STAAT EN MAATSCHAPPIJ

REDEN TOT BEZORGDHEID.
't Was te verwachten, dat het op het Paaschcongres van de Soc. Democr. Arbeiders Partij te Haarlem tot een volslagen breuk zou komen.tusschen den rechter-en den linkervleugel der partij.
De moeilijkheden, die zich toch in den laatsten tijd bij de Sociaal Democraten voordeden, waren niet meer weg te nemen ; integendeel, zij groeiden met den dag aan en kregen een dermate scherp karakter, dat scheuring in de gelederen op den duur moest volgen.
Het geschil liep voornamelijk over de tactiek, over de strijdwijze, welke in dezen crisistijd door de leiding der partij wordt gevolgd.
Tegenover het partijbestuur, dat in zijn beleid gesteund werd door de revisionistische en de reformistische elementen der partij, dat zijn die Sociaal Democraten, die het socialistisch doel langs parlementairen weg willen bereiken en die den tijd nog niet gekomen achten voor machtsverovering met buiten-parlementaire middelen, stelden zich de voorstanders van de oude Marxistische leer, de mannen van 't brute geweld, die alleen van een gewelddadige omwenteling heil voor de arbeidersklasse verwachten.
Terwijl de eersten uit vrees voor daden van geweld, die wel eens tot gevolg zouden kunnen hebben dat, door de machtsmiddelen van de Overheid, het werk der Sociaal Democraten, dat in den loop der jaren was opgebouwd geworden, met één slag werd vernietigd, den partij genooten tot een voorzichtig en behoedzaam optreden aanmaanden, wilden de laatsten daarentegen, dat de leiding der partij het proletariaat zou opwekken om den strijd tegen het kapitalisme met meer doelmatige middelen dan het houden van vergaderingen en het optreden in het parlement, voort te zetten en met kracht zou aansturen in de richting van demonstraties, agitaties en massa-werkstakingen.
Dat dit revolutionaire sentiment, deze opstandige geestesgesteldheid, in de kringen der Sociaal Democraten leeft, en daar zelfs een breede plaats inneemt, behoeft niet te verwonderen.
Men houdt 't den partij genooten dag aan dag voor, dat het kapitalistisch stelsel op zijn laatste beenen loopt en dat de Socialistische Partij alleen de nieuwe maatschappij kan geven, waarin alle ellende uitgebannen is en alle crisis zal zijn buitengesloten.
En als dit dan zoo wordt aangevoeld, dan moet zulks er noodwendig toe leiden, dat de linker-Socialisten, de mannen van de daad, eischen, dat dan maar het laatste stootje aan het kapitalisme worde gegeven, teneinde het Socialisme ruim baan te maken. Deze revolutionaire elementen begrijpen er niets van, dat bij de voorgestelde politieke situatie de partijleiding tot de conclusie komt, dat de tijd nog niet is aangebroken voor machtsverovering met buiten-parlementaire middelen en daarom tot het innemen van een verdedigende positie moet worden geadviseerd.
Vandaar dat het op het congres te Haarlem tot scheuring in de Socialistische Partij moest komen, waarvan het onmiddellijke gevolg was, dat naast de Sociaal Democratische Arbeiders Partij een Onafhankelijke Socialistische Partij werd opgericht.
Die nieuwe toestand schept ongetwijfeld groot gevaar voor de veiligheid des lands.
Zooals wij hierboven reeds schreven, liep het geschil op het Paaschcongres niet over de beginselen in de Sociaal Democratische Partij, doch over de te volgen strijdmethode.
In wezen is toch de rechtervleugel der Soc. Democratische Arbeiders Partij even revolutionair gezind als de linkervleugel. Dit feit werd te Haarlem nog eens duidelijk onderstreept.
Het gevaar, dat van de oprichting der nieuwe Socialistische Partij het gevolg is, is in de eerste plaats dit, dat naast de Communisten zich een nieuwe politieke groep heeft gevormd, die bij hare propaganda ook op gewelddadige wijze wil te werk gaan. In de tweede plaats zal de nieuwe politieke organisatie zich metterdaad als een links-revolutionaire partij hebben te openbaren, wil zij op den duur haar optreden tegenover de Sociaal Democratische Arbeiders Partij kunnen rechtvaardigen. En in de derde plaats zal het bestaan van een Onafhankelijke Socialistische Partij voor de Sociaal Democratische Arbeiders Partij aanleiding zijn, zich meer dan tot dusver naar links te oriënteeren, wil zij door de nieuwe partij niet onder den voet worden geloopen. Wat dit laatste betreft, is het een bekend feit, dat concurrentie vrees bij de revolutionaire partijen steeds een belangrijke rol speelt.
Hoe sterk nu de zuigkracht van de Onafhankelijke Socialistische Partij op de Sociaal Democratische Arbeiders Partij zal zijn, valt natuurlijk op dit oogenblik niet uit te maken, doch wel is het vast te stellen, dat wanneer de toestanden in de maatschappij zullen verergeren, de revolutionairen daarvan ongetwijfeld gebruik zullen maken.
Dat de scheuring in de Sociaal Democratische Arbeiders Partij een voordeel en daarnevens geruststelling zou geven, gelijk sommige oppervlakkige menschen meenen, omdat tengevolge van de verdeeldheid onder de revolutionairen de actie gebroken wordt, is niet anders dan schijn.
Zooals wij de zaken inzien, is er geen reden voor geruststelling maar voor groote bezorgdheid.
Het revolutionaire sentiment is door de scheuring onder de Sociaal-Democraten naar onze meening versterkt.
En daarin ligt een nieuw gevaar voor de veiligheid van den Staat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen