In memoriam Hendrik Stroeve v.d.m.

Op 5 februari 1999 is plotseling overleden ds. Hendrik Stroeve te Renkum. Hoewel hij zwak van gezondheid was, is zijn levenseinde toch nog onverwacht gekomen, zoals de rouwkaart vermeldt.
Wanneer je elkaar kent vanaf de studiejaren en je door de jaren heen met elkaar bent opgetrokken als leden van een predikantencontio, dan gaat er een schok door je heen als je dit bericht krijgt.
Het aardse leven van een man, vader, opa en zoon is ten einde. Alsook het leven en werken van zo'n fijne collega en broeder als Henk Stroeve was.
Wie hem meer van nabij gekend heeft, weet dat ik niet overdrijf als ik zeg dat zijn leven als predikant enkel dienen was. Dienen van het Woord, dienen van de gemeente en daarin dienen van de Heere.
In 1997 kwam er een eind aan zijn actieve dienst als predikant. Vanwege een hartinfarct moest hij vervroegd emeritaat aanvragen. Sindsdien is zijn lichamelijke conditie erg kwetsbaar geweest. Op 5 februari jl., toen hij van een winkel in Renkum naar huis liep, is hij ineens overleden door een hartstilstand.

Henk werd geboren op 25 maart 1938 in Den Ham. Na de lagere school bezocht hij het Christelijk Lyceum te Almelo. Daarna studeerde hij theologie in Utrecht. Hij trouwde met Dinie Kolkman en werd in 1965 predikant te Lopikerkapel. Toen ds. en mevr. Veldhuizen in Lopik woonden en wij in Benschop, woonden ds. en mevr. Stroeve in Lopikerkapel. Wat was dat een tijd van fijne collegiale contacten.
In 1970 vertrok hij naar Op en Neder Andel, waar hij bleef tot 1975. Toen verwisselde hij zijn standplaats met de gemeente te Hendrik Ido Ambacht. In 1983 verhuisde het gezin naar Renkum, zijn laatste gemeente. In 1997 nam hij op een bijzondere manier afscheid van de gemeente. Hij was zelf niet in staat de afscheidspreek te houden. Zijn geschreven preek is voorgelezen en uitgereikt aan de gemeente. Het was een preek over 2 Kor. 13 : 13: de zegen van de Drie-enige God. Het enige wat hij toen kon volbrengen was de gemeente deze zegen zelf voor het laatst opleggen. Zo liet hij een gezegende gemeente achter.

Ds. Stroeve was een bescheiden persoon. Dat was hij ook als predikant. Hij had geen behoefte om met pretenties op de voorgrond te treden. Hij volgde slechts in stille gehoorzaamheid zijn roeping om dienend bezig te zijn. Met grote trouw en liefde heeft hij de gemeenten waar hij stond gediend. Met bewogenheid bediende hij Woord en sacrament, was hij als pastor dicht bij de mensen en bouwde hij in catechese en kring werk de gemeente op, staande midden in onze tijd.
Ik herinner me dat hij ooit in Anduze in Zuid-Frankrijk een kerkdienst leidde voor vakantiegangers. Er straalde zoveel warmte uit zijn woorden.
Wat is het een geschenk van God aan de kerk als God dominees geeft die irenisch en samenbindend zijn. Zo'n geschenk was ds. Stroeve. Wat is dat in onze tijd van polarisatie zeldzaam. In moeilijke situaties wist hij in alle zorgvuldigheid en voorzichtigheid de weg te vinden tussen identiteit en loyaliteit. Dat getuigt van praktische levenswijsheid. Het weten waarom het gaat en het onderscheid kunnen maken tussen hoofd- en bijzaken.

Nu is er een eind gekomen aan dit kostbare leven van een fijne en gehefde ambtsbroeder. Op woensdag 10 februari hebben we afscheid van hem genomen. In de hervormde kerk te Renkum werd een rouwdienst gehouden, die geleid werd door ds. W. J. J. Koelewijn. Jeanette Hulshof bespeelde het orgel. De tekst voor de rouwpreek was Filippenzen 4 : 5b en 6a: 'De Heere is nabij. Weest in geen ding bezorgd'. Over deze tekst had ds. Stroeve zijn laatste meditatie voor het kerkblad geschreven. Ds. Koelewijn noemde het terecht zijn geestelijk testament. De Heere is nabij, dat betekent dat Christus spoedig wederkomt. Welnu, vanuit die verwachting heeft ds. Stroeve zich geoefend in het tweede: weest in geen ding bezorgd. En daarin was hij ons tot een voorbeeld. Vanuit die verwachting kon hij zijn kruis van ziekte dragen, samen met Dinie en het gezin.
Ineens kwam toen zijn einde. Hij kwam niet meer thuis, maar hij kwam Thuis. God de Vader heeft zijn dienstknecht Thuisgehaald, staat er op de rouwkaart.
Ik moest op die dag van zijn heengaan steeds maar denken aan Henoch, van wie wij lezen: Henoch wandelde met God en hij was niet meer, want God nam hem weg (Genesis 5 : 24).
Wat ging er veel van uit toen we aan het einde van de rouwdienst samen zongen uit Psalm 73:
'k Zal dan gedurig bij U zijn,
In al mijn noden, angst en pijn.
U al mijn liefde waardig schatten.
Wijl Gij mijn rechterhand woudt vatten.
Gij zult mij leiden door Uw raad,
o God, mijn heil, mijn toeverlaat;
En mij, hiertoe door U bereid.
Opnemen in Uw heerlijkheid.'

Van harte wens ik Dinie en het gezin en de familie heel veel sterkte toe, namens de vrienden van de contio, namens de gemeenten die Henk diende en allen die om hem heen stonden. De Heere is nabij in de stilte en de leegte die komt. De geopende Bijbel bij Openbaring 22 op de tekst en de milde zon op de besneeuwde dodenakker bevestigden deze belofte.

De gedachtenis van de rechtvaardige zal tot zegening zijn (Spreuken 10 : 8).

W. Verboom, Waddinxveen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen