Bij het overlijden van ds. C. Treure

Het greep mij heel erg aan, toen ik op woensdagmorgen 22 februari een telefoontje kreeg, dat Comelis Treure na een kortstondige opname in een ziekenhuis was overleden. Om dit te verwerken heb je wel even tijd nodig. Hij was nog steeds actief in het verlenen van pastorale hulp. En preken deed hij practisch nog iedere zondag.
Wel had ik er van gehoord, dat hij enkele weken geleden wel drie zondagen achter elkaar verstek had moeten laten gaan. Maar daarna mocht hij toch nog een paar weken het Woord bedienen. Zo is hij onverwachts weggenomen van zijn vrouw en kinderen en kleinkinderen, die hem bijzonder zullen missen. Voor zijn gezin was hij steeds in de weer, altijd bereid om hulp te bieden op wat voor manier dan ook. Wat een moeilijke opgave voor allen, die achterblijven, om je hierop in te stellen en met overgave te aanvaarden. Wat een leegte is hiermee in het gezin, in hun samenleving als familie, gekomen.
Om dan met je hart het voluit mee te zingen: 'De Heere is recht in al Zijn weg en werk', wat een moeite kun je daar mee hebben. Hiervoor hebben we wel zeker Gods genadevolle bijstand, vertroosting en bemoediging nodig.
Ook in verschillende kerkelijke gemeenten zal ds. Treure gemist worden. Wat later dan gewoonlijk – in het jaar 1911 is hij geboren – is hij aan de studie om in het ambt van 'dienaar van het Goddelijke Woord' bevestigd te worden, begonnen. Op 6 oktober 1946 is hij aan de hervormde gemeente te Wilsum verbonden. Vanhier vertrok hij in 1951 naar Ederveen om in 1958 zijn ambtelijke loopbaan in Hillegersberg voort te zetten. Toen keerde hij weer terug naar de omgeving van zijn eerste gemeente door in het jaar 1962 intree te doen in Hasselt, over welke gemeente hij nog vaak sprak. Van Hasselt ging hij in 1970 naar Katwijk aan Zee om daarna vanaf 1974 zijn laatste jaren in Bleskensgraaf door te brengen, waar hij 1 mei 1977 emeritaat ontving.
Maar dit is niet het einde van zijn loopbaan in dienst van de Heere Jezus. In allerlei plaatsen komen we hem daarna nog tegen in het verlenen van bijstand op het pastorale vlak vooral, terwijl hij ook practisch nog iedere zondag ergens het Woord bleef bedienen.
Ds. Treure was veel te woelig om zijn laatste jaren in rust en vrede door te brengen. Hij was er de man niet naar om uren achter elkaar op de studeerkamer door te brengen. Hij moest bezig zijn, had behoefte om mensen om zich heen te hebben, wat te doen voor zieken en gezonden, voor mensen in moeilijkheden en zorgen. Hij wilde de boodschap kwijt. De boodschap, die hij van zijn Heiland geleerd had.
Vermanend en waarschuwend kon hij bezig zijn op de preekstoel. Maar steeds opnieuw om te werven voor de Heiland en Zaligmaker van zondaren van wie hij geleerd had alles te verwachten voor tijd en eeuwigheid beide.
Over zijn pastorale zorg wordt nog steeds in de gemeenten, waar hij heeft mogen dienen, met grote waardering en dankbaarheid gesproken. Toen ik op de avond van zijn sterfdag ergens preekte en in de consistorie vertelde van het overlijden van ds. Treure, begon ineens iemand heel spontaan te vertellen, dat jaren geleden zijn vader met een zware longontsteking te bed lag. Maar iedere dag kwam in die zorgelijke spanning de dominee zijn vader bezoeken, terwijl hij in weer en wind op zijn fiets een behoorlijke afstand hiervoor af moest leggen!
Met mensen bezig zijn, dat was zijn lust en zijn leven. Vandaar dat hij zich beijverde om mensen op lange tochten te laten genieten van wat er in Gods schone schepping te zien en te beleven valt. En ook dan was hij maar niet alleen de reisleider, maar ook de pastor. En ook dan wist hij een boodschap uit de Bijbel mee te geven.
Onverwacht is aan dit alles een einde gekomen. We mogen geloven, dat nu de rust wel voor hem begonnen is. Dat hij in is mogen gaan in de rust voor Gods volk. Hij wist het, dat dit enkel genade is. Dat we dit alleen verkrijgen om het volbrachte werk van de Heere Jezus, die we in deze weken volgen op Zijn smarten-gang naar Golgotha, waar de Borg en Middelaar alles volbracht heeft wat er bij God te doen was om de zonden te verzoenen. Om het vrijmachtig welbehagen, waar engelen van hebben gezongen in de Kerstnacht!
De Vader van alle barmhartigheid moge mevrouw Treure en haar hele familie nabij zijn met Zijn ondersteunende kracht en Zijn vertroostende genade!

Vr., V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen