Het persoonlijke element in de prediking

Ir. Van der Graaf wil van mij weten wat ik bedoel met het persoonlijke element in de prediking als ik spreek over de wedergeboorte. Ik wil hem het antwoord niet schuldig blijven: wanneer tot ons doordringt wat God in het kruis en de opstanding van Jezus Christus voor ons gedaan heeft worden wij vrije mensen. Vrij om God ook eens een keer uit de grond van ons hart te danken, en geen pasklare dankwoorden uit te spreken omdat dat nu eenmaal van ons verwacht wordt. Vrij ook om andere mensen niet dwars te zitten of in de hoek te drukken (het valt in 1 Korinthiërs 13 zo op dat de liefde allerlei dingen niet doet).
En als er van die vrijheid nu eens niets te merken is? Dan moet het evangelie ons nog maar eens goed aangezegd worden, want dan zijn we nog niet tot geloof gekomen: het is immers 'onmogelijk dat wie in Christus door een echt geloof is ingeplant, geen vruchten van dankbaarheid zou voortbrengen' (Heid. Cat. 64).
Voor de microfoon van de EO zei ik dat de Gereformeerde Bond niet moet denken dat de prediking van de rechtvaardiging door het geloof bij hem in goede handen is. Dat zuig ik niet zomaar uit mijn duim. Op huisbezoek bij mensen die uit de bond afkomstig waren wees ik wel eens op het prachtige antwoord 1 van de catechismus. Meestal was dan het antwoord: 'Ja, het is mooi als je dat zeggen kunt!' En wanneer kun je dat dan wèl zeggen? Als er iets met je gebeurd is! Ik heb deze mensen wel eens gezegd dat ze eigenlijk rooms waren. 'U wil niet gerechtvaardigd worden door vasten en bidden, maar door de werken van uw gemoed, en dat zijn ook werken der wet!' Voor de microfoon van de EO zei ik ook dat in de Gereformeerde Kerken en in het hervormde midden niet alles goud is wat er blinkt. Maar dat is het in de Gereformeerde Bond ook niet! De kerk wordt op het ogenblik naar de rand van de samenleving gebokst. Wat zou er nu meer voor de hand liggen dan dat gereformeerden, het hervormde midden en gereformeerde bonders bij elkaar komen en God vragen hen over hun dode punten heen te helpen, zodat de bazuin van het evangelie weer een helder geluid heeft?
Als ieder de hand in eigen boezem steekt kunnen we samen de vele mensen die lopen te zoeken de weg wijzen.

A. A. Spijkerboor, Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen