Kerstaanbidding

Het is u misschien wel eens opgevallen, op hoe veel verschillende manieren de mensen reageren op de geboorte van de Heere Jezus Christus. Het eerste wat ons treft is hoeveel mensen aan het zingen gaan. Daar is de lofzang van Zacharias, van Maria, van Simeon - de kerstgeschiedenis is vol van liederen. De inhoud daarvan vertolkt op onderscheiden wijze hoe de zangers het gebeuren hebben verwerkt. Zacharias ziet meer de brede verbanden van de geschiedenis van het verbond. De Heere verwacht de beloften aan de voorvaderen gedaan. Maria vertolkt de beweging van haar hart, doordat zij de nadruk legt op de vernedering van al wat trots en hoog is en daartegenover de verheffing van al het lage en geringe. En Simeon - die ziet heel diep in de toekomst hoe het Kerstkind het licht gaat brengen in de heidenwereld. Zoveel tongen, zoveel zinnen.

Vervolgens is er de reactie van het spreken. De herders komen tot de kribbe van Bethlehem en wanneer zij het kindeke hebben gezien, maken zij alom bekend het woord, dat hun van dit kindeke was gezegd. Denk ook de reactie van de oude Anna in de tempel. Zij week niet uit de tempel, met vasten en bidden, God dienende nacht en dag. Zij sprak van Hem tot allen, die de verlossing in Jeruzalem verwachtten. Wanneer wij horen van de geboorte van de Heere Jezus Christus, is niet bij allen de lofzang terstond gereed. Het nuchtere en klare spreken is ook een belijdenis - een uitkomen voor Hem. De echo op de heilsfeiten past zich, om zo te zeggen, aan bij de aard van de mensen, die de boodschap horen. Er zijn snelbewogen typen en er zijn langzame denkers, maar allen op hun wijze en naar hun aanleg geven zij een bewijs van hun aanwezigheid!

Wij willen hier nu eens een manier van reactie onder ogen nemen, die wat weinig aan bod komt. Het is de aanbidding. Wij weten wel dat die erbij behoort. Wij zouden het vreemd vinden als die werd gemist. Toch is het wel de vraag of die aanbidding bekend is naar de diepte en de breedte. Aanbidden - wij rangschikken dat woord bij de plechtige orde van allerlei godsdienstige gebruiken. Maar beoefenen wij ook de aanbidding?

In de Kerstgeschiedenis staat wat ter zijde de geschiedenis van de Wijzen uit het Oosten. En toch is het de moeite waard u te wijzen op een stille trek, die de gehele gestalte van deze geleerden aan de dag brengt. Wij lezen van hen: en in het huis gekomen zijnde, vonden zij het Kindeke met Maria, Zijn moeder, en nedervallende hebben zij Hetzelve aangebeden; en hun schatten opengedaan hebbende, brachten zij Hem geschenken: goud en wierook, en mirre. Wat is nu die aanbidding? De oorspronkelijke betekenis van 'aanbidden' is naar de mening van de meeste onderzoekers een technische term voor de verering van de godheid. Het draagt de zin in zich van: nedervallen, zich op de grond neerwerpen, met een knieval vereren. Waarschijnlijk kwam het tot deze inhoud, omdat men neerknielde om de aarde te kussen en voor het godenbeeld zich ter aarde te werpen.

In het Nieuwe Testament draagt deze aanbidding van Jezus uitdrukkelijk of stilzwijgend de gedachte met zich mee, dat Jezus de Koning is, de Heere, de Zoon van God, die in goddelijke volmacht handelen kan. Daarom is de aanbidding dikwijls met de bede om hulp in zware nood verbonden en versterkt enerzijds deze bede, maar is aan de andere kant een teken van het geloof aan de goddelijke helper en redder. Waarnaar derhalve de Wijzen uit het Oosten het kindeke Jezus aanbidden, zeggen ze: Hij is onze goddelijke Helper. Van Hem verwachten wij uitredding uit onze levensnood. Ja, er is nog meer: hoewel het niet wordt uitgedrukt in de geschiedenis, ligt er toch de nevengedachte in, dat de Wijzen uit het Oosten alle heil van die Koning verwachten. Ze keren zich op een goddelijke openbaring in de droom af van de grote tegenspeler en tegenstander Gods. Ook hier schemert reeds dóór dat in koning Herodes de duivel in het spel is. Hij krijgt ditmaal geen kans. Het zal hem niet gelukken de plannen des Heeren te dwarsbomen.

De aanbidding van de Wijzen uit het Oosten toont wie hun God is. Het centrum van hun bestaan ligt niet in henzelf, het ligt in de Heere hun God. Van Hem is hun heil, van Hem hun leven. U ziet het zelfs in de richting waarheen hun schatten gaan. Niet alleen wij zelf, maar ook het onze wordt in beslag genomen van de dienst van de Heere onze God. Het innerlijke van ons bestaan komt onder de aanspraak van de Heere. Wij horen in het binnenste van ons hart naar Zijn bevelen, maar dan komt er een middelpuntvHegende werkzaamheid uit voort. Al het onze komt liggen aan zijn troon. Wij geraken onlosmakelijk verbonden aan die Koning. Er is een overgang van onze heerschappij naar de Zijne. Een losraken van het eigen ik en een in leven en sterven verbonden worden aan Hem.

Wij staan dan niet meer alleen op onszelf. Wij dwalen niet meer voor eigen rekening in het leven rond. Wij behoeven niet gedrukt te worden door het geweld van de wereld en haar machten - neen, wij zijn geborgen in de holte van Gods vaderlijke hand, die in Jezus Christus openbaar is geworden. Wat is dat een bevrijding! De wereld om ons heen probeert zich met alle macht zelf te redden. Ze ondergaat wel enigszins het onvolmaakte, het gebrokene van dit aardse bestaan. Maar in plaats van nu te vertrouwen op de eeuwige kracht en genade Gods, poogt ze krampachtig zichzelf er door te helpen. Het is soms een mee­ lijwekkende glimlach waard. Wat denkt u van de wurgende angst van Herodes? Wat van de listen en lagen van het Sanhedrin?

Bij de wijzen is niets van dat alles te vinden. Ze komen aarzelend aan op het teken van de ster in het Oosten gezien. De Heere heeft zich nedergebogen naar de maat van hun begrip. De ster leidt naar het Woord. Ze gaan vol van rust heen naar hun land, door het goddelijke Woord der openbaring geleid. Merk op, dat nu de ster is verdwenen!

Maar tussen hun komst en vertrek staat als glanzend middelpunt de aanbidding. Hun hart bedriegt hen niet. Hun handen dragen de schatten. Hun voeten gaan gehoorzaam de weg van God. Hun verstand luistert naar het geschreven Woord. Al peinzende - wij vragen u - wat blijft nu buiten het bereik van dat Kindeke? Hij, de Heere, is het middelpunt. Alles loopt op Hem toe. Alles gaat van Hem uit. Aanbidding!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen