Boekbespreking

Van dit boek begrijp ik niet waarom het geschreven werd. Het wil de evangeliën met andere ogen bekijken: Jezus wordt getekend als iemand die 'duidelijk tekort schiet in liefde voor zijn moeder'. Maria stelt zich de schrijver voor als iemand die een tijdje van het altaarbeeld afstapt om haar zoon een luier om te doen. Evenzo dat Jezus uit een Jezusbeeld stapt, met Franciscus van Assisi een glas wijn drinkt en zegt: 'Je weet toch wat mijn biografen over mij geschreven hebben, dat ik een gewone jongen was, een plattelander, een boertje van buiten uit Galilea, en zeker geen rijkeluiszoontje als jij'.

De schrijver houdt ook nog drie denkbeeldige interviews: met moeder Maria (over haar maagd-zijn en het baas-in-eigen-buik zijn), met de Gekruisigde en met de heilige Jozef. Het moet allemaal humor voorstellen, maar het meeste is platvloers en ver beneden de (bijbelse) maat. De schrijver (hij was jarenlang conservator aan het Museum voor Volkenkunde in Rotterdam) zegt: 'Als we niet met de tijd meegaan en blijven staan waar wij stonden, dan wordt Christus tot antichrist en het Magnificat voor moeder Maria een Requiem of een Memento Mori'. Ik draai het liever om. Onbegrijpelijk dat een man, met toch een zekere eruditie, met zulke goedko­pe 'humor' met dingen die een ander heilig zijn kan omgaan. Dit boekje had abosoluut niet hoeven te verschijnen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen