Globaal bekeken

In de bundel 'Gegrepen door het Woord', een bundel opstellen aangeboden aan ds. W. van Gorsel (uitgave Den Hertog, Houten), staat een lezenswaardig artikel van de hand van ds. J. Plomp (Putten) over wijlen ds. F. J. Kijftenbelt (1876-1961), de man van 'Studeren en mediteren', 'een begenadigd prediker', die van 1930-1943 predikant te Rotterdam-Feijenoord was en tot zijn overlijden in 1961 nog werkzaam was in de gemeente Wierden. Uit deze bijdrage twee passages:

• 'Op 1 juli 1943 werd ds. Kijftenbelt na ruim veertig jaar trouwe dienst emeritaat verleend. Hij was toen 67 jaar. Het jaar daarop moest hij noodgedwongen Rotterdam verlaten. Ds. Kijftenbelt woonde in Rotterdam op het Noordereiland tegenover de Holland Amerika Lijn. Op een gegeven moment vond er een bomaanval plaats op de gebouwen van deze reder. Ds. Kijftenbelt dacht dat dit zijn einde zou zijn. In zijn oor werd – zoals hij zelf schrijft in zijn Gedachtenisrede bij zijn 50-jarig ambtsjubileum – gefluisterd: "Ik zal u leiden van stap tot stap". Hij was over dit woord verwonderd maar vond er geen troost in. Even later stond er een man aan de waterkant die tot hem riep: "Dominee, kom! Die schipper wil proberen ons naar de overkant te varen". Ineens herinnerde hij zich die woorden: "Ik zal u leiden van stap tot stap". Goedsmoeds stapte hij aan boord, want hij wist dat dit van de Heere was. Ze waren nog maar nauwelijks van wal gestoken en de bommen vielen al op de huizen, ook op het huis van ds. Kijftenbelt. "Daar gingen al mijn preken. Daar ging mijn geestelijke waardigheid", schrijft hij. Even bekroop hem de angst dat ook wel eens een bom het schip kon treffen en hem met man en muis in de diepte van de Nieuwe Maas kon boren. Maar de Heere vertroostte hem: "Dan zink ik immers met u in de diepte".
Kort na deze gebeurtenis vertrok ds. Kijftenbelt naar Rijssen waar goede vrienden van hem woonden. Hij had hen in Rotterdam leren kennen. Het waren de huisarts P. Oosthoek, zijn vrouw en hun kinderen. Tot aan het eind van de oorlog heeft hij bij hen vertoefd. Toen ds. Kijftenbelt naar Rijssen vertrok nam hij ook een aantal kinderen uit Rotterdam-Feijenoord mee. Zij hadden geen huis en haard meer of hun vaders waren in Duitsland tewerkgesteld. Later, toen de hongerwinter dreigde, heeft hij ook zorg gedragen dat nog meer kinderen uit Rotterdam-Feijenoord in Rijssen onderdak konden vinden. Samen met zijn vriend Oosthoek en met behulp van diens zoons werden deze kinderen bij gastgezinnen ondergebracht. Er werd niet vriendelijk en beleefd gevraagd of men een jongen of meisje uit Rotterdam wilde herbergen. Een kind werd gewoon bij de deur achtergelaten met de woorden: "Daor hej dr éne".'

• 'Het was eerst wel wennen voor ds. Kijftenbelt in Wierden. Niet alleen de aard van de bevolking was anders dan die van de gemeenten die hij voorheen gediend had. Vooral het hoesten van de kerkgangers tijdens de preek stoorde hem zeer. Hij hield dan ook abrupt op met preken wanneer iemand in de kerk hoestte, zei er wat van of ging op het klapje in de kansel zitten. Toen hij na verloop van tijd merkte dat dat niet hielp, liet hij het na. Een kerkenraadslid was dit opgevallen en vroeg hem een keer na een dienst: "Dominee, u hebt geloof ik geen last meer van het hoesten, hè?" Waarop hij antwoordde: "Als ik er wat van zeg, is het wat, als ik er niets van zeg, is het ook wat".
Voor de diensten in de kerk van Hoge Hexel werd ds. Kijftenbelt samen met ouderling Veneman altijd opgehaald door een zekere Goof van Herk, die in het bezit was van een auto. Nu was het ds. Kijftenbelts gewoonte om ruim voor de aanvang van een dienst in de consistorie aanwezig te zijn. Maar op een keer kwam Goof van Herk heel laat, voor ds. Kijftenbelt te laat, hem en de ouderling ophalen. Dat viel bij ds. Kijftenbelt in verkeerde aarde. Op de heenreis heeft hij dan ook z'n chauffeur duchtig een veeg uit de pan gegeven. Echter op de kansel was ds. Kijftenbelt weer dezelfde als voorheen: met liefde drong hij bij de gemeente erop aan om te geloven in Jezus Christus, de Verlosser van zondaren. Goof van Herk kon dit niet rijmen. Op de terugweg, toen ze bijna bij het huis van ds. Kijftenbelt waren, vroeg hij: "Dominee, wie is nu de echte Kijftenbelt? Die op de heenreis of die op de kansel?" Waarop ds. Kijftenbelt antwoordde: "Op de heenreis hoorde u de '''olde Kieft''' en op de kansel de '''ni'je Kieft'''."
Enkele weken later deed zich het volgende voorval voor. Ouderling Veneman had de gewoonte om tijdens de dienst zijn keel te schrapen. Evenals het hoesten stoorde ds. Kijftenbelt zich daar geweldig aan. Hij kon zich die keer dan ook niet meer inhouden en wendde zich midden in de preek tot de ouderling en zei: "Broeder, wilt u daarmee ophouden, anders kan ik niet verder preken". Ouderling Veneman, ook niet verlegen, vroeg hem na de dienst: "Wie stond er nu deze keer op de kansel, de '''olde Kieft''' of de '''ni'je Kieft'''?'

Uit 'Herdersporen' het volgende over het beroepingswerk in 1998:

'In 1998 werden in de Nederlandse Hervormde Kerk 228 predikanten en kandidaten, in welke functie of gemeente dan ook, bevestigd.
De rechterflank nam daarvan 92 predikanten en 26 kandidaten voor haar rekening.'

v. d. G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen