Meditatie

Hoeveel raadselen zijn er, die wij niet kunnen oplossen; hoeveel knopen, die wij niet kunnen ontbinden! Er zijn grenzen aan ons weten en aan ons kunnen.

Ook Gods wegen zijn zo vaak voor ons verborgen; ze zijn te hoog; wij kunnen er niet bij.

Wat doet nu de Heilige Schrift? Zij verdoezelt de moeilijkheden niet; integendeel, zij gaat er op in; en stelt ons voor ogen de dingen, waarop wij geen antwoord weten. Wij moeten leren wijsheid van de Heere te begeren, die mildelijk geeft en niet verwijt.

Niet gemakkelijk valt het om eigen wijsheid en inzicht prijs te geven of liever eigen niet-weten te erkennen, om dan door de Heere onderwezen te worden.

De Schrift vertelt ons van menig kind des Heeren, hoe het des Heeren doen maar niet kon verstaan en billijken, en hoe er zelfs een zondige twijfel opkwam in het hart of Gods wegen wel wijs waren en rechtvaardig.

In Psalm 73 is het Asaf, die zijn hart uitstort en er van spreekt, dat hij met al zijn kracht de Godsregering heeft overdacht; maar, zo zegt hij dan, het was een stuk, dat in mijn oog mij moeilijk viel, en veel te hoog. Hier is dus weer een kind van God aan het woord. We zouden ook kunnen zeggen: in Psalm 73 spreekt de Heere zelf ons aan. Ook in dit lied wil Hij ons door Zijn Geest onderwijzen; Hij wil ons doen horen Zijn Goddelijk antwoord op onze vragen.

En wat ons dan vooral moet opvallen? Het is dit. Asaf zegt: „mijn voeten waren in mijn leed schier uitgeweken en van het spoor der godsvrucht afgegleên". Neen, hij begreep er niets meer van, en in zijn hart sprak een stem, om maar te breken met God en met Zijn Dienst en om voortaan ook maar de weg te gaan van degenen, die zich niet bekreunen om God en Zijn Dienst.

Schrikkelijke toestand! En hoe lang duurde dit alles? Zelf zegt hij het ons: totdat ik in Gods Heiligdommen inging....

En welk was nu het probleem, het levensraadsel, waarom het bij Asaf ging; waarmee hij zat en waarmee hij het moeilijk had en waarover zijn gedachten zich vruchteloos aftobden? Wel, het was het moeilijke stuk, waarmee Gods kinderen, vroeger en nu, altijd weer geworsteld hebben. Hoe komt het toch dat het zo vaak degenen, die God met liefhebben goed gaat hier op aarde, zo, dat hun levenspad beschenen wordt door de zon van de voorspoed; terwijl degenen, die de Heere vrezen zo dikwijls onder leed en verdriet gebogen gaan en hun pad voert langs onheilspellende diepten? Ziet, zo zegt hij, dezen zijn goddeloos; nochtans hebben zij rust in de wereld en zij vermenigvuldigen het vermogen; en ik, tevergeefs heb ik mijn hart gezuiverd en mijn handen in onschuld gewassen, dewijl ik de ganse dag geplaagd ben en mijn bestraffing is er alle morgens.

Neen, Asaf kon er met uitkomen en bijna waren zijn voeten uitgeweken en zijn treden waren bijkans uitgeschoten.... totdat hij m Gods Heiligdommen inging, En daar vond hij weer rust; de ware levensrust temidden van de levensraadselen.

Wat zouden wij onder die Heiligdommen moeten verstaan? In de eerste plaats ongetwijfeld de tabernakel of de tempel, de woning des Heeren. Immers, daar woonde God; daar onderwees Hij Zijn volk. Maar verder hebben wij er onder te verstaan de nabijheid des Heeren; het ervaren van de verborgen omgang des Heeren. Gods verborgen omgang vinden zielen, daar Zijn vrees m woont; 't heilgeheim wordt aan Zijn vrinden naar Zijn vreêverbond getoond.

Asaf stortte zijn ziel voor de Heere uit. En de Heere gaf hem het goddelijke antwoord; Hij deed Zijn heerlijk licht opgaan over het probleem, waarvoor Asaf stond en waarvoor hij bijna gestruikeld was. Toen bleek, dat degenen, die verre van God zijn met al hun gewaande rijkdom nameloos arm zijn en eens voor eeuwig ten onder zullen gaan. Maar ook, dat het hoogste geluk, de zaligste vrede daarin gelegen is met de Heere verzoend te zijn en Zijn liefde te mogen smaken.

Asafs begeren ging naar dit laatste uit. In God alleen lag zijn heil en zijn eer. In Hem vond hij alles, wat hij nodig had voor tijd en eeuwigheid beide. Nu was hij daarom ook volkomen bevredigd met de weg, die de Heere hem deed gaan. De Heere toch alleen wist wat goed en nodig en nuttig was voor hem. Gij zult mij leiden naar Uw raad en daarna zult gij mij in heerlijkheid opnemen,

Vele zijn de raadselen des levens, de problemen, die ons voor de voeten worden gelegd. Wij komen er niet uit. Dikwijls nemen we er een aanstoot aan. Wij dreigen te vallen. Hoe dikwijls ook zijn wij het met de Heere niet eens. We staan tegen Hem op... totdat wij in Gods Heiligdommen mogen ingaan en mogen luisteren naar hetgeen de Heere ons te neggen heeft. Zijn Woord is een lamp voor onze voet en een licht op ons pad. Gelukkig daarom die mens, die met al zijn vraagstukken mag komen tot Hem, die alle dingen werkt naar Zijn heilige raad en alles doet uitlopen op de verheerlijking van Zijn Naam en op de zaligheid van allen, die Hem vrezen. In het Heiligdom wordt eerst recht verstaan: Die Zijn eigen Zoon niet gespaard heeft, maar heeft Hem voor ons allen overgegeven, zal Hij ons ook met Hem niet alle dingen schenken? In Hem alleen kan ons heil, onze eer gevonden worden. Vertrouw daarom op Hem, o volk in smart; stort voor Hem uit uw ganse hart; God is een toevlucht te allen tijde!

(Leiden)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen