Boekbesprekingen

Zijn religieuze standpunt kan het beste ‘agnostisch’ genoemd worden, iemand die niet weet of er een hogere macht is. Toch zet de van huis uit katholieke Elsevier-redacteur Gerry van der List zich in Roomsen, dat zijn wij aan een schets van ‘een nog altijd aanzienlijke bevolkingsgroep die zich laat inspireren door het katholieke geloof’. De schets kwam tot stand door een combinatie van interviews (met priesters, bisschoppen, paters en kapelaans e.a.), reportages, geschiedschrijving, analyse en persoonlijke impressies en wil het eenzijdige, vertekende beeld van de RoomsKatholieke Kerk bijstellen, haar imago repareren.

Het meest raakte me in dit boek een uitspraak van kardinaal Wim Eijk, sprekend over de grote nood waarin ‘zijn kerk’ verkeert. ‘Als jongetje maakte ik nog mee dat in Amsterdam op Goede Vrijdag de tram om drie uur ’s middags enkele minuten stilstond om de kruisdood van Jezus te gedenken. Die tijd is voorgoed voorbij. Nu weten veel Nederlanders niet eens meer wat Goede Vrijdag betekent.’ Het is daarom logisch dat rector Lambert Hendriks van de priesteropleiding Rolduc zegt dat ‘al mijn studenten het zwaarder krijgen dan ze nu denken’. Bisschop Gerard de Korte wil ondanks het afstoten van vastgoed ernaar streven om het katholieke leven in stand te houden. Ten aanzien van de koers van de kerk klinken in deze interessante bundel diverse stemmen. De twitt erende priester Jan-Jaap van Peperstraten zoekt naar dialoog en zegt dat ‘leven en laten leven’ de kern van het Nederlandse katholicisme is. De voor GroenLinks actieve priester Herman Verbeek noemde ‘God een verhaal dat door mensen is gevormd’, terwijl de Limburgse priester Nies van Lier het kruis als ‘verschrikkelijk, nutt eloos symbool van lijden’ uit de kerk verwijderde. Pater Leo van Ulden uit Leiden constateert echter dat ‘de parochies die het minst vernieuwden, het best overeind bleven’. In die lijn zegt pastoor Henri ten Have uit Wageningen dat hij ‘vreugde vindt in het doen van Gods wil’ en belijdt kardinaal Eijk dat ‘het leven met Christus rijk is’.

Roomsen, dat zijn wij  is een sympathiek portret van een kerk die bezig lijkt te imploderen en waarin haar geestelijken ondertussen welgemoed hun roeping volgen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen