De Waarheidsvriend cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van De Waarheidsvriend te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van De Waarheidsvriend.

Bekijk het origineel

Globaal bekeken

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Globaal bekeken

4 minuten leestijd

Een curieus bericht in het evangelische maandblad Uitdaging:

Toen de Amerikaanse president Thomas Jefferson 77 jaar was, begon hij aan een project waar hij al lang over had nagedacht. Hij pakte een stapel van zes Nieuwe Testamenten in evenzovele vertalingen, nam een mes ter hand en begon er die delen uit te snijden die hem niet bevielen. Waaronder de berichten over de opstanding van Christus. Wat overbleef was een verzameling ‘morele teksten’, zoals hij het noemde. Die plakte hij achter elkaar. Het leverde een boek van 86 pagina’s op. Dat was 116 jaar geleden. Het bijzondere boek staat sindsdien bekend als de Jefferson Bible. Het is eigendom van het befaamde Smithsonian Institute. De tand des tijds heeft het boek aangevreten. Een groep conservators van het Smithsonian heeft nu besloten het boek op te knappen zodat het weer honderd jaar vooruit kan. Er is 225.000 dollar uitgetrokken om het boek te herstellen.

De Commissie Bijzondere Zorg (CBZ) bracht haar eindrapport uit aan de synode. Ds. P.L. de Jong, één van de leden van CBZ, geeft in zijn kerkblad in Rotterdam-Delfshaven zuchtend een terugblik:

Het zal velen waarschijnlijk totaal ontgaan zijn, maar in mei 2004 voltrok zich een heuse scheuring in de Nederlandse Hervormde Kerk, op het moment dat ze samen met de Gereformeerde Kerken en de Lutherse Kerk opging in de Protestantse Kerk in Nederland. Zo’n 50.000 mensen verlieten de PKN (NHKerk) en stichtten een nieuwe kerk die ze Hersteld Hervormde Kerk noemden. De synode had het aan zien komen. Achttien mensen werden benoemd om de scheuren te gaan afhechten. Historisch gezien een unieke bezigheid. Want scheuren van kerken is op protestants erf overal aan de orde van de dag. Maar scheuren afhechten en ook de andere kant verder helpen is naar mijn idee nooit eerder vertoond. (...) Er waren (ter synode) zes sprekers die niet veel toevoegden, de preses ds. Peter Verhoeff en de scriba dr. Arjan Plaisier putten zich uit in vriendelijkheid en respect en dank voor ons werk. Dat was mooi en dat was het dus. Kerkscheuring afgehecht, enkele leerpunten geformuleerd en ‘nu gaan we lunchen’. Zo gaat dat dus met kerkscheuringen, dacht ik op weg naar huis. Ook in onze tijd van oecumene en vaak herinnerd worden aan Johannes 17 en het gebed van Jezus om de eenheid van zijn kerk te bewaren. Aan de rechterkant meestal emotioneel ondersteund met de visie van Augustinus over ‘de kerk als onze moeder’. In de tijd dat ik zelf synodelid was, werd er regelmatig schuld beleden door de PKN, bijvoorbeeld aan de Pinksterkerken. En die kwamen dat dan weer over doen bij ons in de synode. En dan viel men elkaar op het podium in de armen. En daarna was er weer een verzoening met een andere kerk. En weer omhelzen en kussen van elkaar. Vorig jaar zelfs een Nationale Synode. Als je niet beter wist, zou je denken dat het verlangen naar eenheid heel diep zit, in de PKN en de andere kerken ook. Maar daar moet je je niet op verkijken. In de synode van 14 april kwam niemand van de rechtervleugel (GB) even naar voren en emotioneel zeggen: ‘Wij, wij hebben er een puinhoop van gemaakt! Wij schamen ons, het lichaam van Christus is gescheurd, zeker door ons!’ Ook kwam niemand van de oecumenische Johannes 17 lobby naar voren: ‘Ons hebben de zorgen van de gemeenten rechts nooit echt geïnteresseerd. Het spijt ons, maar zo is het!’ Er volgde geen verootmoedigingsgebed, geen omhelzing van enig iemand. Wel een gemeende hand en een cadeautje. Kerkscheuring afgehecht. En verdrongen natuurlijk. De hersteld hervormden doen het niet anders. Regelmatig lees ik dat zij volgens eigen zeggen geen enkele fout hebben gemaakt. We zijn blij dat het werk erop zit. Maar over Johannes 17 moet in de PKN voorlopig maar niemand meer preken. En liever voorlopig ook geen omhelzingen meer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 19 mei 2011

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's

Globaal bekeken

Bekijk de hele uitgave van donderdag 19 mei 2011

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's