Hoe houden we de jongeren bij de kerk? (3)

2. Door het gezag van de Bijbel te erkennen

De Bijbel is een heerlijk boek. In dit boek vinden wij wat wij in leven en sterven nodig hebben. We noemen dit boek het Woord van God. Dat is een veelzeggende belijdenis. Het is niet het woord van een mens. Het gaat in de Bijbel niet om wat mensen hebben uitgedacht. Wij mensen zouden op zulke gedachten nooit gekomen zijn. Het gaat in de Bijbel om wat Gód heeft uitgedacht. En Zijn gedachten zijn hoger dan onze gedachten. Dat is ook wel op een overtuigende wijze duidelijk geworden in het offer van Zijn Zoon.

Wij noemen de Bijbel niet alleen het Woord van God maar ook de Openbaring van God. Door dit Woord openbaart Hij Zich, maakt Hij Zich aan ons bekend. Hij heeft er Zijn gedachten in onder woorden gebracht zoals Hij die heeft uitgewerkt in Zijn Zoon en zoals Hij die vandaag nog aan het uitwerken is door Zijn Geest. In het op Schrift stellen van Zijn gedachten heeft Hij mensen gebruikt, die Hij door Zijn Geest heeft geïnspireerd. Vandaar dat wij geloven in de betrouwbaarheid en vastheid van het Woord. Wij belijden dat wij het Woord zoals wij dat in de Bijbel hebben ontvangen het onfeilbare Woord van God is.

Nu hebben we bij het bestuderen van de Bijbel niet alleen te maken met - wat we zouden kunnen noemen - het niveau van de openbaring (dat is het niveau van het geloof) maar ook met het niveau van de wetenschap (dat is het niveau van het feitelijk onderzoek, van het logisch denken, van begrip en bewijs). Wat op het niveau van de wetenschap ontdekt wordt, mag dienstbaar gemaakt worden aan wat zich op het niveau van de openbaring (in de verkondiging) afspeelt. De theologische wetenschap moet echter haar eigen plaats weten en haar eigen grenzen ook beseffen ten opzichte van de openbaring. Zo moet zij ermee rekenen, dat God in Zijn werk geen precedenten nodig heeft. Zo heeft Hij Zelf wel vele wetten ingesteld, waarin wij iets van Zijn ordelijke wijze van werken en van het onderhouden van Zijn schepping zien, maar Hij is niet aan die wetten gebonden. Dat betekent dat Hij dingen kan doen - en die dóet Hij ook daadwerkelijk - die niet liggen op het niveau van het wetenschappelijk onderzoek dat slechts mogelijk is bij gratie van het bestaan van een vaste reeks van precedenten, c.q. van wetten en regels. Het wetenschappelijk onderzoek past daarom een bescheiden en terughoudende opstelling. Dit onderzoek mag nooit leiden tot een reductie van de openbaring en zo tot een reductie van de verkondiging. Waar dat wèl gebeurt, daar verheft de wetenschap zich tot hetzelfde niveau als dat van de openbaring met alle desastreuze gevolgen vandien. Zo gaat de wetenschap heersen over de openbaring. Met andere woorden: gedachten van mensen gaan heersen over de gedachten van God.

Dit laatste gebeurt vandaag helaas veelvuldig... inderdaad 'met alle desastreuze gevolgen vandien'. Waar de wetenschap norm wordt voor de openbaring, daar gaat dit ten koste van de gezagsuitstraling van het Woord van God. Zo is het toch volkomen begrijpelijk, dat kerkgangers hun respect voor het gezag van de Schrift volkomen verliezen, als in de prediking gezegd wordt, dat veel van wat in de Bijbel staat niet letterlijk genomen moet worden (o.a. de wonderen van Jezus en Zijn opstanding)... als God gebonden wordt aan precedenten in Zijn eigen schepping!

Het is toch te verklaren, dat reductie van de openbaring leidt tot een loslaten van het Woord en uiteindelijk ook tot het loslaten van de kerk! Ligt hier niet de belangrijkste oorzaak van de geestelijke crisis waarin wij vandaag leven?

Waar de Bijbel niet meer ten volle als het gezaghebbend Woord van God wordt gepresenteerd, daar wordt het Evangelie verdonkeremaand. Daar worden in geestelijke zin knollen voor citroenen verkocht. En het kan niet anders of dit brengt problemen met zich rnee. Problemen die te maken hebben met vergaande onverschilligheid of met het verstrikt raken in de levensvragen die onbeantwoord blijven of met gevoelens van zinloosheid, hopeloosheid en uitzichtsloosheid die daarmee samenhangen en waar velen mee te kampen hebben. 

Naar mijn overtuiging heeft het probleem van de kerkverlating hier alles mee te maken. Waarom zou ik naar de kerk gaan, als predikanten veel van wat in de Bijbel staat relativeren of zelf niet geloven of door wetenschappelijk onderzoek achterhaald achten en als zij dat ook steeds luid en gehaast verkondigen?

Waar het Evangelie zo verdonkeremaand wordt, daar verliest de kerk haar aantrekkingskracht. Waarom zou ik naar de kerk gaan, als er niets meer te horen is van het unieke van het Evangelie? Waarom zou ik naar de kerk gaan en mijn kinderen daarheen meenemen, als er alleen maar meningen en standpunten worden uitgedragen waar ik het mee oneens kan zijn, maar waar ik niet hoor wat er fundamenteel verkeerd is met mij, met mijn leven en met het leven in deze wereld en als daar niet het licht van het verzoenend werk van Christus over valt?

Wordt aan mensen buiten de kerk vaak ook niet de indruk gegeven, dat de kerk zelf niet meer in haar eigen boodschap gelooft en dat de Bijbel voor haar niet langer meer ten volle gezaghebbend is? En is het ook niet zo, dat vele kerkelijke vertegenwoordigers t.a.v. belangrijke maatschappelijke discussie-onderwerpen (abortus, relaties, Zuid-Afrika etc.) zich wat hun standpunten, en de vertolking daarvan betreft zich in niets onderscheiden van velen die met het Evangelie niet te maken willen hebben? Is het niet zo, dat een reductie van het gezag van de Schrift leidt tot een nivellering van meningen en standpunten tot het niveau van de publieke opinie? Zo kun je als christen geaccepteerd zijn in onze samenleving, maar waar is het unieke van het christelijk getuigenis gebleven? Of maakt het allemaal geen enkel verschil uit welke hoek je komt en wat je vertrekpunt is? Maar waarom zou ik dan de Bijbel nog serieus nemen?

Velen nemen de Bijbel dan ook niet meer serieus. In het leven van veel kerkleden speelt de Bijbel nauwelijks een rol. En beroep op de Schrift is in allerlei ontmoetingen niet meer mogelijk. In theologische discussies loopt het gesprek vaak vast vanwege een verschillende Schriftbeschouwing. En het kerkelijk leven brokkelt steeds verder af...

'Hoe houden we de jongeren bij de kerk?' Eén van mijn antwoorden op deze vraag is: door het gezag van de Bijbel te erkennen. Door de Bijbel ten volle als het Woord van de levende God te presenteren. Door er geen misverstand over te laten bestaan dat Hij door dit Woord op een heilzame wijze Zijn gezag wil uitoefenen in ons leven. Door met eerbied en ontzag en met een geest van onderwerping en toewijding Zijn gedachten te lezen in Zijn Woord en die ook bepalend te laten zijn voor ons staan en gaan en voor onze omgang met elkaar. Door uiterst serieus te nemen wat wij lezen over zonde en genade, schuld en vergeving, over de zin en de heiliging van het leven, over Koninkrijk en toekomst.

We denken hierbij niet alleen aan de jongeren - het probleem van de kerkverlating is geen jongerenprobleem - maar met name aan predikanten, aan allen die geestelijk leiding geven, aan ouderen, aan ouders met hun kinderen.

'Hoe houden we jongeren bij de kerk?' Door het Evangelie niet te verdonkeremanen. Door hen te wijzen op wat zij in leven en sterven nodig hebben. Door samen met hen worstelend bezig te zijn met de levensvragen.

We erkennen hierin onze afhankelijkheid van de Heilige Geest. Wij doen dat in de overtuiging dat de Geest Zich in Zijn werk bindt aan het Woord. En dat wij in de erkenning van het gezag van het Woord verwachting van Hem mogen hebben. Wat de erkenning van het gezag van het Woord verder inhoudt, zullen we de volgende keer zien.

C. G. Geluk (HGJB)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen