„De eerstkomende stappen”

Het gesprek met andere kerken is begonnen, d.w.z. deputaties en commissies spreken wel eens met elkander.

Zeer terecht meent dr. B., dat wij het niet allereerst in die richting moeten zoeken.

Dat zijn wij helemaal met hem eens, want dat kan weinig verwachting geven, althans voor zover betreft de samenspreking tussen de Gereformeerde Kerken en de Christelijk-Gereformeerde Kerk met de Hervormde Kerk.

Dat zou wel tot samenwerking en gemeenschap kunnen voeren en op de duur zelfs tot organisch verband, als in de Hervormde Kerk radicaal gebroken werd met de methode van , , kerkhervorming", die men volgt, en indien een waarlijk kerkelijke methode werd aangegrepen.

Hoe dat is ?

Hoe dat is ? Daar willen wij gaarne rekenschap van geven, als dat verlangd wordt, maar nu doet men het in ieder geval niet kerkelijk, hoezeer de mannen van het kerktype daaraan mede werken.

Onderstel een organisch verband van alle gereformeerde kerkgemeenschappen !

Of dat mogelijk zou zijn ?

De allereerste voorwaarde is aanwezig. Zij beroepen zich alle op één en dezelfde belijdenis der Drie Formulieren en ontvangen met de Reformatoren de Heilige Schrift als Gods Woord.

Denk u eens in, dat alle gereformeerden in ons vaderland in één kerkverband werden verenigd !

Ik geloof heus, dat er in onze dagen „kerkhervormers" zijn, die dat allerminst zouden toejuichen, omdat zij hereniging van de uiteengevallen kerk dej Reformatie alleen wensen in een „Hervormde" Kerk van eigen smaak, welke zeker geen aanspraak zal kunnen maken op erkenning als gereformeerde kerk, al menen zij misschien, dat zij meer reformatorisch en beter gereformeerd zijn dan Calvijn.

Dit laatste zou wel 'mogelijk zijn, als zij Calvijn overtroffen in gehoorzame onderwerping aan Gods Woord en in het zoeken van de ere Gods, die zich in de Heilige Schrift geopenbaard heeft.

Want op die twee zaken, die eigenlijk één zijn, komt het aan en daarin ligt het kenmerk van het gereformeerde belijden en beleven!

Ziedaar, waarom wij menselijk gesproken van dat gesprek tussen de Hervormde Kerk, de Gereformeerde Kerken en de Christelijk-Gereformeerde Kerk, als die er misschien ook bij gerekend wordt, geen verwachting hebben, zolang de Hervormde Kerk de binding aan haar belijdenis niet wil.

De redenen, waarom dr. B. het niet allereerst in die richting zoeken wil, ligt ergens anders. Hij vreest, dat de kans niet zo groot is in deze weg. Mocht het al zo zijn, dat de samensprekende commissies of deputaten elkander zouden vinden, dan verwacht hij niet, dat de Synoden over en weer zulke vérstrekkende voorstellen zouden aanvaarden, (vgl. Gods éne Kerk en onze vele kerken, blz. 64). En ook al zou dit wel het geval zijn, dan nog ziet dr. B. bezwaren. Hij zou op het niveau der plaatselijke gemeente willen beginnen. Inderdaad leven de mensen daar dichter bij elkander en zou het misschien wat gemakkelijker gaan ze kerkelijk bijeen te brengen, nu althans de schrijnende pijn der doleantie wat vergeten is.

Dr. B. vindt de gescheidenheid op het dorp schrijnend actueel, als de mensen Zondag aan Zondag bij het luiden der kerkklokken tegen elkander inlopen naar verschillende gebouwen. Hij vindt dat vooral voor de onkerkelijken stotend en meent, dat het appèl der Kerk op hen krachteloos wordt gemaakt.

Hij vindt het ook pijnlijk, dat mensen, die elkander geestelijk zo goed verstaan, naar een verschillend Avondmaal gaan (blz. 66).

Waar is, dat verschillende groepen van , , gereformeerde" mensen kerkelijk gescheiden leven. Hoe gaarne zouden wij het anders wensen ?

En wat zouden wij veel ergernis kunnen wegnemen, als de verschillende gereformeerde denominaties in enige plaats als zelfstandige plaatselijke gemeente in één kerkverband samenkwamen, één ring, of zo nodig één classis vormden. Met eerbiediging van Iret eigen karakter, zou men elkander dan toch in de grondvergaderingen ontmoeten.

Ik onderstel niet, dat dr. B. dit zo bedoeld heeft, aangezien hij een waarde schijnt te hechten aan één Avondmaal, hetwelk op deze wijze niet wordt bereikt.

In een grote gemeente waar veel gebruik wordt gemaakt van het Avondmaal, zit men ten slotte ook niet gelijk aan één tafel. En als men gelijkgezind is, door één geloof verbonden, maakt het weinig uit, of men na elkander in één kerk, of naast elkander in genabuurde kerken aan het Avondmaal zit.

Wat erger is en veel meer bezwaarlijk, dat men in één kerkinstituut vergaderd, zo uiteenlopende, en onderling tegenstrijdige prediking toelaat, dat er niet kan worden gesproken van geloofsgemeenschap. Dit gebrek zou uitteraard door één Avondmaal niet worden goedgemaakt, want een eenheidsavondmaal zou de gemeenschap missen.

Anderzijds neemt het afzonderlijk Avondmaal vieren in verschillende kerken van gereformeerde denominatie, toch de gemeenschap van eenzelfde belijdenis en eenzelfde belijden niet weg. Men kan helaas zeggen, dat die, gemeenschap niet genoegzaam domineert, omdat men kerkelijk gescheiden leeft, maar er is ten slotte een geestelijke gemeenschap, die tussen verschillende uiteenlopende, richtingen in de Hervormde Kerk in het geheel niet, of in veel mindere mate aanwezig is.

Het is dan ook waarschijnlijk, dat dr. B. aan het Avondmaal een betekenis en een strekking toeschrijft, welke toch moeilijk verenigbaar is met, althans meer wil onderstellen dan de versterking des geloofs. Voor de gemeenschap des geloofs kan het weinig bevorderlijk zijn, als tegenstrijdige geloofsopvattingen versterkt zouden worden (blz. 67).

Dr. B. is van mening, dat ook zulk plaatselijk beginnen, stel al, dat het hier en daar mogelijk was, toch aanleiding zou geven tot grote verwarring en hij rekent ook met de mogelijkheid, dat Synodes niet zouden medewerken, hoewel hij ze tracht te overreden van hun plicht om dat wel te doen.

Het merkwaardige echter is, dat aan een reorganisatie, die de kerken van gereformeerde belijdenis tot één verband zou brengen, juist de Hervormde Kerk en de huidige methode van reformatie mede in verband met het hoog- 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen