FINANCIËN

Postgiro 138421.
Een mijner vrienden, een beste kerel met een hart van goud, maar die dat gouden hart soms een beetje te veel op de tong heeft — waar dergelijke menschen zelf in den regel het meest last van hebben — zei van de week tot mij: „Dominé, je laatste stuk was veel te lang, en 'k vond er deze keer niks an ook". Nu, of er wat an was, daar kan ik zelf moeilijk over oordeelen. Alléén weet ik dat er verschil is van smaak. Een preek b.v. waar de een „niks an vindt" heeft een ander soms „veel aan gehad", en omgekeerd. Maar of het te lang was, nu, nu, daar kan ik beter over oordeelen en toen ik het nog eens nakeek dacht ik: daar kon die wel gelijk in hebben. Daarmee zeg ik natuurlijk niet dat hij in het andere ongelijk had. Maar te lang .......... ja .......... Daarom zal ik het nu maar wat korter maken en ga ik dus maar dadelijk beginnen met
V l a a r d i n g e n. Neen, 'k heb er dezen keer geen cent van gehad, hoor, en heb al eens in de krant gekeken of ds. Heijer soms nog weer geen beroep krijgt. Maar 't gaat ook niet altijd om de centen en om de beroepen. Er zijn soms ook nog andere dingen waar een mensch blij mee kan zijn. En nu heb ik er de vorige week reeds met een enkel woord op gewezen dat men daar in Vlaardingen weer een afdeeling had opgericht. Vroeger, tal van jaren geleden, bestond daar ook zulk een afdeeling van onzen Bond. Als ik me nog goed herinner, deed die afdeeling toen wel eens iets waar het Hoofdbestuur zich niet heelemaal mee vereenigen kon. 'k Zal nu verder maar geen oude koeien uit de sloot gaan halen. Maar in ieder geval, die oude afdeeling is al jaren weg. Toch willen sommigen wel eens beweren — in hoever zij daar nu gelijk in hebben, weet ik niet — dat die oude afdeeling eigenlijk den stoot gegeven heeft dat zij daar in Vlaardingen Gereformeerde dominé's gekregen hebben, zoodat b.v. ds. Heijer en ds. Luteijn, die er nu staan, er menschelijkerwijs zonder den Gereformeerden Bond nooit gestaan zouden hebben. Ik herhaal, dat ik niet weet in hoever dat juist is, hoor, maar wel weet ik dat er in Vlaardingen Gereformeerde menschen zijn — en ik denk dat zij door hun Gereformeerde dominé's daarbij wel gesteund zullen zijn — die gezegd hebben: we moeten hier in Vlaardingen weer een afdeeling hebben, want wat die Gereformeerde Bond wil, willen wij ook en nu voelen we dat we de handen inéén moeten slaan en dat we gezamenlijk moeten optrekken om de Gereformeerde Waarheid, die we liefhebben, te verbreiden en te verdedigen. Onder de wakkere leiding van den heer C. Brouwer Az., die al enkele weken bezig geweest is om leden voor onzen Bond te winnen en „De Waarheidsvriend" te verspreiden, heeft zich dan nu ook een nieuwe afdeeling gevormd. De nieuwe secretaris, de heer S.Th. Bakker, deed mij de mededeeling dat de afdeeling aanvankelijk bestaat uit 27 leden, waarvan hij de namen en adressen zeker wel wil opgeven aan onzen Secretaris, ds. Van der Snoek, die in het Vlaardingsche Jeruzalem ook niet heelemaal een vreemdeling is. Over den Secretaris komen zij dan vanzelf bij den Penningmeester, door wien aan het uitgesproken verlangen om toezending van Bondsreglementen en busjes zoo spoedig mogelijk zal voldaan worden. Onze nieuwe Vlaardingsche afdeeling roepen we dus langs dezen weg een hartelijk welkom toe.
Maar nu verder? O ja, de Zendingsdag, waar velen onzer elkaar nog gegroet óf alleen maar gezien hebben. „Neem maar een goeie zak mee, dominé!" sprak mijn chauffeur, toen ik in de auto stapte. Maar zoo'n heele groote heb ik niet noodig gehad. Toch heb ik zonder te visschen wel een paar snoekjes thuis gebracht. Ik was nog maar nauwelijks op het terrein, toen ik werd aangehouden door een mij onbekenden heer. Hij bleek gekomen uit een plaats vanwaar ik het heelemaal niet had verwacht, n.l. uit
K r o m m e n i e en stopte mij ƒ 2.50 voor onze Fondsen in de hand. Toen ik zijn naam vroeg, bleek het de heer Van Belzen te zijn. Van onzen vorigen Penningmeester scheen hij een oude bekende te zijn geweest, maar hij moet er maar op rekenen dat ik hem nu ook ken en dat ik vooral op alle Zendingsdagen, die wij samen nog zullen mogen meemaken, aan hem denken zal.
Verder werd ik staande gehouden door iemand uit
V i n k e v e e n, die mij als N. N. ook ƒ 2.50 gaf en die zich verder aanmeldde als lid van onzen Bond en mij tegelijk de contributie voor dit jaar, zijnde ƒ 1.—, voldeed. Ook ontving ik nog ƒ 1.— contributie van een dame, wier kwitantie, omdat zij verhuisd was, onbetaald terug was gekomen. Het was mej. M.B., die, ik zou haast zeggen, alle Gereformeerde dominé's kennen en achten, een echte Martha, maar die toch ook iets op Maria lijkt. Daarna ontmoette ik ouderling Streefkerk van
A m e i d e, die mij een brief in de hand stopte. Ik had toen op dat oogenblik geen gelegenheid om dien te lezen, maar toen ik daar later wel gelegenheid voor kreeg, bleek deze ƒ 10.— te bevatten en deze ƒ 10.— waren in Ameide gecollecteerd op Zondag 22 Juli in een godsdienstoefening die geleid was door ds. Gunning, van Schoonhoven. Zij waren gewikkeld geweest in een briefje dat er ook bij zat en waarop geschreven stond „vóór Jongebreur". De Kerkeraad van Ameide meende echter, dat zij wel niet voor mij persoonlijk bestemd zouden zijn; althans ik mocht er zelf geen cent van houden, schreven zij, al kwamen er nog 100 zulke briefjes. Nu, ik neem dien wangunst den Kerkeraad heelemaal niet kwalijk hoor! Ik hoop maar, dat er in hun gemeente nog meer van die „Jongebreurianen" wonen, die mij op deze wijze eens bedenken zullen. Ik kwam dus van den Zendingsdag thuis met een buit van ƒ 17.—. Neen ƒ 18.—, want bij het verlaten van het terrein kreeg ik nog ƒ 1.— in een briefje gewikkeld en daar stond op: „van den gratis-lezer van „De Waarheidsvriend" W. Bouwhuis te Zuna bij Nijverdal voor postzegel en bandje". Nu heb ik onlangs ook eens een dergelijke gift van ƒ 1.— gehad, die ik nog steeds niet heb verantwoord en wel van mej. Maria Kiefman te Hexel bij Nijverdal, die dezen gulden blijkbaar zond voor een gratis-lezer in haar omgeving, die in dat schrijven werd genoemd. Nu mag ik deze beide guldens natuurlijk niet houden en zal ze dan ook toezenden aan degenen door wien deze gratis-nummers worden afgezonden. En verder heb ik deze week niet veel te vertellen. Alléén nog een gift uit
P u t t e n van ds. Van Amstel van ƒ 3.—, gevonden in de collecte uit dankbaarheid voor het bedanken van drie beroepen. En dan ten slotte nog wat contributies en wel uit
C a p e l l e  a. d. IJ s s e l, verzameld door K. Asmus ƒ 6.50.
H a a r l e m, van den Penningmeester der afdeeling A.C. v.d. Walle ƒ 11.50.
A m e r s f o o r t afgezonden door J. Spelt een bedrag van ƒ 60.— en ten slotte uit Veenendaal een bedrag aan contributies van ƒ 60.50. Nu, die twee laatste posten maken het nog wat goed, maar anders hadden mijn papieren vandaag wat te laag gestaan. Nu heb ik, alles saam genomen — de ƒ 2.— die ik moet verzenden niet inbegrepen — toch nog een eindbedrag van
f 158.50,
waarvoor ik, in dezen schralen tijd alweer heel dankbaar ben.
Maar nu ga ik gauw eindigen hoor, want anders word ik weer te lang van stof en krijg ik dus van mijn vriend weer een standje, en hij weet ook wel dat ik nergens banger voor ben.
De Penningmeester, Veenendaal.
Ds. M. JONGEBREUR.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen