Aantrekkelijk

Iedere kerkganger, elke christen zou een zekere werfkracht moeten uitstralen. Hoe ben je een christen waar wat van uitgaat? Hoe kom je zover? Waar ontbreekt het (ons) aan in de kerk? Vragen van deze strekking hoor je meer dan eens stellen. Niet zo lang geleden las ik ergens dat het bestaan van een evangelisatiecommissie een aanfluiting is voor een gemeente. Je kunt evangelisatie niet uitbesteden aan een commissie. Het is maar een mening, maar wel een om over na te denken. We doen dat aan de hand van i Petr. 3 : 8. 'Zijt allen eensgezind, medelijdend, de broeders - en uiteraard ook de zusters- liefhebbende, met innerlijke barmhartigheid bewogen, vriendelijk.' Een huisregel voor de gemeente die leeft in een wereld zonder God. Kerk en wereld trekken gescheiden op, door allerlei oorzaak.

In de dagen van Petrus en in onze tijd. Hoé stélt de gemeente zich op? Hoe gaat ze daarmee om? Petrus geeft haarscherp aan hoe het leven van gemeenteleden eruit behoort te zien.

Vergelijk de tekst met een lichaam waarvan eensgezindheid en medelijden de benen zijn, barmhartigheid en vriendelijkheid de handen. Eensgezind, als zussen en broers die onder eenzelfde dak léven. In goede harmonie. Helaas is het soms anders. Als liefde verkilt en dingen stukgaan.

Éénsgezind betekent: de neuzen staan de zelfde kant op. We streven hetzelfde na. Een van zin. In liefde. Vanuit eenzelfde vertrekpunt, namelijk: in en uit liefde tot God, met elkaar en met Hem verbonden. Liefde is het grote kenmerk van een gelovige. Daarin hebben alle andere eigenschappen hun basis. In de liefde. Een eenheid vormend. Hecht. Daar ontbreekt het nogal eens aan. Wie iets wil uitstralen, wervend bezig wil zijn, moet vooral een bijdrage leveren aan de onderlinge band. De eenheid als ideaal mag niet - lösgelaten worden. Elkaar zoeken, elkaar ook de eenheid als opdracht en bével van de Heere Jezus Christus voorhouden. Zo houden we elkaar scherp. Zo vormt de gemeente ook haar gezicht naar de wereld. Van een verdeelde kerk, een verdeelde gemeente gaat geen werfkracht uit. Ze stoot de wereld die zij wil winnen voor Koning Jezus af.

Soms hoor je van mensen die wel graag eens naar de kerk willen komen, maar niet durven. De hoge drempel is daarvan de reden. Wie er voor het eerst komt, wordt alleen maar aan- en nagestaard, in plaats van aangesproken. Pas dus op voor dit soort eenheid. Ze kan verstikkend werken op de omgeving. Als we zo één zijn, is er geen ruimte voor nieuwe broeders en zusters. Een hartelijk welkom voor nieuwkomers, nodigt uit tot het zoeken van aansluiting!. Wees vriendelijk. Een glimlach. Een aardig woord, een kleine bemoediging. Vriendelijkheid is de linkerhand van de liefde. Eensgezindheid haar rechtervoet. Samen zorgen ze ervoor dat de kerk, de gemeente en haar leden iets kunnen uitstralen van de Heere Jezus Christus. 'Zijt allen eensgezind, medelijdend, de broeders liefhebbende, met innerlijke barmhartigheid bewogen, vriendelijk'.

Het beeld is nog niet geheel compleet. Het evenwicht ontbreekt als liefde het zonder medelijden stellen moet. Oprecht gemeend meeleven, dat zich verplaatst in de blijdschap en de vreugde van de ander, in zijn nood en zorg. Dat trekt mensen aan. Dan lokje hen als vanzelf uit tot een gesprek. Eensgezindheid en medelijden. Samen geven ze de liefde haar voeten. Daarop kan ze haar weg door de wereld gaan. Getuigend. Vriendelijkheid en barmhartigheid zijn haar beide handen. Vriendelijk zijn kost weinig. Met barmhartigheid is dat anders. Er zit in echte liefde altijd iets van genade. Liefde weet te geven. Liefde geeft van zichzelf. Als vanzelf. Liefde vergeldt geen kwaad met kwaad. Barmhartigheid zichtbaar maken doet een gemeente door niet alleen bij het woord te leven, maar ook uit het woord te leven.

Barmhartigheid richt zich op de ander. Barmhartig ben je als je hart breekt vanwege de omstandigheden van die ander. Helpende handen. Barmhartigheid kostje wat. Soms heel wat vrije tijd. Of een flink bedrag. Maar als de liefde in het spel is, als vrucht van geloof, gaat daar werfkracht vanuit!

'... Zijt allen eensgezind, medelijdend, de broeders liefhebbende, met innerlijke barmhartigheid bewogen, vriendelijk'! Als deze woorden kenmerkend zijn voor uw leven, bent u werkelijk van Christus. De kerk, de gemeente die deze woorden werkelijk in haar vaandel draagt, zal groeien. Zowel in de breedte als in de diepte. Het tekent het leven zoals dat er in de eerste gemeenten aan toeging. Het zal vandaag niet anders zijn. De Heere Jezus heeft dat beloofd. Als deze woorden ons echter vreemd in de oren klinken, is er een ander woord van toepassing. Een gemeente die verdeeld, onvriendelijk, liefdeloos en onbarmhartig haar weg gaat, wordt vergeleken met lauw, ondrinkbaar water. Water dat de dorst niet lessen kan.

Iets uitstralen van de Heere Jezus Christus is niet gemakkelijk. Het vraagt veel gebed. In onze contacten met anderen zijn wij niet volmaakt. Het is waar, buitenkerkelijken rekenen je het zwaar aan als je niets uitstraalt. Als je de fout in gaat, als de tekst bo-

ven deze meditatie in je leven onherkenbaar is. Ze rekenen je er op af en terecht.

In het gesprek met de ander moeten we dat ook maar gewoon belijden. Kom er maar voor uit dat je niet beter bent dan wie ook. Maar dat het jouw ideaal is om toch op de Heere Jezus te lijken en te doen wat Hij zou doen. Elke dag daarom beginnen met gebed:

'Heere God, geef mij moed en kracht, tact en talenten, liefde. Vervul mij met Uw Geest en bewaar mij heel dicht bij U. Geef mij steeds gezonde zelfkritiek en laat mij iets van Uw liefde door mo-

gen geven. Geef dat er opnieuw wèrvende kracht van mij en onze kerk mag uitgaan, waardoor velen getrok- • ken mogen worden.'

H. L. VERSLUIS, - AMEIBE

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen