WAT DE PERS TE LEZEN GEEFT

We hebben weer een „goede" week achter ons. Holland's eer is gered; Holland's naam gevestigd en aan Holland's glorie is nieuwe luister bijgezet!
Welke landgenoot, „wien Neêrlandsch bloed in d' aderen vloeit, van vreemde smetten vrij", om met Tollens te spreken (men ziet: Tollens was óók al een ijveraar voor het zuivere „Arische" ras ! niets nieuws onder de zon ! is bij als een voorlooper van het nationaal-socialisme te beschouwen ? ), we herhalen : welke landgenoot, wien Neêrianidsch bloed in d' aderen vloeit", zou niet verheugd zijn over de week van glorie, die achter ons ligt ?
’t Is haast te veel voor een klein landje, dat op de wereldkaart onder een vingerhoed schuil gaat!
Maar — het feit ligt er toe. Ach, leefde de groote Bilderdijk nog ! Zijn zienersblik wist 't wel! Of riep bij 't niet uit:
Holland groeit weer, Holland bloeit weer,
Holland’s naam wordt weer hersteld ? Nu, honderd jaren na Bilderdijk's dood, is deze profetie vervuld ! 't Heeft wel lang geduurd, maar — Holland's naam is weer hersteld!
Wie onzer denkt nog aan een „crisis" ?
Wie herinnert zich, dat er in Holland ruim vier maal honderd duizend werkloozen zijn ?
Wie maalt er om de „aanpassing" ?
Ja, sterker nog, wie bemoeit zich met het „Plan van de Arbeid" ?
Deze week van glorie drijft alle sombere gedachten op den achtergrond. We heffen onze hoofden fier omhoog, want ons kleine land heeft nog een groote toekomst; we kunnen onbevreesd voorwaarts gaan !
Vandaar het aangrijpende nieuwe volkslied : „Wij zijn niet bang !"
Schrandere lezer begrijpt ons. Neen, we schrijven niet in raadselen. Niemand, die zich afvraagt, waarop wij doelen. Hier is geen keus.
Deze week kent slechts één allesoverheerschende gebeurtenis, die onzen nationaien boezem zwellen doet — tot berstens toe, schreven we bijna.
De pers stond er vól van. In de groote pers telden we niet minder dan 12 (zegge twaalf !) kolommen, die gewijd waren aan het heuglijke nieuws: de Hollandsche leeuw heeft gebruld !
In Parijs nog wel, de Lichtstad. Niet minder dan tienduizend Nederlanders, met trein, autobus of auto daarhenen gesneld — wie praat er nog van „crisis" ? — waren er getuigen van.
Geen wonder : een wereldhistorisch feit ging zich voltrekken !
Vandaar, dat ook de „Hooge Overheid' vertegenwoordigd was, zoo van Nederland als van Frankrijk.
Zoo werden er van officieele zijde opgemerkt: jhr. Loudon, de Nederlandsche gezant te Parijs - , een paar legatie-raden ; een legatie-attaché ; een militaire attaché ; de consul-generaal; de viceconsul ; de voorzitter van de Nederlandsche Vereeniging te Parijs en de secretaris-penningmeester ; alsmede de gemeente-secretaris van Amsterdam. Voorts van Fransche zijde : de vertegenwoordiger van den minister-president Laval, en die van den persminister.
Men zal toegeven, dat der, gelijke officieele vertegenwoordiging niet dan bij uitermate gewichtige gebeurtenissen kan plaats hebben.
Nu, 't was dan ook een feit van ontstellende beteekenis.
De Hollandsche Leeuw zou kampen tegen den Gallischen Haan !
Toch eigenlijk geen partuur : met 6-1 was dan ook de Haan knock-out geslagen !
M.a.w. : Holland heeft Frankrijk overwonnen !
Toen heeft de Hollandsche Leeuw zijn victorie uitgebruld !
Op Zondag!
(Geld. Post).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen