HET WIT

een paal met een witte sti-eep: het doel van ide wedloop. Aan weerszijden van de 'baan, waren de zitplaaitsen geibouwd, die naai' adhter wat opliepen. Bij de f aanvanig van de wedsfarijd, wend aan ieder van de deelnemers een plaats op de Ibeginstreep aangewezen, die aangebracht was op een stenen drempieil. Zij zetten <za.<oh. dan in n houding, 'die hen in staat stolde zo vlug mogéhjik vooirwaarts te schieten. Voorovergebogen, aJlfe spieren gespannen, soms op één ikniie rustend, met de hand lidht op de bodem steunend, wacshtten zij het sedn af. Daar wondit het touw neergelaten. Als een pijl iiit de boog, gaan ze ea' vandoor. Pauluis' naam is afgeroepen, hij neemt aan de wedstrijd deel. Wat een genade is 'dat. 'Hij, die zijn leven verdeed aan de wedren der onigereohtighedd, aan de wedstrijd der eigengerechtighedd, werd door Christus gegrepen. Heel zijn leven is daardoor vei-ariderd. Neen, hii is daarf^ dcKM: niet traag en lui geworden. Hij maig aiu lopen, rennen naar het wit. Zijn leven heeft een doel en wat voor een doel! De VQiknaalctheid en het eeuwige leven. Dat éne beheerst hem, het wit. Hij ziet het voor zioh, hij zet er ziöh voor in met ziel en lichaam. Wij zijn toeschouwers, die zijn verlichtinigen gadeslaan, die hem zio nu en dan aanmoedigen. Toeschouwers? Geen deelnemers? Paufas weifct die gemeente van Fihppi op, hem na te volgen; hij weikt er ons toe 'op. Want het leven der gelovigen laat veel te wensen over. Er is nog wel spralke van strijd, maar is er sprake van deze wedstrijd? Hoe goed' is het aangespoord te worden, opdat wij dit éne ziouden doen. Hoe loopt (hij in de renbaan? Vergetende hetgeen achter is. Vergeten, dat is hier een oniderdeel van de wedstrijd, een heilige vaardiigheid. Vaak is bet een grove overtreding. Hoe gemaldkeilijik vergeten wij. Onze zonden, zand erover. Niet meer aan denken. Sommigen heb- 'ben het in dit vergeten angsitilg ver gebracht! Terwijl God de zonden gedenÜct en bezoelct. Gods zegeningen. Oniredht ons aangedaan, vergeten we niet gauw, inaaa- goedh'eiid die ons w^erd bewezen, des te gauwer. Niet vergeten, zou ik u willen toevoegen, het een noch het ander. Want deze vengeetachtógheid vermeerdert onze sdhuld. Ik vergeet wat 'achter mij hgt. Stel u voor, 'dat 'de hardloper daöht aan 'de drempel, waar vandaan hij vei-trokken was. Dat hij 'onwillekeurig achterom keeik. Dat zou zijn vaart vertragen. Vergeten! Wat laig 'ei- al niet achter hem? Zijn vroegere leven, zijn vorige wandel. Daar 'had hij heel wat voor gerekend. Zijn besnijdenis, zijn reohtvaardigheid, zijn 'go'dvaaich'tige ijver. Heel dat wetti'sche sfa-even.. Hij vergeet het, om Ohii'stus 'te 'gewinnen, oim in He'm gevon'den te worden. Hij kijkt er niet meer naar om, het is hem 'UÏ'ets meer w^aard. Hij leerde het in de d(X)d geven, hij do'et 'dat nog dagehjks. Vergeten, 'dat is in 'de doo'd geven. Steil u voor, 'dat de hardlioper dacht: Hoe ver ben ik all; welke afstand heb ik reeds afgelegd. Eens even kijken. Daar ikwam hij niet vea- mee, denkt u ook niet. Daar is een gevaar in het 'meten van eigen vordeaingen en van 'de vorderingen van anderen. Vallen 'de onze tegen, vallen ze in het niet vergeleken bij die van anderen, dan verlamt idit meten en moeten ons. Maar ook afe we vast stelen: Die ben ik ver vooruit, slaian we de plank mis. Vergeten. Geen aandacht schenken aan onze vondeiinigen, broeders en zusters. Vergeten wat we reeds iberedkten, het telt ni'et mee. Niet denken: Dit deed ik en 'dat deed ik. Paulus had alle aanleidinig om over 'wat aöhter 'ligt nog eens te demken. Hij had 'al heel wat achter de rug, waarom wij hem zouden benijden, in kermis en in werk. 'Maar hij doet het niet. Het gaat immers niet om wat achter ligt. 'Hoe velen weiden daarover uit. Dit heibben ze doorgemaakt en dat hebben ze geleerd. Zo vei' zijn ze nog niet, maar dat moigen ze niet onitkennien. Een vrome woordenwedstrijd, waarin wij aan de winnende hand zijn. Ondertussen gaan ze al itrager en trager; u hoort hen nooit over het doel. Wie niet vergeet hetgeen achter is, verachtert in 'de genade! In ze- 'kere zin, moet ik ooik mijn wankelingen en 'tekortkomingen vergeten. Laat niets ons verhinderen, om voort te 'gaan. Wat adh'ter iligt, laten we eens voor 'goed achter ons. Daarom moeten we het vergeten. Zodo'ende warden we 'bewaar'd voor ijdele roem en ijdele klacht. En 'S'ti-ekkende mij tot hetgeen vóór is. Het hohaam voorovergebogen, 'de vuisten tegen de borst gebald, zo 'loopt hij m 'de renbaan. Hart en handen strekken ziöh uit naar wat vóór is. Aandaciht en kracht ti"ekk'en zidh samen op één punt: de p'aal met de witte streep. De voUe heerlijkheid des levens, idie weggelegd is bij God. Het is geen overleggen: ik hob nog heel wat voorideboeg. Hetis: zidh richten naar het doel. Wel zekei-, wij hebben nog wat voor ons. Aan 'Kjden en strijden, aan no'den en 'doden. Sommigen van ons, zijn daarover zo ontdaan, dat ze het doel uit het oog verhezen. Ze 'letten op 'de bezwaren en 'de gevaren, ze vrezen voor de 'dood. Hun ki-aoht 'is niet toereikend, ze komen er nooit. Tegen 'deze ikwaail is ei- maar één geneesmiddel: 'hetgeen vóór is. De heerhjkheid, die ons is vooaigesteld. Daar m'OcJhten wij wdl eens meer aan denken, daar moesten wij ons meer naar uitstre'kken. Dan had satan minder kans om ons in onze loop te belemmeren en te remmen. 'Hetgeen voor is, is zo aantrekkelijk, zo verrukfcelij'k. Dat zal wat weizen! Wat vóór is, is geen onzekere zaak. 'Het is geen luchtspiegeling, die telkens 'verspringt. Neen, het is de openharing van  

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen