Vragenbus.

Vraag: Wat bedoelt de Apostel in den Hebreërbrief met den tastelijken berg en met den berg Sion? (Hebr. 12 vers 18 en 22).
Antwoord: In den Hebreërbrief wordt de voortreffelijkheid van het nieuwe Verbond aangewezen en aangeprezen boven de waarde van het oude Verbond en hoofddoel van den Apostel is hen te vermanen tot volstandigheid in de goede belijdenis des Evangelies.
Nu was het oude Verbond plechtig ingeluid op den berg Sinaï, en de geringschatting van dat eerste Verbond werd door den Heere zwaar gestraft; die Mozes verwierp, laadde Gods toorn op zich (vs. 23a); maar die Christus verwerpt zal zwaarder straf over zich halen (vers 23b).
Het oude Verbond was nog maar (zegt de Apostel hier) in vergankelijke, bewegelijke dingen. Maar wij hebben nu, in Christus, een onbewegelijk Koninkrijk ontvangen. Dat dient dan tot vermaning, met dat grooter en heerlijker goed voor oogen, om de genade toch vast te houden, met eerbied en godvruchtigheid (vers 28).
In dat verband nu past het, om er op te wijzen, hoe het met dat oude Verbond gesteld was, hetwelk verouderd was en nabij de verdwijning. Dat is de tastelijke berg, Sinaï, met vuur, onweder, duisternis, geklank der bazuin enz. En dan komt de tegenstelling: maar gij zijt gekomen tot den berg Sion; daarin staan de geloovigen nu.
Vroeger werden ze onder zware indrukken gehouden, met straffen bedreigd; een bediening des doods en der verdoemenis. Wat naderde tot den berg, waarop God nederkwam, moest sterven. Gebod op gebod; straf op straf. Maar — ziet hier de tegenstelling in heerlijkheid — gij, geloovigen der nieuwe Bedeeling, gij zijt gekomen tot den berg Sion! In schaduwen lag dat vroeger over Sion, met Moria en den tempel. Daar woonde God in gunste onder Zijn volk; daar, op Sion, was de tempeldienst; daar, op Moria, was 't huis en de stoel van David in heerlijkheid. De schaduw van deze dingen was nabij de verdwijning. Maar het wezenlijke daar van was nu aangebracht in Christus en nu om eeuwig te blijven! Daar, op dien geestelijken berg Sion, woont Christus, Priester en Koning en Profeet. Dat was voor 't laatst der dagen weggelegd en was nu, in den Zoon, werkelijkheid geworden. En tot dien berg zijt gij, geloovigen des Nieuwen Testaments, gekomen, wat beter en heerlijker is dan tot den tastelijken, rookenden berg Sinaï te naderen. Hier, in Sion, doet God Zijn volk vrijelijk nu wonen en vrij mogen zij nu naderen tot Hem door het bloed van Christus dat betere dingen spreekt dan Abel (vers 24). Niet meer een berg in een kale vlakte, gelijk Sinaï, maar nu „een stad des levenden Gods"; een Jeruzalem van hemelschen oorsprong; de gemeente der uitverkorenen, die de eerstgeborenen, de bloem der natie, de kern en het wezen der menschheid zijn. (vers 22 -24).
Opmerker.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen