Staat en Maatschappij.

Onware voorstellingen.
Ook na de verwerping van de Vlootwet blijven de Sociaal-democraten voort gaan den volksgeest te verleugenen en te vergiftigen teneinde de agitatie onder 't volk te kunnen gaande houden.
Wie weet, het mocht nog eens op Kamerontbinding uitloopen en dan zou het van belang zijn zoo de kiezers te voren waren bewerkt geworden, om hun stem in revolutionaire richting uit te brengen.
Uit een dergelijke overweging sprak dezer dagen een der vooraanstaande leden van de Sociaal-democratische Kamerclub te Leiden.
Dit lid betoogde daar, dat het votum van de Tweede Kamer inzake de Vlootwet om drie redenen van beteekenis was.
In de eerste plaats ging het bij de stemming om de vragen : Zal Nederland in militair opzicht mee gaan doen aan de imperialistische politiek der groote Mogendheden, en zal Nederland den tweeden stap doen op een terrein, waar het onherroepelijk in den oorlog wordt gesleurd ?
In de tweede plaats : Zal Nederland den weg opgaan van een fascistische dictatuur ?
En in de derde plaats doet zich de vraag voor, hoe de uitgaaf te rijmen valt met de bezuiniging.
Reeds op het eerste gezicht zal het aan ieder onbevooroordeelde duidelijk zijn, dat de tendenz, welke aan de vragen ten grondslag ligt, er een is, om het volk op te zweepen en tot verzet te prikkelen. Want een meer onware voorstelling van zaken kon moeilijk gegeven worden, als hier het Sociaal-democratisch Kamerlid het op 1 November te Leiden deed.
Het is toch in strijd met elk eerlijk bedoelen om den tegenstander recht te laten wedervaren, als men den volke diets wil maken, dat het bij de voorstanders der Vlootwet te doen is om Nederland te laten mee doen aan imperialistische politiek.
Geen mensch, die daaraan denkt.
Men weet het wel beter.
Wat Nederland met zijn landsverdediging, zoowel te land als te water, hier en in de Indien beoogt, is niet een voeren van imperialistische politiek of 't kweeken van de begeerte om aan het territorium een duimbreeds grond toe te voegen, maar om als Souvereine Staat, naar de mate zijner krachten, zijne internationale verplichtingen na te komen en zijne zelfstandigheid als natie te handhaven.
Zoo en niet anders deed ons land bij het uitbreken van den grooten wereldoorlog. En het was in het jaar 1914 aan leger en vloot te danken, dat Nederland voor den wereldbrand bewaard bleef.
Wanneer we aan die dagen terugdenken, dan herinneren we ons allen, hoe óók de Sociaal-democraten, toen het ging nijpen, met groot enthousiasme hun stem gaven aan de gevraagde en ook noodzakelijk geachte oorlogscredieten.
In gelijke omstandigheden, als wij in 1914 stonden, staan wij op dit oogenblik nog.
De landsverdediging heeft voor ons dezelfde beteekenis.
Geen sterveling denkt er dan ook aan om met de groote mogendheden mee te gaan doen aan het voeren van een imperialistische politiek.
Zij, die het anders beweren, vertellen een fabel.
Wat de Vlootwet beoogde, was juist het tegenovergestelde van het voeren van een imperialistische politiek ; die wet bedoelde niet anders, en zou ook geen andere uitwerking gehad hebben, dan, om door aan onze internationale verplichtingen te voldoen, buiten den oorlog te blijven.
Even onwaar nu als het verhaal van de Imperialistische politiek is, zoo unfair is het ook, om als gevolg van een aanneming van de Vlootwet te wijzen op de fascistische dictatuur. Deze bedoeling wordt bepaald lasterlijk door haar in verband te noemen met den naam van den heer Colijn.
Immers zij, die over deze zaken spreken moeten - en als de kennis daarvan bij hen ontbreekt, doen zij beter met te zwijgen — dat het Calvinisme in hetgeen in Italië, Spanje en ook feitelijk in Duitschland plaats vindt met betrekking tot de dictatuur geen ander standpunt inneemt dan tegenover elke uiting van revolutionaire gezindheid,
Reactie en revolutie zijn naar Calvinistisch beginsel, loten van één stam, want vrijheid en recht moeten wijken voor willekeur en dictatuur.
Het christelijk beginsel verzet zich gelijkelijk tegen de revolutie en tegen de revolutionaire reactie.
En dit vaststaande, is het ergerlijke misleiding, wanneer men den voorstanders der Vlootwet toedicht dat zij de fascistische dictatuur najagen.
Daarmede kan men wèl de onnoozele kiezers bang maken, maar met dit te doen spreekt men nog geen waarheid.
Over de derde reden, die de spreker te Leiden aanvoerde, de vraag, hoe de uitgaaf te rijmen valt met de bezuiniging, hebben wij voorshands niets meer te zeggen.
Het zwakke punt in de redeneering van de bestrijders der Vlootwet ligt hier in, dat zij de cijfers, door den Minister van Financiën gegeven als de kosten van de Vlootwet, nog nimmer hebben weerlegd. Ja, zelfs nog niet geprobeerd hebben om deze aan critiek te onderwerpen.
Dat dit ook niet mogelijk zou zijn, bewijst de uitspraak van mr. Troelstra, die toegaf, dat de berekening van den Minister alleszins juist was.
Zoo de zaken staande, schiet er van de agitatiemiddel en der Sociaal-democraten niets over.
Intusschen is het voor ons volk zaak om wakker te blijven.

Een onopzettelijk verzuim.
Binnenkort viert de Nederlandsche Militairen Bond zijn gouden jubileum.
Dit feest zal de duizenden oud-militairen, die in hun diensttijd gewoon waren het militair tehuis te bezoeken, tot groote blijdschap en tot veel dank stemmen.
Tot groote blijdschap, omdat de N.M.B., die al de jaren van zijn bestaan in zoo rijke mate medewerkte aan het geestelijk en zedelijk welzijn van de militairen in de tehuizen, zoo straks op een 50-tal jaren zal mogen terugzien, waarin hij ten bate van ons christelijk volk werkzaam was.
En tot veel dank vanwege de liefde en de toewijding, welke de oud-bezoekers der militaire tehuizen in die 50 jaren gedurende hun verblijf onder de wapenen van de zijde van den N.M.B, mochten ondervinden.
De N.M.B., waarvan een groot aantal militaire tehuizen uitgaat, was en is nog altijd het monument, dat ons christenvolk oprichtte en met veel geldelijke en persoonlijke offers in stand hield om het als het centrale punt te doen dienen voor de militaire tehuizen, die de schuilplaatsen zijn van hen, die de ouderlijke woning met de kazerne moeten verwisselen en te midden van het militaire leven aan zoovele verleidingen ten prooi zijn.
Willen wij ons als lezers van het orgaan van de Gereformeerden in de Ned. Hervormde Kerk dan ook van harte verblijden in het vooruitzicht van het komende feest, toch is onze vreugde hier niet geheel onvermengd.
Het hoofdbestuur van den N.M.B, heeft een aantal personen uitgenoodigd om ter voorbereiding van het gouden jubileum deel uit te maken van een eere-comité en een uitvoerend-comité.
Wij vinden onder al deze personen nu wel een aantal leden van de Gereformeerde Kerken en onder de uitgenoodigden ook een aantal Hervormden, tot een bepaalde greep behoorende, maar onder al de namen der comité-leden treffen wij er geen enkelen aan van mannen uit onzen kring.
Dit doet ons leed.
Wij kunnen niet aannemen, dat hier opzet in het spel is.
Maar 't hoofdbestuur van den N.M.B., dat zoo aanstonds ook bij ons volk zal aankloppen om financiëelen steun en 'n beroep zal willen doen op onzen Jongelingsbond, zullen wij toch op 't verzuim moeten wijzen, omdat dit bij het samenstellen van allerlei commissies en comité's zoo telkens voorkomt.
Voor een ieder is er plaats, behalve voor een Hervormde, die de Gereformeerde beginselen is toegedaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen