GLOBAAL BEKEKEN

Pieter Jaap Aalbersberg, politiechef van de Regionale Eenheid Amsterdam van de Nationale Politie, komt aan het woord in Scherp, het magazine van de Christelijke Hogeschool Ede. Hij is sinds 1 januari voorzitter van de raad van toezicht van de CHE.

Alles wat ver weg in de wereld gebeurt, raakt meteen aan het leven hier dichtbij. Zijn er spanningen in Turkije of Marokko, dan voel je die spanningen dezelfde dag in deze stad. Grenzen tellen niet langer. Dat zie je op z’n sterkst in de criminaliteit. Een denkbeeldig voorbeeld: bendes uit Kazachstan maken kinderporno in Bangkok die op servers in Alaska staat en in ons land op de markt wordt gebracht.
Aalbersberg hoeft maar om zich heen te kijken om het belang van bruggenbouwen te zien. Hij wijst naast zich: ‘Weet je dat dit kantoor aan het begin van de Tweede Wereldoorlog is opgeleverd? Mijn werkkamer is nog grotendeels in originele staat. Achter mijn bureau nam in 1942 een echt foute hoofdcommissaris plaats die fanatiek leidinggaf aan de opsporing van de Joden in Amsterdam. Voor mij staat dat symbool voor een doorgeslagen zwaardmacht van de politie.’ Achter datzelfde bureau hangt een schilderij met een heraut die soldaten verzamelt voor de Slag bij Heiligerlee. ‘Dat was het begin van de Tachtigjarige Oorlog: de eerste oorlog in de Europese geschiedenis die draaide om de vrijheid van burgers. Niet mijn vrijheid, maar ónze vrijheid. Dat schilderij staat symbool voor onze rol als het schild voor de burger. Het bureau en het schilderij bepalen me bij artikel 1 van onze Grondwet: dat we iedereen gelijk behandelen. Het is een essentiële pilaar onder ons werk. Dat we rechtvaardig zijn en dat we oog hebben – en een schild zijn – voor de zwakken.’

***

In het tijdschrift voor predikanten Kerk en Theologie signaleert prof. dr. C van der Kooi, hoogleraar systematische theologie aan de Vrije Universiteit, behalve kerkelijk verval ook lichtpuntjes:

(…) slinkende gemeenten, kerken die sluiten, gebouwen die verloederen of worden afgebroken. Vermoedelijk zal iedere predikant, kerkelijk werker of kerkelijk betrokkene, om zich heen kijkend daarvan kunnen meepraten. Tegelijkertijd zijn er nieuwe initiatieven gekomen, van missionair gemeente-zijn, pioniersplekken en creatieve pogingen om oog te krijgen voor nieuwe vormen van kerk-zijn, of liever van de aards-historische werkelijkheid van het lichaam van Christus. In de plaats waar ik woon, Driebergen, kunnen we ervan mee praten. In bestek van vrije korte tijd werden twee kerkgebouwen afgesloten. Eén kerkgebouw ging tegen de vlakte, het is niet meer en zijn plaats kent het niet meer. Het andere kerkgebouw werd verlaten vanwege de financiële vooruitzichten die niet berekend bleken op te veel steen, en vooral omdat de betreffende gemeente scheurde. (…) Deze observaties lijken voldoende voor een kroniek van kommer en kwel, maar wellicht hebben we dan toch ook buiten de waard gerekend. Het afgestoten kerkgebouw is gekocht door de plaatselijke Christelijke Gereformeerde Kerk en met veel liefde, ambachtelijkheid en visie totaal vernieuwd. Eerst afgebroken tot bijna casco en daarna opgebouwd volgens hedendaagse eisen. Nu klinken er weer de psalmen, inderdaad op hele noten, en trekt het volk op, tweemaal per zondag. Elders in het dorp wordt het door christelijk-gereformeerden verlaten gebouw opgeknapt door een plaatselijke stichting Vluchtelingkinderen, en nog weer elders, naast de Grote Kerk aan de Hoofdstraat, wordt een diaconaal gebouw in gebruik genomen. Allerlei initiatieven die laten zien dat het werk van de Geest van Christus een wijde strekking kent en voor verrassingen stelt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen