's Vaders werk, Christus' voedsel

Dàt begrijpen de discipelen niet… Ze komen terug van het boodschappen doen in Sichar. De Meester was alleen achtergebleven, Hij was moe, Hij had honger en dorst. En nu hebben ze van alles en nog wat meegebracht, en nu wil Hij niet eten! Hij heeft ander voedsel, zegt Hij. Mijn spijs is dat Ik doe de wil van Hem Die Mij gezonden heeft.
Hij wijst meteen omhoog. Zoals Hij dat zo vaak doet in het Johannes-Evangelie. Die God gezonden heeft. Die spreekt de Woorden Gods. Ik moet werken de werken van Hem Die Mij gezonden heeft. Jezus Christus, Die Gij gezonden hebt. Altijd weer wijst Hij van Zichzelf af naar Hem Die Hem zond. Hij is de Gezondene van de Vader.
Niemand heeft om Zijn komst gevraagd. God is niet bewogen geworden door iets van ons, mensen. Hij heeft Zelf het initiatief genomen. Hij heeft Zijn Zoon gezonden.
En de Zoon heeft Zich láten zenden! Hij kwam niet met tegenzin, omdat het nu eenmaal niet anders kòn. Tegen een jongen, die een boodschap moet doen, moet je soms als ouders zeggen: zin of geen zin, maar je dòet het. Zó is de Zoon niet naar deze aarde gekomen. Hij heeft Zich van alle eeuwigheid af bereid verklaard. Zie, Ik kom, o God, om Uw wil te doen.
De Gezondene van de Vader… Dat betekent dat Hij komt in de Naam van de Vader, met het gezag van de Vader. Zoals een gezant, een ambassadeur, die niet komt om zijn eigen mening te verkondigen. Hij heeft alleen maar te handelen in opdracht van de regering die hem zendt.
Zo is het met de Gezondene van de Vader. Hij heeft het meer dan eens gezegd: Ik ben uit de hemel neergedaald, niet opdat Ik Mijn wil zou doen, maar de wil van Hem Die Mij gezonden heeft. Jezus, de Gevolmachtigde van de Vader!
Dáár is Hij voor gekomen, om de wil van de Vader te doen. En Hij doet het gráág! Het is Zijn lust en Zijn leven. Zijn eten en drinken. Mijn spijs is dat Ik doe de wil van Hem Die Mij gezonden heeft.
Het is wel erg dat we het moeten zeggen, maar daarin staat Hij nu volstrekt alleen… Want er is niemand meer die de wil van God doet. Niemand is er die nog wil wat God wil. Dat is verschrikkelijk. Want Gods wil was gericht op ons leven, op ons welzijn. We hadden voor eeuwig gelukkig kunnen worden, als we maar gedaan hadden wat God wilde. Maar we hebben bruutweg gezegd: dat willen we niet. We maken het zelf wel uit.
Dat is in onze samenleving duidelijker te zien dan ooit tevoren. We komen ervoor uit, we gaan er prat op, dat we zullen doen en laten wat we zelf willen. Niemand, ook God niet, heeft daar iets mee te maken.
En nu komt Hij, de Zoon, en Hij zegt: Mijn spijs is het, te doen de wil van Hem Die Mij gezonden heeft. En hij heeft het wáár gemaakt, door heel Zijn leven en lijden op aarde heen.
Zie Hem staan, bij de poort van Zijn lijden, en hoor Hem roepen: Vader, verheerlijk Uw Naam. Zie Hem kruipen over de grond van Gethsémané en hoor Hem bidden: Vader, niet Mijn wil, maar de Uwe geschiede! Zo is Hij gehoorzaam geweest tot de dood. Zo heeft Hij het werk van de Vader volbracht. En het was een zwaar werk! De zonde moest verzoend, de schuld moest betaald, de wet moest tevreden gesteld, de satan moest overwonnen, de hel moest gesloten en de hemel moest geopend worden. Maar aan de Paasmaaltijd horen we Hem bidden: Vader, Ik heb voleindigd het werk dat Gij Mij gegeven had om te doen. En aan het kruis horen we Hem uitroepen: het is volbracht!
En dat werk heeft Hij niet onwillig, niet met tegenzin gedaan. Nee, Hij vond er Zijn hoogste vreugde in. Hij liet Zijn eten ervoor staan. Omdat Hij dag en nacht bezig was met het werk van Zijn Vader, met uw en mijn zaligheid.
'Hieruit komt ons geen kleine vertroosting toe', zegt Calvijn, 'als wij horen dat Christus over de zaligheid der mensen zó bekommerd was, dat de zorg daarvoor Hem het hoogste genot was, en dat het immers niet twijfelachtig is of Hij is thans nòg zo jegens ons gezind.'
U kunt dag en nacht bij Hem terecht met uw zondige leven, met de vragen van uw hart. Het is Zijn lust en Zijn leven. Zijn eten en drinken, u te mogen redden en zaligmaken.
En allen die Hem zó hebben ontmoet en door het geloof met Hem verbonden zijn, krijgen er óók plezier in, Gods wil te doen. Jawel, met vallen en opstaan. Maar het wordt toch ons dagelijks gebed: 'Leer mij naar Uw wil te handelen'. En in gemeenschap met Hem, de Gezondene van de Vader, stemmen we er van harte mee in: 'Uw gunst sterkt meer dan de uitgezochtste spijzen'.

W. van Gorsel, Schoonhoven

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen