2e conferentie medische ethiek

Voor de tweede maal werd door de Gereformeerde Bond en de I.Z.B. een conferentie over medische ethiek belegd. Opnieuw was er een grote opkomst, waaruit blijkt hoe voor mensen in de medische sector deze conferenties in een grote behoefte voorzien, alléén al vanwege de ontmoeting met elkaar. Aan de hand van vragen, die op de eerste conferentie bleven liggen, werden korte referaten gehouden. Een greep daaruit laten we hier volgen. Prof. dr. J. Douma meende, dat de structuur van het huidige ziekenhuis zal moeten worden herzien omdat 'de economische druk' op de ziekenhuisbedden toeneemt en daarvoor de begeleiding, ook de stervensbegeleiding in de verdrukking komt. Bij de stervensbegeleiding gaat het er intussen om de Naam van Christus te noemen, ook tegenover de onkerkelijken. Dat is het evangelisatiemotief van de christen-verpleegkundige en medicus. Wat de euthanasie betreft stelde prof. Douma, dat leven niet eindeloos gerekt behoeft te worden, maar dat artsen en familie niet mogen bepalen hoelang leven zinvol leven is. Dat bepaalt niet de mens maar God. Soms willen echter mensen die 'naar thuis verlangen' thuis sterven waarom ze de behandeling in het ziekenhuis willen beëindigen. Verder stelde prof. Douma, dat we moeten leren luisteren naar wat God in deze tijd eist. Het gebod gaat niet uit van de situatie, (situatie ethiek) maar gaat er wel op in.

Zuster A. de Gier hield een kort referaat over de eigen plaats van de verpleegkundige binnen het medisch geheel. Er zijn drie relaties met de patiënten, de medische, de verpleegkundige en de pastoraalgeestelijke. Ze wees erop, dat de grenzen van eigen verantwoordelijkheid niet mogen worden overschreden. De verpleegktmdigen worden vaak geïmponeerd door de medische macht en dan getemperd door de ethische vragen. Dat geeft spanningen, terwijl zij voor de medische kant niet verantwoordelijk kunnen zijn. In de discussie kwam daarover uitvoerig aan de orde, dat de verantwoordelijkheden in het ziekenhuis wel zeer verweven liggen, zodat afbakening van eigen verantwoordelijkheid wel erg moeilijk is. Bovendien, het christelijke ziekenhuis verliest, tengevolge van b.v. fusies, meer en meer eigen identiteit. Prof. Douma stelde — tussen twee haakjes — nog tijdens de discussie, dat juist in deze tijd het christelijke ziekenhuis meer dan ooit nodig is. Waren vroeger humanisten en christenen nog één in de eerbied voor het leven, thans gaan de wegen radicaal uiteen (euthanasie, abortus!). Eén van de aanwezigen, zelf directeur van een ziekenhuis, noemde het beangstigend, dat artsen die enkele jaren geleden nog tegen abortus waren, nu vóór zijn. Zo werkt de tijdgeest door.

Mevr. M. M. Plomp van Harmelen stelde, dat een verpleegkundige zich niet kan neerleggen bij het verrichten van handelingen tegen eigen opvattingen. Als niet meer beoogd wordt te genezen maar te daden moet de verpleegkundige het laten afweten. Zeer gevaarlijk en ontoelaatbaar noemde mevr. Plomp van Harmelen het hanteren van sociale indicaties inzake abortus. Gezondheidszorg (medisch) is niet hetzelfde als welzijnszorg (sociaal).

Vragen

Een gerichte bespreking kwam los op vragen uit de gespreksgroepen.

Moet de gemeente niet attent zijn op nieuwe verpleegkundigen? Voorbeeld: de dominee, die elke zondag in de voorbede vroeg om nieuwe dienaren des Woords, werk ook in het gebed opdroeg!

Mogen we als christenen ook organen afstaan voor anderen of ons lichaam na overlijden, afstaan voor de medische wetenschap? Prof. dr. G. A. Lindeboom — forumlid — noemde als voorbeeld een anatoom, die heel zijn leven in anderer lichaam gesneden had en zijn eigen lichaam daarom na overlijden ook beschikbaar stelde. Prof. Douma achtte één en ander niet strijdig met het feit, dat bij de dood geldt 'stof tot stof, aarde tot aarde'. Op deze wijze, doordat mensen hun lichaam afstonden, is de voortgang van de medische wetenschap ook mogelijk geweest.

Gesignaleerd werd verder het feit, dat meer en meer de verpleegkundigen tijdens de opleiding gedwongen worden aan sensitivity-training mee te doen (soms onder andere naam). Dr. Westrouen van Mee teren ging daar zeer kritisch op in en verwees naar antwoorden van minister de Gaay Fortman op Kamervragen in deze, waarin deze stelde, dat dit niet toelaatbaar is. Waarvan acte, al schijnt het antwoord van de minister nauwelijks te functioneren.

Éen werkgroep van artsen en verpleegkundigen, die door de G. B. en de I.Z.B. in het leven is geroepen om in te gaan op de concrete suggesties, die op de conferenties zijn gedaan, zal ook aan de laatstgenoemde problematiek aandacht besteden en verder voor voortzetting van de conferenties en ook voor publicistische arbeid zorgen. Suggesties en informatie uit de medische sector zijn welkom!

Al met al was het een goede conferentie. We begonnen met Deuteronomium 28, onderwijzers en verpleegkundigen en hun waar zegen wordt beloofd, tot in de 'vrucht van de schoot', de 'baktrog', de stad en het veld, bij wandelen in de inzettingen Gods maar waarin op dezelfde punten de vloek wordt aangezegd bij niet wandelen in deze inzettingen. In de medische sector is de spaning hier wel zeer groot. Dat bleek ook nu.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen