De Waarheidsvriend cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van De Waarheidsvriend te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van De Waarheidsvriend.

Bekijk het origineel

Zending: daar en hier

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Zending: daar en hier

4 minuten leestijd

In februari 1997 werd ds. Albert van Blijderveen met zijn gezin door de GZB uitgezonden naar Costa Rica. Hij is daar als docent Nieuwe Testament verbonden aan het Seminarie ESEPA, een instituut dat predikanten opleidt.Uit de laatste rondzendbrief van de familie Van Blijderveen komt onderstaande bijdrage.

'Ik was in de gevangenis…'
Ik heb in mijn groep een student die me vertelde zeven jaar in de gevangenis te hebben gezeten. Daar was hij tot geloof gekomen en had hij ook zijn vrouw ontmoet. Nu studeert hij in ESEPA en… mag ik wel zeggen, met goede resultaten. Sinds enige tijd heeft ESEPA in twee mannengevangenissen klassen. Een student van ESEPA, Carlos, is pastor in wat hier heel fraai heet 'centrum voor maatschappelijke aanpassing'. Ik wilde graag dit stuk werk kennen en ook belangstelling en steun geven aan deze bediening. Ik ben daarom een keer mee geweest.
De gevangenis staat midden in een woonwijk en ook duidelijk in een 'mindere' buurt. Als ik aan een voorbijganger de weg vraag, zegt hij: 'O ik loop wel mee, ik heb er zelf ook 2 jaar gezeten'. Blijkbaar echt voor een 'kruimelzaak', want voor moord krijg je hier gerust 15 tot 25 jaar. Na het afgeven van m'n paspoort en het fouilleren mogen we naar binnen. Door dikke ijzeren deuren, via een gang met rondom tralies en allerlei poorten komen we in de 'kerk'. Een smalle lange ruimte die beschikbaar is voor lessen en diensten. Carlos leidt hier met zijn groep twee of drie diensten per week voor de gevangenen, doet pastoraat, geeft met anderen lessen en regelt de uitleen van boeken. In de gevangenis zijn meerderen tot bekering en geloof gekomen door onderlinge evangelisatie. Ze willen zich nu laten vormen tot ouderling of predikant! Een heel nieuw type ouderling waarmee ik hier kermis maak! Er is een klas van 40 gevangenen die een cursus van ESEPA doet en het is zonder meer één van de trouwste groepen van het hele seminarie… Andere christenen van buiten de gevangenis (vaak ex-gevangenen) helpen Carlos. Maar ook komt een deel van de ouderlingen en leden van de muziekgroep uit de gevangenis zelf! Het onderscheid is gemakkelijk te zien: de gevangenen hebben slippers aan, de anderen van buiten lopen op schoenen.
De gevangenen komen van alle kanten en zo verzamelen zich ongeveer 100 man voor één van de diensten. Ik word voorgesteld aan de gevangenen en mag een paar woorden tot ze spreken. Gevangenen die er voor het eerst zijn, mogen hun naam noemen en krijgen een ereplaats voorin. Terwijl papiertjes rondgaan om verzoeken tot voorbede in te dienen, wordt er gezongen. Er wordt enthousiast, zelfs bewogen meegezongen. Het volume is fors. Vanaf het eenvoudige podium zie ik de meeste mannen meezingen, klappen of hun handen omhoog heffen. Een ontroerend gezicht en gehoor als ze zingen over het schone nieuwe Jeruzalem en over de kracht in het bloed van het Lam.
De speciale context opent hele nieuwe vergezichten op basis van de bekende liederen. Terwijl een andere broeder preekt, ga ik met Carlos naar achteren waar een hok is dat 'kantoor voor pastoraat' blijkt te zijn. Stoelen etc. ontbreken, dus blijven we staan of we zitten op de grond met de gevangenen. Er komen meerdere mensen vragen om raad over: hoe om te gaan met de familie, hoe te reageren op zondige gedachten. Ze vragen ook om steun en gebed. Eén van de gevangenen vertelt snikkend dat hij vandaag heeft gehoord 5 jaar te moeten zitten, terwijl hij op vrijspraak had gehoopt.
Sommige gevangenen bidden ook zelf en nooit ontbreekt de letterlijke en figuurlijke arm om de schouder.
Na twee uur is de dienst afgelopen en moeten de gevangenen weer terug, velen geven een hand en wensen Gods zegen toe. Als groepje bezoekers lopen we terug. En dan sta je weer buiten: vrij. Als groepje danken we samen God en bidden we dat Hij doorgaat in de harten van deze broeders te werken.
Het was een indrukwekkende ervaring. Op een heel nieuwe manier spreekt nu het Woord van Christus: 'Gedenkt de gevangene alsof gij mede gevangen waart'. En: 'Ik was in de gevangenis en gij zijt tot Mij gekomen'.
Ik heb medebroeders leren kennen die gevangen zitten en toch de vrijheid in Christus genieten. Een gemeente in de gevangenis, maar… het Woord van God is niet gevangen, gebonden (2 Tim. 2 : 9).

B. Stolk
Secretaris Missionaire Vorming G.Z.B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 13 mei 1999

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's

Zending: daar en hier

Bekijk de hele uitgave van donderdag 13 mei 1999

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's