Welbehagen

Het Griekse woord 'eudokia', dat met weibehagen vertaald is, is een begrip dat eigenlijk exclusief Bijbels is. In de gewone 'wereldse' Griekse literatuur komt het niet voor, maar in de vertaling van het Oude Testament, de Septuagint, en in het Nieuwe vinden we het als een woord dat vooral betrekking heeft op het behagen, de genadige wil van God, en dat tevens kan staan voor een menselijke emotie of daad. Het welbehagen van Gods kant is in het Bijbelse spraakgebruik echter verreweg overheersend.
Het welbehagen dat God heeft in mensen, de genadige bewogenheid van Zijn liefde, vindt geen grond in hun goedheid of positieve instelling, maar is een genadige gezindheid, waarvoor de redenen alleen in God Zelf te vinden zijn. Het woord komt voort uit de vrije soevereine beschikking van Gods eeuwige raad. Zo dankt Jezus Zijn Vader ervoor: 'Ik dank U, Vader! Heere des Hemels en der aarde; dat; Gij deze dingen voor de wijzen en verstandigen verborgen hebt, en hebt dezelve den kinderkens geopenbaard; ja, Vader, want alzo is geweest het welbehagen voor U' (Luk. 10 : 21).
Paulus wijst naar de grond van de heilsopenbaring in Christus, dat God ons de verborgenheid van Zijn wil bekendgemaakt heeft 'naar Zijn welbehagen, hetwelk Hij voorgenomen had in zichzelven'. (Ef. 1 : 9). Het is dus een woord van Gods eeuwige, verkiezende liefde.
Dit welbehagen is in de verste verten geen willekeur. Het welbehagen Gods is niet te vergelijken met de onberekenbare stemming van een oosters koning, die naar zijn grillige gemoed met zijn onderdanen kan omgaan naar het hem belieft, in gunst of toorn. Het welbehagen Gods wordt van de hemel geprezen en aangewezen in de Zoon van Gods eeuwige liefde: 'En ziet, een stem uit de hemelen, zeggende: Deze is Mijn Zoon, Mijn Geliefde, in Dewelken Ik Mijn welbehagen heb!' (Matth. 3 : 17). Het is een goddelijke opwekking aan mensen om in de overgave van het hart het met Gods wil daarin eens te zijn. God heeft een welbehagen in diegenen die een welbehagen hebben in de Zoon van Zijn liefde en die horen naar Hem. God kan ten diepste alleen maar een welgevallen hebben in Zijn Geliefde zoon, niet in zondige mensenkinderen. En toch zongen de engelen in de kerstnacht van het wonder: 'In de mensen een welbehagen' (Luk. 2 : 14). Mensen van het welbehagen, dat zijn geenszins de 'mensen van goede wille' die er wel van gemaakt zijn. Maar het zijn diegenen die het voorwerp mogen zijn van Gods vrije en ondoorgrondelijke gunst in Christus. Het zijn de uitverkorenen die alleen roemen in Hem, 'Die ons te voren verordineerd heeft tot aanneming tot kinderen, door Jezus Christus, in Zichzelven, naar het welbehagen van Zijn wil' (Ef. 1 : 5).
Eén ding mogen wij bij dit Bijbelse kernwoord tenslotte niet vergeten. Dat het ook een woord is dat ons bij de roeping en de liefde tot gehoorzaamheid bepaald. De psalmdichter zingt: 'Ik heb lust, o mijn God! om Uw welbehagen te doen'; (Psalm 40 : 8). Leven van Gods welbehagen bewijst zich in een liefde voor wat Gode welbehagelijk is. Het komt vooral tot uitdrukking in het gebed: 'Leer mij Uw welbehagen doen, want Gij zijt mijn God! Uw goede Geest geleide mij in een effen land' (Ps. 143 : 10).
M. A. van den Berg

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen