Van terzijde bezien

De kerkeraad was het er al spoedig over eens wie ze zouden gaan horen. 'De meester', zoals ze het hoofd van de school op het dorp noemden, de twee boeren, de kruidenier, de metaalbewerker die buiten het dorp zijn werk had, en de nog jonge gemeenteambtenaar hadden niet veel tijd nodig om 'ja' te zeggen op het voorstel van de consulent.

En der boeren was de oudste van de kerkeraad, die in de loop der jaren als ouderling heel wat jonge dominees in deze (hun eerste) gemeente met mildheid en wijsheid had 'opgevangen'. Ze hadden na hun universitaire opleiding gemerkt - en dat veelal met zegen! - dat hun studie in de praktijk van de niet al te grote dorpsgemeente welkome aanvulling kreeg door zijn wijze raadgevingen, die zowel de prediking als het pastoraat betroffen. Echter... ook ambtsdragers zijn zwakke mensen.

Het gebeurde nog wel eens, dat de nachtelijke uren ten goede moesten komen aan het vee, dat moest baren en geboren werd. En wanneer dan 's zondagsmorgens het kerkgebouw volstroomde met mensen en de temperatuur omhoog ging, dan kwam het wel eens voor dat de oogjes van deze geliefde broeder volstroomden met slaap en zijn oogleden zakten.

Zo was het ook in die vreemde gemeente gegaan, waar de hoorcommissie zich had gezet om te luisteren naar de eventueel te beroepen dienaar des Woords. Hoewel de meester en de anderen met groot genoegen luisterden, merkte hij op dat de oude baas de enige was, die meer knikte van de slaap dan van instemming. De nachtelijke werkzaamheden eisten nu hun tol.

Toen de kerkeraad in de nieuwe week onder leiding van de consulent weer vergaderde over het al of niet beroepen, bracht de meester verslag uit. De gehele dienst werd 'doorgelicht'. Ieder, die er behoefte aan had, mocht van de voorzitter eventueel aanvullingen geven. Niemand bleek er behoefte aan te hebben, op de oude baas na. Met nadruk en gewichtvol zei hij — en het klonk als een compliment: "t Is krek, zoals de meester het gezeid hèt...!'

Wat anders wellicht met pijn gezegd moet worden, mag hier zelfs met een glimlach opgemerkt worden, dat de Heere Zijn Kerk bouwt ondanks ons.

P.S.: Hartelijk dank voor de tips, die vanuit de praktijk worden aangereikt. Ik kan ze echter niet allemaal gebruiken, omdat ze soms te sterk persoonlijk gekleurd zijn. Nogmaals echter bedankt voor reakties van ouderen en jongeren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen