Meditatie

Vervolg.

Wij vragen verder slechts: Hoe zou een mens christelijk kunnen leven zonder Christus? „Zonder Mij kunt gij niets doen". Paulus antwoordt: „Ik vermag alle dingen . . . door Jezus Christus, Die mij krachten geeft". Zo wilde hij niets anders weten dan „Christus en Dien gekruist", ook in zijn prediking. Helemaal Hem toebehorend! Gans en al aan Hem gewijd!

Miste hij Zijn gemeenschap, leefde en arbeidde hij niet voor Hem, dan was er voor hem de dood! Al het andere had dan geen waarde voor hem. Doch, als hij maar voor Hem en Zijn dienst, voor Zijn Naam en eer werkzaam mocht zijn, het zij levend of lijdend, hetzij zelfs stervend, het was hem alles wel! Dan en daarom: Het sterven mij gewin!" Dat is weer zo'n menselijke paradox! Sterven is toch geen winst voor een mens, maar een geweldig verlies! Dat is het einde van alles: geld en goed, huis en familie. O, die koning der verschrikking! Het einde van de genade-tijd en het begin van een nimmer eindigende eeuwigheid! Wat heeft een mens in zijn drang naar levens-behoud er niet voor over om die dood te ontkomen! Sterven betekent voor de onbekeerde mens: een eeuwige rampzaligheid erven! Vreselijke wroeging! en voortdurende smart. . . ! Hoe kan Paulus dat nu zeggen? (Hij spreekt immers niet over een geestelijke dood maar over het ontbonden worden van het lichaam!).

Ja, en tóch kan en mag hij het zo zeggen! Dit is geen hoogmoedige grootspraak. Want hij weet, dat, als deze aardse tabernakel zijns lichaams afgebroken wordt, hij een gebouw van God ontvangt, zonder handen gemaakt (2 Cor. 5). Daarom heeft hij goede moed, altijd en overal! Hij is dan verlost van het lichaam der zonde, van de doorn in z'n vlees, van de engel des satans, enz. Door het sterven ging zijn leven juist in volle bloei open, omdat hij dan te heerlijker de gemeenschap met Christus zou deelachtig worden! Zijn dood is een o verkleed worden met zijn eeuwige woonstede uit de hemel... ! Het brengt hem voor eeuwig bij Hem, Die hem heeft liefgehad en Die hij heeft gediend. Dan wordt het: Uit aards gemis en verlies eeuwige winst en bezit. . . ! Uit dit tranendal, naar de eeuwige gewesten van storeloze vreugde en vrede .. . ! Uit de strijd naar de overwinning ... ! Uit het lichaam des doods en der zondige begeerten, naar de eeuwige voldoening der volmaaktheid ... !

De Apostel bedoelt niet, dat zijn levenswerken hem dit hebben verworven. Hij wordt ook niet behouden omdat hij voor Christus geleden heeft, maar in Hem geloofd heeft. .. ! Mijn lezer(es)! Wat een heerlijk getuigenis klinkt ons hier uit dit levensdevies en deze stervens-schets tegen! Niet van zijn eigen voortreffelijkheid, braafheid of deugd, — o nee! — maar van Christus' heerlijkheid. Kent gij daar iets van? Is Christus u in alle nood en dood der ziel reeds het leven, ja, uw alles geworden? Laat dan ook uw leven meer en meer Christus worden.

Ach zegt er één: daar sta ik nog zo ver van af! Hoe vaak vergeet ik Hem! Ja, als ik wil spreken tot eer van Hem bedoel ik heel diep in mijn hart toch nog weer mijzelf! Het is goed om het zo te leren en in ootmoed Hem te vragen: Neem mijn leven, HEERE, neem mijn hart en mijn handen, dat ze toegewijd mogen worden tot Uw eer, nuttig en dienstvaardig voor Uw Koninkrijk en dienstbaar tot Uw lof!: ..Leer mij, o God van zaligheden, mijn leven in Uw dienst besteden".

Ja, dat moet u niet bij zeggen of zingen laten, doch ook biddend bewerken, door de kracht van Zijn Geest en de hulp van Zijn genade.

Verdiepen wij ons dan telkens weer, volkomen in Hem en niet meer zo in onszelf in eigen-liefde en verfijnd egoïsme.

Wat verwacht u van het leven? Ons Doopformulier noemt het: een gestadige dood! Straks moet ge het loslaten en al wat van de wereld is, aan anderen overlaten! Let wel: men kan Hem niet dienen zonder van-Hem-te-zijn! Hij heeft Zijn leven gegeven, om ons uit de doodstaat der zonde te redden! In Zijn Opstanding heeft Hij de dood verslonden tot overwinning. Derhalve mogen Zijn kinderen met Paulus uitdagend die dood tegentreden, zeggend: waar is uw prikkel? Hel waar is uw overwinning?

Maar Gode zij dank. Die ons de overwinning geeft! Het is u uit genade gegeven in Hem te geloven! Het is al: uit Hem en door Hem, maar ook: tot Hem!

Als een arme van geest, als een allesverbeurdhebbende, mag en kan Gods kind naar de hemel. Doch zij zijn soms zo rijk in zichzelf. . . ! Gelukkig dat de HEERE voortgaat hen voortdurend in al het hunne af te breken en in Christus in 't geloof op te bouwen! Hij verlost van alle eigen-gerechtigheid, en van alle ongerechtigheid. Ook van alle dwaasheid en hoogmoed. Derhalve zijn de allerzwaksten in zichzelf de aller-sterksten! Ook de aller-armsten, de aller-gelukkigsten ...

Is dit orakel-taal voor u? Zijt gij nog een vreemde voor God en uw hart? O, bedenk het toch met alle klem en ernst: Zonder Christus en buiten Hem is het geen eeuwige winst bij uw heengaan, doch een oneindig verlies! Een „altijd op sterven liggen zonder ooit echt te kunnen sterven . . .". Overleg toch wat tot uw vrede dient en bekeert u, ja gelooft het evangelie. Hij heeft geen lust in uw dood, maar in uw behoudenis!

Achter ons sterfbed staat de rechterstoel! Als gij Hem hier leert kennen als uw Pleitbezorger en Voorbidder. Als gij

hier achter Hem wilt aankomen met verloochening van uw eigen IK en met sterven aan uw oude mens, dan zal Hij u voorgaan als de Voleinder des geloofs, als de Leidsman en Borg uwer ziel! Dan betuigt Hij u: „Ik leef en gij zult leven". Heft dan uw hoofd op, gij moegestreden pelgrim, ziet uw verlossing is nabij. „Gij zijt dan verlost. God heeft u welgedaan". Zo is het sterven van Gods kinderen (in die doorgang naar 't Leven) een eeuwig erven! „Zij gaan ten hemel in en erven Koninkrijken!" „Want na de dood is 't leven mij bereid, God neemt mij op in Zijne heerlijkheid". Ik zal niet sterven maar leven — en Hem in Zijn Werken loven! Dat blijft het eeuwige wonder! ...

De gewijde schrijver *) van het kostelijke boekje „Studeren en Mediteren", die onlangs op zeer hoge leeftijd bevorderd mocht worden tot deze heerlijkheid, (waarvan hij in zijn leven, dat Christus was, zo roemen mocht, en nu de „andere helft — en nog wat!" in bezit mag nemen, waar hij met zijn gouden ambtsjubileum nog over sprak) — gaf de inhoud van deze „kerntekst" zo prachtig en puntig aldus weer:

Als mij het leven Christus is, Dan ligt mijn eigen naam in 't stof. Ik leef van Zijn vergiffenis, En dien Hem nu aan 's Konings Hof.

Als mij het leven Christus is. Dan roem ik van Zijn wonderwerk. Hij Zelf is mijn verrijzenis Door Hem alleen ben ik nu sterk.

Als mij het leven Christus is. Dan eet ik Hem, dan drink ik Hem. Vier van Zijn werk gedachtenis En luister naar Zijn liefdes-stem.

Als mij het leven Christus is, Wat is dan het vooruitzicht schoon! En straks — bij alle aards gemis. Biedt Hij mij aan de ere-kroon!

Als mij het leven Christus is, Is mij het sterven geen gemis! Want al wat ik verlaten moet Maakt Christus duizendvoudig goed!

Kunt u dat Paulus en hem ook in waarheid nazeggen? ? Dan zult u aldaar ook eeuwig rnogen meezingen ...!

(Kampen)

*) Ds. F. Kijftenbelt f (9-6-'76-5-7-'61), 8 juli jl. te Eibergen begraven, na rouwdienst met 'n prediking over deze tekst (Fil. 1 : 21). „Defunctus ad hoc loquitur" = i Hij spreekt nog na zijn dood!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen