Pinksteren

Ik geloof de gemeenschap der heiligen. Dat belijden wij elke zondagmiddag of elke zondagavond in de eredienst. Nu, als er ergens een gemeenschap der heiligen bestond, dan was het wel in Jeruzalem. Daar op de eerste pinksterdag. We lezen: 'en als de dag van het pinksterfeest vervuld werd, waren zij allen eendrachtelijk bijeen', dat is: één van hartstocht, één van hitte, één van gloed, één van brand. Kortom: eensgezind, één van zin waren zij. Om jaloers op te worden. Hoe heerlijk. Hoe begeerlijk. 'En zij aanbaden Hem en keerden weder naar Jeruzalem met grote blijdschap. En zij waren allen tijd in den tempel, lovende en dankende God' (Luk. 24: 52, 53). 'Hun blijdschap zal dan onbepaald door het licht dat van Zijn aanzicht straalt, ten hoogsten toppunt stijgen'. Ongetwijfeld. Zeker weten. En toen... toen op de dag van het pinksterfeest gebeurde het. Wat? Wel, dat 'de sluizen van de hemel open gingen en de machtige stroom van de eeuwige genade en ontferming neerstortte van de rotsen der eeuwige ontferming' (H.F. Kohlbrugge). De Heilige Geest werd uitgestort. Dat veronderstelt een machtige vloed, een machtige stroom, die niet te stuiten valt, die niet te keren valt. Gadeloze liefde. Niet te evenaren liefde. Van Gods kant. Eerlijk is eerlijk: wij hadden dat niet verdiend. Die uitstorting van Gods Geest. Nochtans vond zij wel plaats op de tijd, die door God was'vastgesteld.

De uitstorting van de Heilige Geest werd opgemerkt. Ze ging namelijk met verschillende tekenen gepaard. Waarom? Wel, zo zegt Calvijn, 'onze traagheid om de gaven Gods te waarderen is zo groot, dat haar kracht onopgemerkt zou voorbijgaan en wegvloeien, indien God niet vooraf al onze zinnen wakker maakt en opscherpt'. M.a.w. God komt ons mensen als het ware tegemoet. Hij kent ons door en door. Hij weet wat van Zijn maaksel zij te wachten. Hoe zwak van moed, hoe klein wij zijn van krachten. Daarom komt Hij met tekenen, opdat we Zijn grote daden zullen opmerken. Eigenlijk best wel beschamend als je daar diep over nadenkt. Wat een verblindheid, wat een hardleersheid. Geen oog voor de grote daden van God, tenzij Hij tot ons komt met tekenen. Wat een diepe val in Adam. Is u, is jou dat al eens tot schuld geworden?

Welke tekenen worden hier genoemd? Allereerst: wind. Een geweldig gedreven wind. In het oorspronkelijke: een geweldig gedragen wind. Het is niet zomaar een wind, maar een wind die gedragen, die geleid wordt, die gevoerd wordt. Vanuit de hemel. Van boven van God. Daar ligt de oorsprong van die Heilige Geest. Deze Heilige Geest verheerlijkt God in een "mensenleven. Het geluid van die geweldig gedreven wind vervulde het gehele huis. Overal werd dat geluid gehoord. Het werk van de Heilige Geest is hoorbaar. Het kan niet verborgen blijven. Dat komt naar buiten. Op een overvloedige wijze. God zelf staat daar voor in. God zelf staat daar garant voor.

Het tweede teken is vuur. En van hen werden gezien verdeelde tongen als van vuur. Vuur. Teken van warmte. Door Gods Geest worden mensen warm gemaakt voor het Evangelie, warm gemaakt voor de dienst van God. Warm gemaakt voor God zelf. Door Gods Geest wordt alle kou en alle kilte verdreven. Door Gods Geest wordt alle dorheid en alle doodsheid uitgebannen. Gods Geest werkt namelijk levenwekkend en levensvernieuwend. Gods Geest sluit aan op de Levensbron, op de Levenswel: Jezus Christus.

Vuur. Dat is ook het teken van kracht. Zij steekt de harten van mensen in brand, zuiverend en vernieuwend. En aan de andere kant: verbrandend en verterend de ijdelheid der wereld (Calvijn). Wat voor een gemeenschap heeft de duisternis met het licht? Toch zeker niets.

Het derde teken is het spreken met andere talen. Het teken dat zeer veel tongen losgemaakt heeft, het teken dat het meest becommentarieerd is. Spraken de discipelen in tongentaai? Och, waarom zouden we naar deze verklaring grijpen? Waarom zo moeilijk gedaan als het zo gemakkelijk kan? Wat is er op tegen om aan te nemen dat de twaalf discipelen verschillende talen hebben gesproken? Toch zeker niets. Zou Hij, Die hier Zijn Geest uitstort, niet bij machte zijn om Zijn discipelen te begiftigen met andere talen. Om ze naast het Aramees, het Grieks, het Latijn of welke taal het dan moge zijn, te laten spreken? Het antwoord mag u zelf geven.

Zij spraken met andere talen, zoals de Geest hen gaf uit te spreken. Natuurlijk, wordt daar allereerst het grote talenwonder mee bedoeld. Dat staat buiten kijf. Daar hoeft ook geen misverstand over te bestaan. Echter wat heel goed in de tekst valt in te lezen, is dat deze mensen woorden hebben gesproken die 'gecensureerd' waren door de Heilige Geest. Dat daar het filter van de Heilige Geest overheen is gegaan. Weet u wat dat concreet betekent? Dit, dat het woordje 'ik' niet zo vaak meer ter tafel komt. Dat eigenzinnigheid en eigendunk meer en meer op de achtergrond komen te staan. En dat daar Godgewijde klanken voor in de plaats komen. Niet meer ik, maar Hij. Draagt u al iets van die pinkstergeest in u? Dat is van levensbelang. De zaligheid hangt er van. Het is dus waarachtig niet om het even of u al dan niet die pinkstergeest in u draagt. Draagt u Hem nog niet in u? Bidt: herschep mijn hart en reinig Gij, o Heere, die vuile bron van al mijn wanbedrijven. Mag uw antwoord door Gods genade instemmend zijn? Bidt of u nog meer vrucht mag dragen. Niet tot eer van uzelf, maar wel tot eer van de Gever van dit alles.

E. MIJNHEER, WESTBROEK

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen