BOEKBESPREKINGEN

Dr. Peter Masters
Het zout der aarde. Getuigen naar het voorbeeld van Jezus en Zijn discipelen.
Uitg. de Banier, Apeldoorn; 149 blz.; € 10,95

Vanuit Londen komt er nogal eens wat richting Nederland over evangelisatie. Zo komen de twee bekende evangelisatiemethoden de Alphacursus en Christianity Explored er vandaan. Een heel ander boek over evangelisatie uit Londen is Het zout der aarde, uit 1994, dat recent vertaald is.

Het boek is geschreven door Peter Masters, sinds 1970 predikant van de Metropolitan Tabernacle in Londen, de kerk van C.H. Spurgeon, die bekend staat om de nadruk op evangelisatie. Het boek is uitgegeven in samenwerking met de commissie Evangelisatie van de Hersteld Hervormde Kerk en is een indringend appel om het gesprek met onze niet-gelovige naaste aan te gaan. De lezer wordt in hoofdstuk 1 allereerst aangespoord om vol overtuiging, maar ook als plicht, vol van verlangen en vurige ijver te getuigen. Daarbij geeft Masters ook aan dat er gebed, geduld en moed nodig is. Het is iets wat met vallen en opstaan gepaard gaat en daarbij is het belangrijk om het doel voor ogen te houden. Het hoofdstuk ondergraaft heel beslist en overtuigend alle excuses die men zou kunnen bedenken om niet te getuigen.

Hoofdstuk 2 is een hoofdstuk waar dr. Masters zijn theologische visie op getuigen duidelijk neerzet. Of iemand tot geloof komt, is enerzijds niet totaal afhankelijk van ons en onze methoden maar het is ook weer niet zo dat al onze inspanningen zinloos zijn, omdat God het moet doen. Lijdelijkheid, maar ook activisme bestrijdt hij.

In hoofdstuk 3 maakt hij duidelijk dat we prima mensen kunnen overtuigen dat zij verantwoording aan God moeten afleggen. Aan de hand van wat de apostel Paulus schrijft, wordt duidelijk gemaakt dat de mensen niet onwetend zijn en zeker tot verantwoording geroepen kunnen worden.

Pas na al deze inleidende hoofdstukken komt Masters toe aan wat er zo nadrukkelijk op de achterkant van het boek staat dat in dit boek alléén de methoden van de Heere Jezus en Zijn apostelen nauwkeurig worden onderzocht. Mijns inziens wel wat grote woorden als alleen in het tweede deel van het boek daarover gesproken wordt en dit toch ook vermengd wordt met wat Charles Bridges heeft geschreven in The Christian Ministry uit 1849. In dat boek worden de ongelovigen ingedeeld in verschillende groepen, waarvan Masters een selectie gebruikt.

Hij kiest ervoor om de ongelovigen in te delen in ‘de onwetende en onverschillige’, ‘de hoogmoedige’, ‘de egoïst’ en ‘de overtuigde athe-ist’. Bij al deze groepen geeft hij aan wat de Heere Jezus in het Evangelie tegen deze groepen mensen zegt. Het zout der aarde gaat hierbij vooral in op hoe we de zonde aan de kaak kunnen stellen en mensen kunnen confronteren met de heilloze weg waarop zij zich bevinden. In het gesprek met niet-gelovigen draait het daarbij vooral om het woord ‘verrassen’. Hoe kunnen we de ander verrassen door dingen te zeggen die zij niet verwachten, zoals de Heere Jezus dat zo prachtig deed met Zijn gelijkenissen?

Het boek steekt in bij de dwaalweg van degene die we voor ons hebben en probeert diegene te ontmaskeren. Het is wel mijn vraag hoe je dat goed aanpakt in een persoonlijk gesprek. Hij geeft niet voor niets aan dat de preek nu juist de plaats is om duidelijk te zeggen wat de heilloze weg is in iemands leven, omdat het daarbij niet direct tegen de persoon zelf gezegd wordt, maar iemand zelf de conclusie kan trekken.

Masters heeft niet veel op met andere methoden van evangelisatie, zoals apologetische methoden waarbij mensen met rationele argumenten overtuigd worden. Daarnaast neemt hij bijvoorbeeld stevig stelling tegen de geestelijken die ‘de ware godsdienst verdraaien’. Daarin is het verschil tussen waarschuwen en (ver)oordelen soms moeilijk te zien. Toch is het boek uiteindelijk bedoeld als aanmoediging om mensen aan te sporen om tot Christus te naderen en ernaar te streven door Hem verlost te worden. Het is goed dat wij hier allen toe aangespoord worden, met de bemoediging dat de Heere ons zal ons zegenen in deze belangrijke taak van het getuigen.

G.J. CODÉE, MAARSSEN

Maarten Seijbel
De orgelpracht van de Nederlandse steden II. Hattem-Elburg-Harderwijk Uitg. Nationaal orgelmuseum, Elburg; 120 blz.; € 17,50 (excl. € 2,50 verzendkosten).

De Elburger Maarten Seijbel bracht in eigen beheer het boekje De orgelpracht van de Nederlandse steden II uit (te bestellen via info@nationaalorgelmuseum.nl). Een vervolg dus op een eerder deel, dat veertien jaar geleden uitkwam. In deze nieuwe uitgave bespreekt hij verscheidene orgels die te vinden zijn in de Hanzesteden Hattem, Elburg en Harderwijk. Voor wie niet precies helder heeft wat die Hanzesteden waren, vertelt Seijbel aan het begin over het Hanzeverbond: ongeveer 200 Europese steden waren met elkaar verbonden door middel van handelsakkoorden en andere afspraken. Daarmee was dit verbond van groot belang voor de laat-middeleeuwse handel en cultuur. Juist die beide spelen op de achtergrond van de door Seijbel beschreven orgels een grote rol: de cultuur die de inhoudelijke vraag naar orgels stimuleerde en de handel die de bouw van deze koninklijke instrumenten praktisch gezien mogelijk maakte door de welvaart die het aan de steden gaf. Nogal eens waren deze orgels, zo blijkt uit wat Seijbel schrijft, heuse prestigeprojecten. Het heeft in elk geval geleid tot een rijke orgelcultuur, die ook vandaag nog het onderzoeken en vooral beluisteren waard is.

Aan Seijbels kennis van zaken in de materie waarover hij schrijft, hoeft niemand te twijfelen. Het boek bevat veel informatie en neemt de lezer mee in de historische achtergronden van de verschillende steden, orgels en orgelbouwers. Een mooie combinatie, zeker voor die lezer die van geschiedenis, cultuur én orgels houdt. Pluspunt hierbij is dat de gegevens over de orgels nergens té technisch worden. Ook de lezer die weinig verstand heeft van windlades, manualen en tracturen, kan ongehinderd doorlezen. Over het geheel is het een fraai boekwerkje, voorzien van veel mooie foto’s. Wel valt tijdens het lezen op dat er helaas te weinig aandacht is besteed aan spelling en interpunctie. Dat is jammer.

Tot slot: het is alleraardigst om over deze orgels te lezen, maar het is nog aardiger om ze te horen. In die zin heeft Seijbel zijn doel bereikt: het boekje maakt nieuwsgierig naar de klank. Wellicht toch een cd voegen bij een volgende uitgave? Of gewoon zelf afreizen naar een van de Hanzesteden...?

A. VAN DER STOEP, NIEUWLAND

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen