Dicht bij kinderen – nodig voor geestelijke groei!

Wie de jeugd heeft…
Een samenleving zonder kinderen is ten dode opgeschreven. Je ziet dat soms in een dorp of stadswijk letterlijk gebeuren. Er wordt nauwelijks meer gebouwd, jonge gezinnen trekken weg, ouderen overlijden en… er treedt vergrijzing op!
Het komt ook voor dat, onder een dictatoriaal bewind bijvoorbeeld, kinderen en jongeren van hun ouderlijk huis worden gescheiden voor (her)opvoeding elders en dan gebeurt hetzelfde. Geen toekomst meer voor zo'n landstreek!
Het spreekwoord luidt niet voor niets: 'Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst'.
Zo zouden we ook kunnen zeggen: een kerkelijke gemente zonder kinderen, zonder jongeren, zonder een opgroeiende generatie, is ten dode opgeschreven.
We lezen daar al over bij de profeet Zacharia in het Oude Testament. Zacharia mag er in hoofdstuk 8 in de Naam des Heeren op wijzen dat het een zegen van God zal zijn als er ouderen en kinderen samen opgroeien en dat het een duidelijk blijk is van Gods genade als er jongens en meisjes spelen op de straten!

Groeien in geloof
Als het goed is zullen mensen die de Heere Jezus hebben leren kennen als hun persoonlijke Heiland ook groeien in het geloof.
Deze notie moet in de zondagse verkondiging voortdurend aan de orde komen. Het gaat in de verkondiging – als het goed is – niet alleen om het komen tot geloof en bekering, maar ook om het groeien in het geloof en om dagelijkse bekering. Wassen en toenemen in de kennis en de genade van onze Heere Jezus Christus, noemt de apostel Paulus dat in zijn brieven meerdere keren.
Hoe groeien mensen nu in het geloof?
Wel, allereerst uiteraard door de verkondiging. Wat is het nodig dat we meer en meer gaan zien wie Jezus Christus voor ons is in het leven van het geloof!. Wat is het belangrijk dat we steeds minder gaan vertrouwen op onszelf en steeds meer op Hem! Noodzakelijk is het dat we in onze handel en wandel meer en meer Zijn beeld gaan vertonen. En dat werkt de Heilige Geest door de prediking!
Maar, er is nog iets. Eén boom groeit extra goed, als er eens aan geschud wordt. Met andere woorden: geloof groeit extra en wordt meer verdiept, als het bevraagd wordt. En daar zijn kinderen en jongeren juist heel goed in! Laat ze daarom maar komen met hun vragen!
'Waarom doet u dit? Wat betekent dat? Wat heeft die handeling voor betekenis?'
Voluit bijbelse vragen! De Bijbel houdt er al rekening mee, dat kinderen ons daarop bevragen (zie Jozua 4 vers 6 en 7 onder andere).
Voor ons ook goed om eens bevraagd te worden. Kinderen kunnen dat zo lekker onbevangen doen. 'Mam, knielt u ook voor uw bed voor u gaat slapen?' 'Pappa, bidt u wel eens, zomaar onder uw werk?'
Goed voor onze groei, die vragen!

Stilzitten!
Een collega vertelde me eens dat hij tijdens het consistorie-gebed in de kerkenraadskamer een mede-broeder voor de dienst hoorde bidden: 'Heere, geef dat deze dienst ordelijk en rustig mag verlopen'. Hij zei tegen me: 'Weet je wat ik dacht: gebeurde er maar eens wat meer!'
Aan dit verhaal moest ik denken toen ik dit artikel schreef. Zijn we als gemeente niet te veel gefixeerd op ordelijkheid, netheid, keurigheid?
Verwachten we daarom van (onze) kinderen soms ook niet te veel 'model-gedrag' in de kerk? Natuurlijk, het is belangrijk dat kinderen vroeg leren (overigens niet alleen in de kerk!) zich netjes te gedragen, maar is het echt zo'n ramp als een kind in de kerk wat zit te wiebelen? Wat doen we als volwassenen? Misschien zitten we lijfelijk er wel keurig bij, maar waar spoken onze gedachten rond? Laten we eerlijk zijn…
Een en ander heeft ook te maken met de inrichting van de dienst, met de preek.
In een ander verband, om precies te zijn in de Katern Geloofsopvoeding (uitgave HGJB) van augustus 1998, heb ik uitvoeriger geschreven over 'Kind en kerkdienst' Dat ga ik uiteraard niet herhalen. Wel onderstreep ik in dit artikel nog eens mijn stelling, dat kinderen (en jongeren) er voluit bij horen en dat kerkenraad en predikant de heilige roeping hebben om deze lammetjes van de kudde bij de kerkdienst te betrekken. Zij mogen ten enen male geen banken- of stoelenvulling zijn!

Kinderpreken
In meerdere gemeenten is het een goede gewoonte dat aan kinderen tijdens de middagdienst op bijvoorbeeld bid- en dankdagen en op Goede Vrijdag de dienst in het bijzonder op kinderen is afgestemd. Wat zie je dan? Dat vele ouderen het laten afweten.
Desgevraagd met de argumentatie dat het 'maar' een kinderdienst of in ieder geval 'maar' een kinderpreek was!
Jammer is dat! Niet alleen om dat hiermee een negatief waardeoordeel uitgesproken wordt, maar we doen op die manier onszelf tekort!
Immers, vanuit verhalen voor kinderen en vanuit ervaringen met kinderen zijn belangrijke conclusies te trekken voor ons geloofsleven.
Bovendien leert de praktijk, dat zogenaamde 'kinderpreken' ook door ouderen het best onthouden worden en juist door hun eenvoud en directheid doorwerken tot het diepst van onze ziel!
Juist daarom zou ik meer afstemming op kinderen willen bepleiten!

Worden als een kind
Dit artikel heeft als thema: 'Dicht bij kinderen – nodig voor geestelijke groei'. Om dit thema recht te doen wil ik nog één belangrijk aspect voor het voetlicht halen. Dat is het 'worden als een kind', waarvan de Heere Jezus spreekt in Mattheüs 18.
U kent het verhaal vast wel. Jezus zet een kind in het midden en stelt het als voorbeeld tijdens een gewichtig gesprek van de discipelen. Ze kibbelen over de te verdelen ministerszetels in het Koninkrijk van Jezus.
En wat zegt de Heiland? Dit: als jullie je niet bekeren en worden als dit kind, zo afhankelijk, zo spontaan, dan hoef je geen ruzie te maken over die zetels in Mijn Rijk, want… dan kom je er helemaal niet!
Een ontdekkende preek, ook voor ons!
Wie groeien wil in het geloof moet klein worden.
Een gemeente die bijbels wil functioneren moet echt op de kleintjes letten…
Dr. W. Verboom heeft in deze serie al een keer het voorbeeld gebruikt, ik herhaal het nog een keer. Dat neemt hij me vast niet kwalijk.
Het voorbeeld van de fotograaf.
Die zet bij een groepsfoto de kleintjes vooraan.
Dan zie je ze tenminste!
Dat kan voor ons als volwassenen wel eens pijnlijk zijn.
Maar… ook heilzaam!

A. J. Terlouw, Zeist
Staffunctionaris HGJB

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen