Kerkelijke splijtzwammen.

Wat beleven we toch droevige tijden op kerkelijk terrein! Mij staat op het oogenblik voor oogen de gemeente Barneveld, een groot welvarend Veluwsch dorp. Zooals den lezers van „De Waarheidsvriend" zal bekend wezen, staan er in de Hervormde Kerk aldaar altijd predikanten van den Gereformeerden Bond. En dat sinds vele jaren. Daarnaast komt ook voor de Gereformeerde Kerk, met één predikant. Ook de Oud-Gereformeerden hebben er een aanzienlijke gemeente. Er is zelfs een tweede formatie van de Oud-Gereformeerden, die behooren tot de groep van den voorganger Boone, van Sint Filipsland.
Nu zou men toch wel denken, dat er gereformeerde prediking genoeg is in Barneveld, om nu van andere formaties maar niet meer te spreken.
Maar, neen hoor. Het is een klein kunstje om weer een comité bij elkaar te trommelen, hetwelk ds. Salomons, een Christelijk Geteformeerd predikant, laat optreden. Malcontenten van alle bestaande groepen verzamelen zich weer om dezen nieuwen spreker. Het resultaat is dus, dat men op vijf plaatsen in Barneveld in de gelegenheid is om „gereformeerde" prediking te beluisteren. Waar moet dat tenslotte heen, als al deze groepen als om strijd blijven roepen: Zie, hier is de Christus?
Is het wonder dat degenen, wier belangstelling in het kerkelijk leven toch al aan het verminderen was, zich ten slotte vol weerzin afwenden van al 't ijdel eigengerechtig roepen: wij gereformeerden;
Natuurlijk is de zegen meestal omgekeerd evenredig met den roep, die er van uitgaat. Op de vraag, of er rijke zegen op dat alles rust, moet men veelszins het antwoord schuldig blijven.
En terwijl de wereld zich kractig organiseert tegen al wat religie heet, is het gereformeerde volk van Nederland bezig om elkaar te bestrijden. Kittelachtig van gehoor, vergadert men zich zelf leeraars naar eigen hart.
Een blik op het kerkelijk leven van Barneveld deed mij nog weer eens denken aan het woord, wat Kohlbrügge gaf aan Brummelkamp, toen deze hem uitnoodigde om met de afscheiding mee te gaan. Hij schreef namelijk aan Brummelkamp, dat hij geloofde, dat het zaad der afscheiding van den Heere Sebaoth driewerf vervloekt was. Krasse taal, die we in dien vorm niet voor onze rekening durven nemen; maar voor ons blijft het vast staan dat de splijtzwammen der afscheiding voor ons volk een vreeselijke ramp geworden zijn. Ach, was men gebleven bij de oude leuze: „De Kerk moet in de Kerk hersteld worden".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen