De heer F. Troost overleden

Op 67 jarige leeftijd is vorige week overleden de heer F. Troost, een man die in onze kring om meer dan één reden bekendheid genoot. In Den Haag was hij één van de mannen, die zich met hart en ziel inzette voor de zaak van de gereformeerde religie in de kerk die hij lief had. De gereformeerde religie was een zaak die zijn hart had, omdat hij door Gods Geest geleerd had in zijn eigen leven wat de kracht daarvan is. Hij leefde van heler harte mee in onze gereformeerde beweging in alle delen. Ook nadat hij enkele jaren geleden ernstig ziek was geweest en hij als door een wonder nog enkele jaren aan zijn leven toegevoegd kreeg, bleef hij met warme en levendige belangstelling meeleven met het wel en wee van de kerk. Je miste hem op geen vergadering en altijd was zijn inbreng, waar hij die had, een geestelijke inbreng.
In de loop van de jaren heeft hij ook gezorgd voor de verschijning van enkele boeken in Hervormd Gereformeerde kring. Hij was de samensteller van het boek De zin van het leven, waarin hijzelf een bijdrage schreef onder de titel 'k Zal eeuwig zingen', een bijdrage waarin zijn hart lag, waarin zijn eigen geestelijk leven herkend wordt.
Hij verzorgde ook de boeken In Antwoord en Totdat de dag aanlicht. Ook daarin schreef hij zoals hij in het verleden ook wel in ons blad heeft geschreven.
Jarenlang heeft hij ook het fonds 'Ondergrondse Kerk' verzorgd, waarmee hij jaarlijks met kleine berichten in de bladen — welhaast ongemerkt — tientallen duizenden guldens bijeen heeft gebracht voor de verdrukte christenen achter het ijzeren gordijn.
Ik heb er behoefte aan op deze plaats de naam van de heer Troost met dankbaarheid te noemen. Niet om in de mens te blijven steken. Daarvoor wist de heer Troost te goed wat het betekent van genade te moeten leven. Maar het heengaan van mensen als hij, die met genade en ootmoed waren bedeeld, doet altijd een lege plaats achter blijven, in de gemeente en ook in de bredere verbanden van onze kring.
Op de rouwkaart stond: 'zalig zijn de doden die in de Heere sterven.' We geloven van harte dat dat van de heer Troost mag gelden. Daaruit mogen zijn vrouw en kinderen troost putten.
Ik neem over wat hij in het slot van zijn bijdrage in 'De zin van het leven' schreef: 'De stad die fundamenten heeft, welker Kunstenaar en Bouwmeester God de Heere is, in het geloof verwacht, wordt thans in werkelijkheid aanschouwd en betreden. Met groot verlangen heeft Gods gemeente de grote Dag van Christus tegemoet gezien en in de wachtenstijd, waarin de roep der Bruidskerk weerklonk: 'Kom, Heere Jezus, ja kom haastelijk', werd weleens iets gezien met het oog des geloofs van de schoonheid van het Jeruzalem dat boven is, hetwelk naar Paulus' woord ons aller Moeder is.
En wanneer de hemel in het oog en de Heere in het hart was, werd hun verlangen vertolkt in het lied:
Ik zag van ver o Heer' Uw troonstad aan,
En was zo gaarne door de poort gegaan.
Ik had zo gaarne 't afgetobde leven
In Uwe hand, getrouwe God, gegeven.
Doch 'k stel mij nu met dit gezicht tevreden
En wil die stad allengskens nader treden.
Doch als de moed mij onder 't gaan wil zinken
Laat dan haar pracht nog weer in d' ogen blinken.
De aarde, ja de sterren, liggen nu ver onder de voet, de reizigers naar het Heilige Land zijn Thuis gekomen.'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen