RUST VAN BINNEN.

Al ruisen alle wouden. Al bruist het wilde eir, Al beeft toet al van Donder, Al straal'd .de Bliksem neer : Mijn hert blijft zonder vreezen, In Zijn Wezen.
Het kan ons niet verschrikken, Ai wat van buiten woeid. Wanneer men maar van binnen, !De schoonste ruste voeld, Die schoonste rust van binnen Kan 't verwinnen.

Als Jezus zich in 't harte te ruste heeft gezet, Laat eens een onweer komen. Dat deze onrust belet: Al ''t quaad versmelt in vreezen Voor Zijn Wezen.

O Menschen woudt gij leeren. Waarin uw heil bestaat: 't Is hier in, dat gij weelde En aardse rijkdom haat: En dat gij tracht te winnen Rust van binnen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen