Kruisdrager tegen wil en dank

Terdege beseft de stadhouder Pilatus dat die Jezus onschuldig is. Toch eisen de Joden Zijn dood. Opgehitst door de Schriftgeleerden schreeuwen ze het uit: 'Kruis Hem!' Wat moet de stadhouder nu doen? Hij onderneemt een laatste vertwijfelde poging om Jezus vrij te krijgen, zonder daarbij de Joden al te zeer tegen zich in het harnas te jagen. Het volk wordt voor een keuze gesteld. Zal hij Barabbas loslaten, een oproerkraaier en moordenaar of Jezus, de Koning der Joden? Het antwoord is niet voor tweeërlei uitleg vatbaar. Barabbas moet de vrijheid herkrijgen. Liever een onruststoker op vrije voeten dan Jezus van Nazareth.

Pilatus staat voor een voldongen feit. Laat hij nu ondanks alles toch het Romeinse recht zegevieren, dan bestaat er een grote kans dat hij zijn baantje verliest en dat er onder de Joden een opstand uitbreekt. Dat moet ten koste van alles worden voorkomen. Hij is daarom wel gedwongen om Jezus uit te leveren. De Heiland wordt eerst nog gruwelijk bespot, gepijnigd en gegeseld door de Romeinse soldaten. Als de ruwe krijgsknechten ten slotte genoeg hebben van hun wrede spel, wordt Jezus weggeleid om gekruisigd te worden.

Eigenlijk is het onvoorstelbaar wat hier gebeurt. Wat wordt Jezus een onrecht aangedaan. Hij is volkomen onschuldig en toch moet Hij de weg inslaan naar Golgotha. Terwijl het recht zou moeten zegevieren, waar de Romeinen zo trots op waren, heerst de wil van de verblinde massa. Geweld en onderdrukking zijn van alle tijden. Via de media worden we dagelijks geconfronteerd met opzwepende volksmassa's, die in blinde razernij mensen doden. Het recht van de sterke kraait victorie en de zwakken hebben geen enkel verweer. Is dat voor u ook wel eens een benauwende gedachte? Niet de gerechtigheid en de vrede, maar de willekeur van dictators maakt de dienst uit. Het recht struikelt op de straten en de zwakke is machteloos.

Het volstrekte verschil met Jezus is dat Hij in staat was om met een enkel woord de razernij van de Joden en van de Romeinse soldaten te doorbreken en te verpletteren! Het aangrijpende is nu dat Hij alles gewillig toelaat. Nee, er is bij de Heiland geen sprake van zwakte, maar veeleer van macht. Hij verdraagt al het onrecht, omdat Hij het heil zoekt voor de mensen. In Zijn grote zondaarsliefde laat Hij schijnbaar met Zich sollen. Zijn onze ogen daarvoor geopend? Jezus balt niet de vuisten in machteloze woede, maar gaat gewillig voort in gehoorzaamheid aan de wil van Zijn Vader. Dat mag ons klein maken.

Hoe groot is Zijn liefde! Hij wilde het volkomen offer brengen en daartoe moest Zijn lichaam gebroken worden en vertreden, als druiven in de wijnpersbak.

De stoet kronkelt door de nauwe straten van Jeruzalem. De terechtstelling moest naar Romeins gebruik plaatsvinden buiten de muren van de oude stad. Dat was trouwens ook al een oeroud Joods gebruik. Op de grote Verzoendag werd een bok geslacht als zondoffer, maar er was ook nog een tweede bok. Dat dier werd beladen met de zonden van het volk via de handoplegging van de hogepriester en daarna de woestijn ingestuurd. Aan dat Joodse gebruik denken we, nu Jezus wordt afgevoerd. Hier gaat het Lam van God uit om het offer te brengen op Golgotha. Om Zichzelf te offeren!

Daar gaat Hij, dragende Zijn kruis. Hij wankelt. Er was al zo veel gebeurd en deerlijk verzwakt gaat Hij voort. Er dreigt oponthoud te ontstaan. De stoet stagneert in haar gang naar de kruisheuvel. Dat wordt voor de soldaten een lastig probleem. Het gevaar is niet denkbeeldig, dat die Jezus de plaats van de terechtstelling niet eens haalt. Dat zou jammer zijn. Wat moeten ze doen? Wie kan helpen? Geen mens dient zich aan om de helpende hand te bieden. Wat staat de lijdende Knecht ook hier alleen in Zijn lijden. Zo vaak heeft Hij anderen geholpen, maar nu neemt niemand het voor Hem op. De soldaten kijken eens om zich heen. Ha, daar loopt iemand voorbij die zich duidelijk onderscheidt van de schreeuwende massa. Een willekeurige voorbijganger die niet meeloopt met de stoet. En de soldaten bedenken zich niet lang: 'Kom op, helpen jij!' De man wil dat niet. 'Wat? Kom op!' Ze dwingen hem.

Wie deze voorbijganger is? Het is ene Simon, afkomstig uit Cyrene. Wat hij in Jeruzalem kwam doen? Waarschijnlijk was hij in de stad vanwege het paasfeest. Een andere mogelijkheid is dat hij zich te Jeruzalem had gevestigd. De tekst zegt immers, dat hij net van de akker komt. Hij heeft dus een stuk grond gehad, waarop hij werkzaam is geweest. Hij zal daar in alle vroegte naartoe zijn gegaan en nu is hij op de terugweg naar zijn woning. Toch eigenlijk wel vreemd, dat hij op de akker heeft gewerkt. De stad was in rep en roer, maar Simon heeft zich daar blijkbaar niets van aangetrokken. Hij wilde zich niet met de gang van zaken inlaten en hield zich veel liever afzijdig. Maar nu gebeurt er iets waar hij totaal geen rekening mee heeft gehouden. Van het ene op het andere moment wordt er een geweldige wissel getrokken op zijn leven. Hij wordt betrokken in de zaak van Jezus. En hoe! Opeens staat hij in het middelpunt van de gebeurtenissen. Dat is wel

het laatste wat hij wilde! Moet hij het kruis dragen van die Man? Die zielige figuur, die daar staat te wankelen op Zijn benen? Dat nooit! Simon is laaiend. Hij verzet zich met hand en tand. Hij protesteert, fulmineert, probeert weg te glippen onder de grijpende handen van de soldaten vandaan, maar niets helpt. Hij wordt gedwongen om het kruis van Jezus te dragen.

• Zou u een kruis willen dragen? Dat vindt u misschien een vreemde vraag. Stel, dat u een kruis wordt opgelegd. Het kruis van ziekte, van zorgen, van pijn en moeite. Dan protesteert u toch ook? U hebt toch helemaal niet om dat kruis gevraagd? Waarom moet u dat dan dragen? Ik ga nog een stap verder. Het gaat in de tekst over het kruis van Christus. Dat kruis is het vloekhout en spreekt van het oordeel van God over de zonde. Getuigt van mijn schuld en predikt mij wie ik ben! Als we daarover nadenken, is het zo vreemd nog niet dat Simon dit kruis draagt. En vult u nu uw eigen naam eens in! Het klopt precies. Eindelijk staan de zaken ervoor zoals het moet. Niet Jezus diende dat kruis der schande te dragen, maar wij. Dat hebben wij verdiend. Wij toch rechtvaardig!

Hebt u dat ontdekt in uw leven? Dat is een onthutsende ervaring. Lange tijd kunnen we menen heel wat te zijn, maar als het Woord als een helle vlam door u heen zindert, vallen we dodelijk gewond neer. Wij zouden de toorn van God moeten dragen. We hebben immers allen gezondigd en derven de heerlijkheid Gods.

De stoet vervolgt haar weg naar Golgotha. Aangekomen bij de kruisheuvel mag Simon zijn last van zich aflaten glijden. Jezus neemt het weer van hem over. Gelukkig maar! Alleen de Messias is in staat om aan dat vloekhout te hangen en om de lijdensbeker te ledigen tot op de laatste druppel. In zekere zin heeft Simon meegeholpen aan de terechtstelling van Jezus. Gedwongen weliswaar, maar toch. Hij zal deze gebeurtenis uit zijn leven nooit meer vergeten. Heeft het een ommekeer in zijn leven bewerkt? De evangelist noemt hem de vader van Alexander en Rufus. Daarom wordt wel eens gewezen op een woord van de apostel Paulus in de Romeinenbrief. Daar lezen we: 'Groet Rufus, de uitverkorenen in de Heere en zijn moeder'. Is deze Rufus dezelfde als de zoon van Simon? We weten het niet. Vader Simon zal ongetwijfeld met zijn vrouw en zonen gesproken hebben over het feit dat men hem dwong om een kruis te dragen.

Heeft het een radicale verandering in zijn leven bewerkt en in het leven van zijn gezin? Hoe dan ook, we moeten Simon achterlaten. Jezus blijft op Golgotha. Spoedig weerklinken de hamerslagen op de kruisheuvel. Daar wordt Hij gehangen. De Middelaar Gods en der mensen. Spoedig zal Zijn schreeuw over de heuvel klinken: 'Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten? ' De donkerte van de inktzwarte nacht legt zich over Zijn ziel.

Is Hij uw Koning? Laat ons voor Hem knielen. Hij worstelt Zich door de toorn van Zijn Vader heen en overwint. Hij volbrengt Zijn lijden en breekt de weg open naar het Vaderhart voor verlorenen. Nu is er hoop voor hopelozen en heil voor zondaren. We mogen ons koesteren in Zijn liefde. De Morgen der verrijzenis is aanstaande! Grijp moed, uw hart zal vrolijk leven!

G. C. de Jong, Sliedrecht

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen