Hij is opgestaan

Vroeg in de morgen aanvaarden de vrouwen de tocht naar het graf. Ze weten heel goed waar ze moeten zijn en wat ze zullen aantreffen. In de hof van Jozef van Arimathea zullen ze een dode Jezus vinden. Het is hun bedoeling om het lichaam van hun geliefde Meester te zalven. Daarbij dient zich wel een probleem aan: Wie zal voor ons de steen van de ingang van het graf afwentelen?

Wat was er de laatste dagen veel gebeurd. Ze hadden al hun hoop op de Heiland gevestigd, maar het was alles op niets uitgelopen. En nu, tijdens hun verdrietige gang naar de plaats van de dood, komt die vraag bij hen boven. Ongetwijfeld waren ze niet bekendgemaakt met de soldaten die de wacht hielden bij het graf. Anders waren ze waarschijnlijk thuisgebleven. We beluisteren in de vraag van de vrouwen een diep gevoel van onmacht. Zullen ze wel-kunnen doen wat hun voor ogen staat? Maar kijk nu toch eens! De steen is reeds afgewenteld. Dat probleem is dus opgelost. Tijd om daar verder over na te denken is er 1 niet. Gedreven door hun liefde voor de overleden Meester gaan ze het graf in en... nee, dan vinden ze geen dode Jezus. Wel een levende engel. Dat is wat! Een engel in een graf! Maar engelen zijn toch dienaren van God? Die zijn toch in de hemel? Engelen horen zich toch niet op te houden in een donker graf? En als er dan toch hemelboden naar de aarde komen, dan zijn ze te vinden in de velden van Efratha of op de Olijfberg, maar niet op deze donkere plaats!

De vrouwen staan als aan de grond genageld. Wat is hier aan de hand? De steen is afgewenteld en in het graf bevindt zich geen levenloos lichaam, maar een engel. Het is geen wonder dat ze ontsteld zijn. Hoor eens, de bode van God gaat spreken: 'Gij zoekt Jezus de Nazarener'. Inderdaad, dat valt niet te ontkennen. En evenmin dat Hij

gekruisigd was. Het aantal mensen dat op verachtelijke wijze over deze Jezus heeft gesproken, was niet te tellen. Maar nu, uit de mond van de engel, klinkt het als een lied. Jezus de Nazarener heeft aan het kruis gehangen. Wat was het schandelijk met Hem afgelopen. Hij was met de misdadigers gerekend. Hij behoorde tot de paria's van de samenleving. Wat was er overgebleven van al Zijn woorden? Hij onderging een smartelijke dood.

Is Hij de Zaligmaker? Vast en zeker, maar zoek Hem dan wel op de goede plaats! Hier, in het graf, is Hij niet. Zeker, Hij is hier wel geweest. Schijnbaar was Hij ondergegaan in de dood. Maar die vreselijke vijand moest zijn prooi loslaten. Aan de andere kant van de dood is Hij opgestaan. Hij is doorgebroken. De dood kon Hem niet vasthouden.

Kijk maar, zegt de engel. 'Zie de

plaats, waar zij Hem gelegd hadden.' Maar dat is wel verleden tijd. Liefdevolle mensenhanden hadden Hem daar neergelegd en daar bleef het bij. Wat konden ze nog meer doen? Bij de dood houdt het op. Maar zie nu eens! Het graf is leeg. Het is Pasen geworden. Christus heeft Zijn opstandingskracht getoond.

Wat hier is geschied, spreekt ons van het werk van God. Een mens is hier niet aan te pas gekomen. Nee, dit is geen mythe, geen verzinsel van aardbewoners. Dringt dat tot ons door? Het is zo tragisch dat de massa geen benul heeft van Pasen. Ze houden het bij dit leven en schreeuwen om het hardst dat met de dood alles is afgelopen. Haal dus uit het leven wat maar mogelijk is. Bent u die gedachte ook toegedaan? Gods Woord spreekt een andere taal. Jezus leeft! En in het licht van Zijn overwinning is er doen aan voor ons, die door eigen schuld aan de dood zijn onderworpen. Bij het graf klinkt het lied van de opstanding.

Zegt het voort! De bevende en ontstelde vrouwen krijgen een opdracht. Ze mogen het goede nieuws niet voor zichzelf houden. Het moet de discipelen bekend worden gemaakt. Achter dit woord van de engel rijst op de Paaskoning. Nog maar zo kort geleden heeft Hij de discipelen voorzegd dat Hij op de derde dag zou opstaan uit de doden, maar dat woord werd niet geloofd. Nu de overwinning is behaald, denkt Hij opnieuw aan Zijn dwalende en treurende leerlingen. Het is waar, de schapen hadden de Herder uit het oog verloren, maar de Herder vergeet de schapen niet.

Petrus wordt hier met name genoemd. Daarin schittert de ontferming van de Paaskoning op bijzondere wijze. Deze 'rotsman' was bepaald geen man van stavast gebleken en gebleven. Na al zijn grote woorden had hij, toen het er werkelijk op aankwam, zijn Meester verloochend. Het zou dan toch geen wonder zijn als hij van het lijstje leerlingen was geschrapt. Misschien had Petrus dat zelf ook wel verwacht. Bitter wenend was hij de nacht ingegaan. Voor het eerst in zijn leven kon hij niets meer zeggen.

Was hij nu op dood spoor gezet? Het had er alle schijn van. De duivel zal dat vuurtje wel hebben aangeblazen. Jij hoort er niet meer bij! Maar Christus heeft hem niet afgeschreven! Via de engel laat Hij dat horen. De vrouwen wordt het uitdrukkelijk gezegd.

Dat mag ons vertroosten. U hebt het er ook niet zo best afgebracht? Wat woelt en wroet er al niet rond in ons hart. Wat besmeuren we onszelf in woorden en daden. Heden wordt u gezegd dat de Heiland u niet afschrijft. Hij blijft getrouw. Hij kan ook daarin Zichzelf niet verloochenen. Bent u ook verdwaald? Ontspoord? Christus betaalt niet met gelijke munt. Hij heeft betaald met Zijn bloed! En nu Hij is opgestaan, wordt het lied aangeheven.

In Galilea zullen ze Hem zien. In die noordelijke provincie was in het verleden heel wat gebeurd. Daar had Jezus hen geroepen om Hem te volgen. Daar hadden ze hun schepen achter zich verbrand. Het waren de dagen van de eerste liefde. Heeft u die tijd ook gekend? Wat kun je daar bij het ouder worden wel eens naar terugverlangen. Nu gaat de Heiland opnieuw beginnen, maar dan wel als de Paaskoning. Hij gaat hen toerusten voor hun nieuwe taak. Het Evangelie moet immers de wereld door!

'Aldaar zult gij Hem zien.' Zeker, ook in Jeruzalem, maar niet minder bij het meer van Galilea. Later zal het getuigenis klinken: 'Wat wij gezien hebben met onze ogen, wat onze handen getast hebben, dat verkondigen wij u.' Misverstand is uitgesloten. Onze ogen hebben ons niet bedrogen en onze handen grepen niet in het luchdedige. Jezus is opgestaan!

Heden verschijnt Jezus in het gewaad van het Woord. Zo mogen wij Hem zien met de ogen van het geloof. Wij behoeven niet naar Galilea te gaan. Aldaar zult u Hem trouwens ook niet meer letterlijk zien. Nabij u is het Woord, in uw mond en in uw hart Zo mogen we Hem ontmoeten tot onze diepe verwondering. En de Heilige Geest blaast dit zien van het geloof aan. Met heldere blik kijken we vooruit en omhoog.

Zijn Woord is de waarheid. U kunt op Hem aan in leven en in sterven. Laat dat maar horen. Zeg het eenieder dat Hij leeft. Hij heeft alles volbracht. Hij is de grond van ons bestaan. Hij heeft de overwinning behaald.

Nu staan ze daar - uan blijdschap zeer ontdaan.

Verdriet verandert in een stralend weten: Hij is niet in het graf, door God vergeten. Hij is hier niet, want Hij is opgestaan!

Hij is hier niet, want Hij is opgestaan! Ook nu bereikt ons weer dit woord uan Leven.

Hij, die Zijn leven voor ons wilde geven, Hij leeft! Hij is de zin uan ons bestaan.

G. C. de Jong, Sliedrecht

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen