Globaal bekeken

Hier volgt een, overigens behartigenswaardig, stijlbloempje uit een recent verschenen boek van wijlen de oud-gereformeerde ds. Joh. van der Poel, getiteld 'Verlaat mij niet, terwijl mijn kracht vergaat' (uitgave De Groot, Kampen).

'En wie wordt dáár begraven? Wat een grote begrafenis! Ds. N.N. wordt begraven. Die man zal wel gelukkig zijn. Dat week ik niet, want als de hemel vastzat aan het ambt, waren Bileam, Saul en Judas ook in de hemel. De ambten zijn wel goed, maar de ambtsdragers deugen niet. Er wordt nergens zoveel gelogen als in een ziekenhuis en op een kerkhof.
In een ziekenhuis worden ze altijd beter, al liggen ze te sterven; en op een kerkhof zijn ze allemaal in de hemel, al heeft men er nooit iets van gehoord.
Wat is een predikant, die onbekeerd is? Een postbode met afgehakte benen, die niet één rede op zijn pas kan spreken; Spr. 25: 11. Het zijn richtingsborden, die van de nacht niet koud en van de dag niet warm worden. Het zijn postboden, die van een ondertrouwkaart niet blij zijn en van een rouwkaart niet bedroefd zijn. Het zijn automaten, wel rechtzinnig, maar met Paulus nooit uitzinnig. De rasechte dogmaticus praat net zo makkelijk over de hemel als over de hel. Zij noemen een droefheid naar God gemoedelijkheid, omdat zij zelf nog harder zijn dan een diamant, en niet weten, wat de liefde van Christus doet, als Hij Zich in zulke hoeren openbaart in Zijn voldoening. Zij noemen dat gemoedelijkheid, omdat zij er geen wetenschap van omdragen, dat buiten hart en gemoed nooit een mens door God tot God bekeerd kan worden.
De rouwklagers waren mensen, die schreewden voor geld. Hoe meer geld, des te meer tranen. Dezulken zijn net krokodillen, met krokodillentranen, want als zij een preekstoel zien, schreeuwen ze al. Huntington zou zeggen: "Nat-ogen". "En de rouwklagers zullen in de straat omgaan." Zij gaan alleen maar de gestorvenen wegbrengen. Ze gaan niet mee terug.
Ik moet deze week nog een jongetje van 13 jaar, als een bloem afgesneden, begraven; Psalm 103 : 8. Gisteren heb ik een bezoek bij die geslagen moeder gebracht. Wat moet men dan zeggen, dat niet vermoeit? Wat moet men zwijgen, dat ruimte geeft? Uitgepraat! Uitgepraat! Een tak, gerukt uit de huwelijksboom. Gelidtekend, zolang men op aarde leeft. Rachel beweende haar kinderen, en wilde niet vertroost wezen, omdat zij niet zijn. Het hart is gescheurd.'

Uit het blad Herderssporen' (samensteller W. Hardeman) de volgende gegevens over 'uitgebrachte beroepen' in 1994:

'In 1994 werden in de Nederlandse Hervormde Kerk ongeveer 395 beroepen uitgebracht Het is boven het gemiddelde van de laatste 10 jaar, dat 377 bedroeg. Het record van 1993, 415 is niet overschreden.
Hieronder een overzicht van de afgelopen vijf jaar:

1989: 431 beroepen
1990: 375 beroepen
1991: 335 beroepen
1992: 412 beroepen
1993: 415 beroepen
1994: 395 beroepen

Bij de modaliteit midden/links is het uitbrengen van eert beroep – zij het met omvangrijk voorwerk – grotendeels een formaliteit. In de "rechterflank" gaat het anders in zijn werk. Zo kan het gebeuren, dat een predikant of kandidaat meer beroepen tegelijk krijgt, wat inhoudt dat het verhoudingspercentage van het JA of NEEN zeggen, al heel anders is. In de rechterflank zei in 1994, 45% van de beroepen predikanten of kandidaten JA en dus 55% NEEN. Aan de andere zijde was het 95% JA en dus 5% NEEN.
De "rechterflank" nam 68% van de 390 uitgebrachte beroepen voor haar rekening, waarvan een oorzaak hierboven werd genoemd.
In het afgelopen jaar deden 42 predikanten en 15 candidaten hun intrede in gereformeerde bondsgemeenten. In gemeenten van confessionele aard, waren het ca. 50 predikanten en 20 kandidaten.'

v. d. G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen