STAAT EN MAATSCHAPPIJ

Een krachtig vermaan.
Onlangs schreef ds. G. Hofstede, Doopsgezind predikant te Blokzijl, een artikel in de A..R. „Rotterdammer", waarin o.m. dit te lezen stond:
Anti-revolutionairen! Laten wij toch ophouden het oog naar het verleden en den rug naar het heden te keeren; laten wij toch de oogen open houden voor de groote geestelijke worsteling van onzen tijd, voor de gevaren, die heel onze Christelijke cultuur bedreigen en in breed front met allen, die deze gevaren zien en willen bekampen, worstelen om af te weren van ons volk het verderf. De revolutionaire machten groeien in de volkeren, en wij? Wij brengen onze onderlinge kerkelijke geschillen in het centrum der politiek en splitsen ons in vier, straks, zoo God het niet verhoede! in vijf groepjes, die met machteloosheid geslagen zijn, en middelerwijl gaat de ontwikkeling der wereld door in antichristelijke richting en passen de bolsjewiki de geestelijke roeping der Overheid en de uitroeiing der ketters toe op hunne wijze, door te woeden tegen allen godsdienst.
Laten we in het centrum plaatsen, wat in dezen tijd in het centrum moet staan; laten we, als wijze mannen, bedenken dat in afzienbaren tijd er in ons land geen sprake zal zijn van een regeering, die onze beginselen in al hun consequenties toepassen kan, met open oog voor de geestelijke nooden van onzen tijd de gelederen gesloten houden en ijveren voor datgene, wat wij in samenwerking met anderen verkrijgen kunnen.
Misschien word ik wat pessimistisch bij het klimmen der jaren; maar ik zie de toekomst donker in. Wanneer het splijtzwam nog verder gaat doorwerken, wanneer de onderlinge kerkelijke geschillen in de politiek steeds weer verdeeldheid kweeken, wordt onze kracht in het volk zwakker en zie ik ons land in de naaste toekomst reeds geregeerd worden buiten ons om.
Met den inhoud en de strekking van dit schrijven van ds. Hofstede stemmen wij ten volle in. Het is zoo volkomen waar, dat de gevaren, die de volken en ook ons volk, bedreigen, zich vermenigvuldigen. Van alle kanten maakt het ongeloof en de revolutie zich op om vrijheid en recht, gezag en orde tegen te staan. En dan geschiedt dit niet theoretisch, maar met de daad. Men heeft slechts den blik naar het buitenland te slaan om hiervan geheel op de hoogte te komen. Wat Rusland te zien geeft in zijn strijd tegen de religie en tegen het christelijk cultuurleven, gaat het ongelooflijke te boven en doet zelfs voor de naaste toekomst het ergste vreezen. De revolutionaire gezindheid van den bondsstaat Weenen met zijn 6 millioen zielen, kon in de vorige week niet anders dan met groote moeite binnen de perken worden gehouden. In Duitschland groeit het communisme op schrikbarende wijze en wordt het een gevaar voor den Staat. En niet minder heeft Frankrijk en België, in welke landen de economische toestanden nog altijd zorgelijk zijn, met de revoutionaire elementen heel wat uit te staan.
Zoo wijst — de Volkenbond ten spijt — geheel het wereldgebeuren met zijn revoutionaire tendenz er op, hetzij het bedoelen is om het bolsjewisme, het communisme of het socialisme te doen zegevieren, dan wel om de volken te brengen onder de fascistische dictatuur, dat zware tijden in aantocht zijn. Maar ook in ons eigen land staat het, als men de dingen maar, wat dieper beziet, er niet gunstiger voor.
Zeker, wij mogen met dank aan God wijzen op 't geen ons volk nog vermag te doen toen het 14 dagen geleden 25.000 trouwe vaderlanders wist bijeen te brengen om te doen uitkomen dat tegen den wassenden stroom der revolutionairen ons volk in den Vrijwilligen Landstorm met zijn 60.000 man een schuts heeft om de regeering te steunen in het handhaven van het gezag en de orde. Ook weten wij wel, dat door 's Heeren gunst er in Nederland nog heel wat volk is dat niet aan de goden van den tijd offert, maar zich onder 's Heeren Woord gevangen geeft.
Toch zien wij ook met vreezen en beven, hoe tegenover deze duizenden er tienduizenden staan, die het elkander toeroepen: „laat ons de banden verscheuren en de touwen van ons werpen"; hoe er gespot wordt met het heilige, hoe het godsdienstig leven achteruit gaat, hoe de zedeloosheid toeneemt. Alle factoren, die de kracht van ons volk verzwakken en het voor de revolutionairen tot een geschikt object maakt om het onder het roode vaandel te vereenigen.
Uit dezen gezichtskring, de gevaren die ook ons volk bedreigen, gezien, deed ds. Hofstede een goed werk door de bazuin aan den mond te zetten en een helder geluid te doen hooren om toch waakzaam te zijn en de gelederen van het christelijk volksdeel te sluiten.
In onzen tijd mogen wij ons de weelde niet veroorloven dat ieder zijn eigen weg bewandelt en evenmin om ons door kerkelijke geschillen onderling te verdeelen. De nood der tijden dwingt, waar 't kan, om samen te gaan. Wij hebben niet te zoeken naar wat verdeelt, maar naar wat vereenigt.
Zoo aanstonds staan wij weer te midden van den stembusstrijd, en zien wij het goed, dan zal de worsteling die ons wacht heviger zijn dan ooit te voren. Het zal daarbij bjjzonderlijk gaan om de christelijke grondslagen van ons volksleven. Zal in die ure de eenheid onder de Christusbelijders gemist worden, dan zullen wij in den strijd, die komt, machteloos staan en zal daarvan het gevolg zijn dat wij de erve der Vaderen verliezen. Mochten wij dit allen eens biddend overwegen, dan zal onder 's Heeren zegen de waarschuwing, die tot ons kwam en het vermaan om eendrachtig saam te werken, niet zonder vrucht voor ons volk zijn geweest.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen