Naar de stembus

Er wordt nogal eens gevraagd: laat het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond een stemadvies geven. Meestal wordt dat, dunkt me, gevraagd door mensen, die zelf dit advies niet nodig hebben, maar alleen maar willen dat de partij van hun keuze geadviseerd zal worden.

Waarom geeft echter het hoofdbestuur géén concreet stemadvies? Om de eenvoudige reden dat een kerk, en dus ook een kerkelijke beweging als de Gereformeerde Bond, zich niet met een politieke partij vereenzelvigen moet. Zou je dat wèl doen dan zou je je medeverantwoordelijk weten voor het beleid van zon partij en zou je je, zodra er door de partij iets gedaan wordt, waarmee je het in principe oneens bent, daarvan ook openlijk moeten distantiëren. De kerk moet de handen vrij houden ten aanzien van elke politieke partij. Zo óók een kerkelijke beweging als de Gereformeerde Bond. Bovendien, die kwestie van de politieke keuze ligt nooit zwartwit. Een tenslotte dienen de leden van de gemeente zélf hun keuze te bepalen, waarin ze zich voor God en hun geweten verantwoord weten.

Dat alles neemt niet weg dat de politiek als zodanig ons wel terdege ter harte gaat. Bij de aanstaande verkiezingen op 29 november staat veel op het spel. Naar het zich laat aanzien zal opnieuw een aanval worden gedaan op de christelijke politiek. De christelijke politiek is in ons land duidelijk op retour, deels door invloeden van buitenaf, deels door uitholling van binnenuit. De onchristelijke of zelfs antichristelijke elementen krijgen meer en meer de overhand. En de chaos, de versplintering ook, neemt toe. Dat in dit alles zelfs christenen mede oproepen de linkse partijen te stetmen, die zich van enig gezag van het Woord in het politieke leven niets aantrekken, is welhaast onbegrijpelijk. Maar het gebeurt! Hoe zal er straks geregeerd worden? Zal het linkse blok het voor het zeggen krijgen? Wie komt er in het Catshuis?

Het hangt mede van ons af. We hebben de roeping onze stem zó uit te brengen dat we daarmee een politiek steunen, die zich onvoorwaardelijk gebonden weet aan de norm van het evangelie en die de wet van God als norm ziet voor de staatswetten.

Ook de jongeren van 18 tot 21 jaar mogen nu gaan stemmen. Ze gaan samen voor 16 van de 150 zetels zorgen. Dit kan een politieke aardverschuiving opleveren. We mogen de jongeren wel opwekken zich niet te laten meeslepen door de leuzen van hen die 'brood en spelen' beloven maar het niet hebben over het welzijn van het volk dat gelegen is in de gehoorzaamheid aan het gebod Gods.

Ik realiseer me intussen zeer wel dat niet alles wat zich aandient als christelijke politiek die naam ook inderdaad verdient. Er moet helaas ook vaak geconstateerd worden een loslaten van christelijke waarden als het gaat over ethische kwesties als de wetgeving inzake abortus, het echtscheidingsrecht, de zedelijkheid, de zondagsviering en — dat komt ook binnenkort beslist wel aan de orde — de euthanasie. Het verlies van bepaalde christelijke waarden begint uiteraard in het volksleven zelf, maar krijgt dan in politieke kringen zijn beslag.

Helaas gaan dan ook christelijke politici mee met een patroon dat door de wereld wordt opgedrongen.

Het zal erop aankomen, dat we bij de keuze van de candidaten inderdaad duidelijk kiezen. Onze stem is een stukje belijdenis in het publieke leven. Laten we niet thuisblijven bij de stemmingen maar onze roeping verstaan. En laten we onze keuze zó bepalen dat we een reformatorische politiek mogelijk maken, waarin de naam van Christus nog vrijmoedig wordt ge­ noemd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen