Boekbespreking

W. van Vlastuin,
Onbekeerd....wat doe je ermee?
Uitgeverij De Banier, Utrecht 2000. 102 blz., ƒ 17, 90.

Dit boek is de vierde druk van een uitgave die in 1988 voor het eerst verscheen van de Katwijkse predikant drs. W. van Vlastuin. Het handelt over de bekering en is het resultaat van 'aangename uren die oudvaders mij bezorgden' (p. 5).
In dit boek wil de auteur onbekeerde mensen aansporen om ernst te maken met de bekering, omdat hun leven anders eindigt in de hel. Hij doet dat op een authentieke, ernstige manier, vol bewogenheid met onbekeerde (jonge) mensen. Dat is de kracht van dit geschrift. Het bestaat uit drie delen. Het eerste deel gaat over het onbekeerd zijn, over de ernst van de zonde(n). Het tweede deel gaat over de mogelijkheid om tot bekering te komen. Daarin wordt vooral de liefde van Christus getekend en dicht bij de lezer gebracht. Het derde deel gaat in op de vraag wat de bekering is en hoe die zich voltrekt in het leven van een zondaar. In eenvoudige taal, soms beeldend, is de auteur in gesprek met de lezer en volgt daarbij theologisch de lijn: bekering - geloof.
Ik heb achting voor deze lijn in de gereformeerde traditie. Maar het is niet de enige lijn. Er is ook de lijn geloof - bekering, de lijn van de Heidelbergse Catechismus, die het kind van de gemeente al heel jong allereerst op de lippen legt, dat het mag geloven het eigendom van Christus te zijn (zondag 1). Door deze rijkdom toe te eigenen als een werk van de Heilige Geest, kan het niet anders dan dat het komt tot bekering, zelfs dagelijks, zoals het derde deel van dit leerboek laat zien. Kan deze lijn kinderen en jongeren niet voor veel zonden bewaren, waarvoor de auteur terecht waarschuwt? Dan verloopt het proces van hartelijke vernieuwing denk ik ook iets minder dramatisch dan de auteur soms beschrijft. Ik denk bv. aan wat op bladzijde 53 staat: 'Wij liggen op het randje van de hel. We kunnen er ieder ogenblik invallen.' Kunnen jongeren die vanaf hun kindertijd op eenvoudige wijze mochten leren geloven dat de Heere Jezus hun Zaligmaker was door zulke woorden niet in verwarring geraken? Concluderend: de lijn die drs. Van Vlastuin volgt is legitiem, maar er is dunkt me de andere lijn nodig, om bewaard te worden voor onevenwichtigheid. Ik schrijf deze dingen niet uit behoefte tot kritiek, maar om gewoon eerlijk met elkaar in gesprek te blijven over deze zo wezenlijke zaken.

W. VERBOOM, WADDINXVEEN

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen