De Waarheidsvriend cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van De Waarheidsvriend te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van De Waarheidsvriend.

Bekijk het origineel

Twee besluiten van de Synode

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Twee besluiten van de Synode

4 minuten leestijd

“In de Synode-vergadering van de Ned. Herv. Kerk in Driebergen zijn de laatste beletselen weggenomen voordat de vrouw tot het predikambt kon worden toegelaten. Dit onderwerp was al een aantal jaren in discussie en ook nu nog waren van een aantal classes bezwaren ingekomen tegen het betreffende voorstel van de Synodeleiding. Een heet hangijzer bleek de vraag, wat er moest gebeuren met de huwende vrouwelijke predikant." Zo meldde donderdag 23 november j.I. een dagblad voor onze streek met dikke letters. Verder meldde dit blad, dat de schrijvers van de „Open Brief" een antwoord zullen ontvangen, dat ontworpen zal worden door een daartoe ingestelde commissie. Verder keurde — volgens deze krant — prof. Van Niftrik de brief af, hoewel hij een weinig genuanceerd loflied op het piëtisme en op het confessionalisme aanhief. Ds. Landsman vond de brief tragisch en de praeses van de Synode meende dat de brief der verontrusten geen enkele waarde heeft.

De discussie over de juiste formulering van de toelating van de vrouw tot het predikambt bewijst wel, dat het moeilijk is om iets te besluiten en te formuleren, wat tegen de instellingen en geboden Gods in gaat. De Synode is van stap tot stap voortgegaan, om tot dit doel te komen. Dit is niet een zaak van kundigheid — het is ook niet een zaak van onkundigheid — het is een zaak van overtreding. Het is een zonde, dat de kerk de algemeen gevolgde lijnen in het Oude Testament en in het Nieuwe Testament verlaten heeft, dat zij het Apostolisch gebod overtreedt en dat zij een traditie van vele eeuwen breekt. En dit is ook een zonde, dat de kerk vele ambtsdragers over hun gewetensbezwaren heen geholpen heeft. Het verloop van de stemmingen in de loop der jaren laat dit wel zien. Ik spreek niet over de moeilijkheden, die de kerk hen in de weg legt, die begeren naar Bijbelse voorschriften te leven. Heeft het kerkvolk hier nu naar gevraagd?

Ik meen dat de kerkgaande gemeente, door alle groeperingen heen, hier niet naar gevraagd heeft en dat die ook niet verblijd is met dergelijke besluiten. Dat de Synode ver van het kerkvolk af leeft, blijkt ook wel uit de reacties op de Open Brief. Deze bezwaren tegen de gang van zaken in de kerk komen uit verschillende kringen in de kerk en zij vinden ook weerklank in de harten van velen. Het gaat er bij hen waarlijk niet om conservatief te zijn. Hier zijn mensen van deze tijd, die staan in deze tijd, die waarlijk wel tillen aan de problemen van ontkerkelijking en onkerkelijkheid, maar die erop staan de boventijdelijke boodschap té brengen aan deze tijd, maar die een grondig onderscheid zien tussen de schapen van de stal en de andere schapen, die ook toegebracht moeten worden èn degenen, die van de kudde niet zijn en niet zullen worden.

De oude kwestie van de verhouding artikel VIII—artikel X K.O. blijkt nog altijd te bestaan. In de korte jaren van het bestaan der kerkorde is de toen ingeslagen richting zich duidelijker en duidelijker gaan aftekenen. Het kerkelijk leven bloeit niet, is niet dichter bij God gekomen, is niet dichter bij de bijbel gekomen, is niet dichter bij de belijdenis gekomen. De wereld is de toon gaan aangeven in de kerk en er zijn dagen geweest, dat de kerk de toon aangaf in de wereld.

Het gaat niet aan, om de Synode hoofd voor hoofd verantwoordelijk te stellen voor de gang van zaken in de kerk. Het gaat wel aan, om de Synode de eisen van geloof en bekering voor te houden, de eisen van het Evangelie. Deze eisen en geen andere zal de Synode ook ons hebben voor te houden: de kerk en de wereld.

Met de prediking van geloof en bekering is het Evangelie begonnen in een nog niet gekerstende wereld. En in het leven en spreken der kerk van vandaag heersen meer de theologie en de cultuur. Wij moeten weer terug naar geloof en bekering èn in het spreken èn in het leven der kerk. Er is geen weg terug zal men zeggen. Deze onbegaanbare weg moeten wij gaan: wij Synode en wij Kerk.

W.L. Tukker

 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 30 november 1967

De Waarheidsvriend | 12 Pagina's

Twee besluiten van de Synode

Bekijk de hele uitgave van donderdag 30 november 1967

De Waarheidsvriend | 12 Pagina's