeggen waarin het afzonderlijke werk van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest voluit tot hun recht kwamen. God de Vader, de Bron van het behoud. Bij Hem is het eeuwige voornemen en de zending van de Zoon. Christus droeg plaatsvervangend het oordeel. En door de Heilige Geest zet zich de dienst der verzoening voort.

In de Gereformeerde prediking gaat het om het voorwerpelijke, om datgene wat de Drieënige God in Zijn heilsdaden heeft gedaan, en om het onderwerpelijke de inwerking in het hart van de mens. Geen van deze twee mag éénzijdig accent krijgen. Gereformeerde prediking gaat van het voorwerpelijke naar het onderwerpelijke, van de eeuwigheid naar de tijd. Aalders besloot met een woord van Boer zelf: 'Het gaat erom dat Christus voor ogen geschilderd wordt in die levende beweeglijkheid dat Zijn bloed druppen gaat op de schare tot vergeving der zonden.'

Ds. W. L. Tukker, sprekend namens het hoofdbestuur van de G.B., typerde ds. Boer als een Christen in huis en in de kerk. Op diep ootmoedige wijze wist hij van het zondaar-zijn van de mens en dat maakte hem onaantastbaar. .Verder was het zien op Jezus — persoonlijk en ambtelijk — zijn hoop en zijn kracht. Hij heeft met grote voortvarendheid gestreden voor de waarheid, want het belijden van God ging bij hem boven alles uit.

Namens de oud-leervicarissen, die hem ook ten grave droegen, sprak prof. dr. C. Graafland, omdat ds. L. v. Nieuwpoort — die dit aanvankelijk zou hebben gedaan — door ziekte verhinderd was. Graafland begon met te zeggen: al had ge tienduizend leermeesters in Christus, zo hebt ge toch niet vele vaders (1 Cor. 4 : 15). Boer was niet alleen een leermeester maar ook een vader. Zijn ijver was gericht op het opwekken van jongeren tot het voortreffelijk werk van predikant. Hij heeft velen in Jezus Christus door het evangelie geteeld. De kracht van zijn prediking was een barende kracht. We waren vaak diep onder de indruk van de kracht van zijn prediking. Hij was het middel om ons tot de Heere Jezus te leiden. Zijn prediking was ontdekkend en tegelijk heenwijzend naar Christus. En verder, hij leefde de heerlijkheid van het ambt voor. Graafland besloot met het woord uit Matth. 4 : 17: van toen aan heeft Jezus begonnen te prediken en te zeggen 'Bekeert u'. Toen de stem van Johannes de Doper zweeg kwam Jezus zelf. De stem van Boer, die vaak ook iets weg had van Johannes de Doper, in zijn oproep tot bekering en zijn heenwijzing naar het Lam, zwijgt nu, maar het evangelie van Christus gaat door.

Tenslotte sprak ouderling A. van Roon namens de kerkeraad van Zoetermeer. Hij vertolkte de vreugde die er destijds in Zoetermeer was toen ds. Boer het beroep aannam maar ook het verdriet dat er nu was. Er was een nauwe verbondenheid tussen de gemeente en ds. Boer. Er was ook een diepe verbondenheid tussen ds. Boer en de ernstige zieken. Nu is hijzelf als een herfstblad afgevallen. Maar een diepe toon van dankbaarheid overheerst voor wat God de gemeente in ds. Boer had gegeven. Zo sprak president kerkvoogd G. J. van der Schans, uitdrukking gevend aan zijn grote genegenheid voor de overledene.

Daarna ging een onafzienbare stoet grafwaarts. Op het graf sprak ds. J. van Sliedregt naar aanleiding van Psalm 72. Hij sprak ervan dat God ds. Boer in zijn barmhartigheid en liefde had opgenomen. We leggen hem nu in het graf maar dat graf blijft open naar boven. Het is ontgrendeld door de opstanding van Christus. Christus' graf werd verzegeld maar nu is het graf open en is ook de liefde Gods ontgrendeld, ook voor de nagelaten betrekkingen.

Tenslotte sprak de zoon van de overledene, ds. G. Boer, zendingspredikant te Ambon die nog juist op tijd voor de begrafenis thuis kon zijn, een woord van dank. Hij sprak over de gave Gods die mevrouw Boer, de kinderen en de gemeenten in hem hadden ontvangen. Met het Onze Vader besloot hij de plechtigheid. Daarna werd gezongen uit Psalm 105.

Zo werd een begenadigd dienaar des Woords begraven. Hij kreeg genade en eer. Maar over alles lag de glans van de eeuwigheid, de glans van het nieuwe leven in Christus dat uitstijgt boven dood en graf. De begrafenis was zo méér dan een rouwplechtigheid. Deze was ook prediking, lofprijzing en dankzegging. Bij zulke gelegenheden is de hemel toch ook even heel dicht bij de aarde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen