STAAT EN MAATSCHAPPIJ

De twee aangezichten.
De Sociaal-Democraten blijven nog altijd, een ernstig gevaar voor de veiligheid van den Staat opleveren. Op dit feit kan niet dikmaals genoeg de aandacht gevestigd worden. Immers er zijn nog altijd menschen die meenen, dat de Sociaal-Democraten tegenwoordig van een geheel andere gezindheid zijn dan 10 jaar geleden, toen zij openlijk de revolutie predikten en in een onbewaakt oogenblik naar de macht wilden grijpen.
Nu hoeft het niet te verwonderen, dat deze menschen zóó denken. Zij worden het pad bijster, wanneer zij de Sociaal-Demqcraten hooren beweren, dat, om het einddoel, den socialistischen staat, te verkrijgen, niet de revolutionaire — maar de evolutionaire weg, d.i. de weg der geleidelijke ontwikkeling, moet worden bewandeld.
Het klinkt zoo geruststellend, als b.v. de leider van de Sociaal Democratische Kamerclub, de heer Alberda, in de Tweede Kamer betoogt, dat geen enkele Sociaal Democraat revolutionair is in dezen zin, dat hij den omkeer in de maatschappelijke verhoudingen met geweld zou willen teweegbrengen, doch dat die omkeer moet geschieden in den legalen (wettelijken) weg, overeenkomstig de democratische beginselen. 
Men let er in dat geval niet op, dat, wanneer de fractie-voorzitter der Sociaal Democraten zich in dien geest uitlaat, hij bij het uiteenzetten van het standpunt zijner partij spreekt van „bij voorkeur". De Sociaal Democraten — zoo zegt hij — willen „bij voorkeur geen geweld"; d.w.z. dat de deur dus wordt open gehouden, dat het ook wel anders kan.
De heer Alberda wendt zijn gezicht naar twee kanten, naar de zijde van de revisionisten in zijn partij, dat zijn de Sociaal De mocraten, die op herziening, op verbetering der wetten willen aansturen, èn naar de zijde van de revolutionairen, die een gewelddadig optreden in den Staat voorstaan.
Als de revisionist aan het woord is, zegt de heer Alberda, dat de Sociaal Democraat de overwinning wil behalen met de middelen en langs de wegen der democratie, maar als de revolutionair het woord voert, heet het in dezelfde Kamerrede: „als ons de middelen der democratie worden ontnomen, als de wegen der democratie voor ons worden afgesloten, als wij geweld op onzen weg ontmoeten, dan wijken wij niet, dan gebruiken wij geweld".
Hier spreekt de man met de twee aangezichten.  Hij ontwijkt steeds het besliste antwoord op de vraag, hoe de Sociaal Democraten zullen handelen, wanneer de tegenstander louter wettig te werk gaat, doch dit niet met hun beginsel overeenstemt. Zal dan in dat geval geweld worden gebruikt of niet? Dit besliste antwoord wordt niet gegeven. Wat men verneemt, zijn slechts formules, die de ware gezindheid moeten verbergen.
Dat de overgroote meerderheid der Sociaal Democraten nog altijd revolutionair is, en na 't jaar 1918 de geweldpolitiek nog niet heeft laten varen, bewijst b.v. het telegram, dat op 11 November, het jubileum der revolutie, onder groot enthousiasme aan mr. Troelstra werd toegezonden. Dit telegram luidde: „Op dit historisch moment, bij de herdenking van den 11den November 1918, zenden de Vergaderden in 't Concertgebouw te Amsterdam U hun diepste gevoelens van dankbaarheid en waardeering voor wat gij in 1918 voor het Nederlandsche proletariaat hebt gedaan".
En wat heeft mr. Troelstra dan in 1918 gedaan, waarvoor hij in 1928, tien jaren later, de dankbaarheid .en de waardeering van de Sociaal Democraten inoogst? 
Wij herinneren het ons allen nog opperbest. In die gedenkwaardige Novemberdagen deed de leider der Sociaal Democraten, onder gejuich der revolutionairen een poging om gewelddadig naar de macht te grijpen. Laat ons volk zich dit blijven herinneren en door de schoonklinkende woorden, die de Sociaal Democraten in het Parlement laten hooren, zich niet in slaap doen wie­gen. De groote meerderheid der Sociaal Democraten is er niet afkeerig van om de maatschappelijke verhoudingen met geweld om te keeren. Dit bleek nog de vorige week in den Utrechtschen Raad, toen bij gelegenheid van de behandeling van de gemeentelijke subsidie aan de Burgerwacht een der Sociaal Democratische raadsleden zeide: „dat hij het een zegen zal vinden als de arbeidersklasse de bestaande orde van zaken zal kunnen omkeeren door een omwenteling, en dat hij hoopt, dat hij dezen dag zal mogen beleven".
Duidelijker, dan hier gezegd werd, hebben de revolutionairen zich de laatsten tijd niet uitgesproken.
Voor ons volk om rekening te houden met de twee aangezichten, die de Sociaal Democraten, wanneer zij aan het woord zijn, toonen. Het moet meer en meer tot de overtuiging komen dat de Sociaal Democraten nog altijd een ernstig gevaar ople­veren voor de veiligheid van den Staat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen