Zending: daar en hier

'Shpresa' –
Een boodschap van Hoop
Shpresa is het Albanese woord voor hoop. Dit woord geeft aan dat we, ondanks de situatie in Kosovo en het daarmee verbonden Albanië, geloven dat er hoop is omdat God bewogen is met het volk van de Albanezen. Omdat we geloven in de boodschap van Hoop, het Evangelie, de boodschap van vergeving en verzoening. De boodschap van Licht, na de donkere nacht, van troost en genezing daar waar diepe wonden zijn geslagen. Omdat Hij, Die onze Hoop is, weet wat het is om te lijden, omdat Hij weet wat het is om alles achter Zich te moeten laten, om onschuldig vermoord te worden.
Gods liefdevolle Vaderhand strekt zich uit naar een samenleving, die totaal de weg kwijt is.
We mogen steeds getuigen van de Hoop die in ons leeft, dezelfde Hoop die we ook hebben voor het gehele volk van de Albanezen.
We hopen dat u, die dit leest, met ons mee zult gaan. Mee op reis in het gebed, zodat we samen dit volk mogen opdragen en wonderen mogen zien, wonderen van Gods werk.

Een verhaal van Hoop
We willen graag een verhaal van Hoop doorgeven. Het is een getuigenis van Gods bewogenheid met mensen, Gods bewogenheid met het Albanese volk. Het verhaal van een onveranderd God, Die nog steeds wonderen doet. We hoorden het verhaal van Dane Hanson, de leider van Operatie Mobilisatie Albanië.

'In Durres, de havenstad van Albanië, zitten de vluchtelingen zomaar op straat. Met tienduizenden tegelijk zijn ze de grens overgestoken. In de stad zijn nog eens zo'n 20.000 vluchtelingen aangekomen. De stad kan het aantal vluchtelingen niet meer aan. De kerken van Durres proberen te helpen waar ze kunnen. De meisjes doen inkopen, onder andere voedsel en toiletspullen. Uren achtereen staan ze in de keuken en maken soep, pannen vol.
De jongens staan klaar om de soep te verdelen, samen met het voedsel. Het is te begrijpen dat het een warm onthaal heeft… Er is nog één pan soep over, voor hoeveel mensen, nog tien, vijftien?
'Daar zijn er nog', wordt er geroepen. Ze gaan naar een klein veldje. Tot hun schrik zien ze dat de groep groter is dan verwacht. Zo'n honderd vluchtelingen zitten hongerig en koud bij elkaar In hun ogen staan nog de verschrikkingen te lezen waar ze doorheen zijn gegaan en nog doorheen gaan.
Zoveel mensen, wat moeten ze doen? Wie krijgt er wel soep en wie niet? Een onmogelijke keuze. Dan neemt Tani (een student van de Bijbelschool) een besluit en begint de soep op te scheppen. De mensen beginnen te dringen en Tani schept door. Net zo lang tot er geen mensen meer komen. Er zit nog wat soep in de pan, maar iedereen heeft genoeg gehad. Er verschijnt een glimlach op het gezicht van Tani, eerst wat ongelovig, maar die glimlach verandert in een lofprijzing. Vijf broden en twee visjes… één pan met bonensoep. God is dezelfde. Zijn liefde en kracht veranderen niet. Geprezen zij Zijn Naam!'

Ook al lijkt soms het tegendeel waar te zijn, we staan niet machteloos in deze crisis. Er ligt kracht in het gebed. Hij hoort, dwars door al onze vragen heen. Laten we bidden dat er dwars door deze crisis heen Licht komt, onverwacht Licht van Boven.

B. Stolk
Secretaris Missionaire Vorming GZB

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen