Meditatie

In Jeruzalem staat heden een oorlogsmisdadiger terecht. De beschuldiging luidt: „Miljoenen mensen hebt gij gedood". Ontstellend stapelt de bewijslast zich op. Een golf van ontzetting gaat over de wereld.

Een nóg zwaarder beschuldiging heeft eerder door Jeruzalem geklonken. Een beschuldiging van een nóg zwaarder misdaad. „De Vorst des Levens hebt gij gedood".

De Vorst des Levens is hier in het geding. Hij, die het Begin van alle leven is, de Oorsprong en Onderhouder van het leven van alle mensen, dieren en planten, de Scheppingsmiddelaar, Gods Zoon, de Heilige en Rechtvaardige. In zeer bijzondere zin is Christus Vorst des Levens. Namelijk van het leven waarop de dood geen vat meer heeft. Het Leven met God, in gemeenschap met God en in Zijn heerlijkheid. Sinds de val is het leven, dat wij leven niet anders dan een gestadig sterven. Christus beschikt, als Verlosser van de dood, over het ware Leven, het nieuwe leven van het Koninkrijk Gods, waaruit de dood en de duivel zijn gebannen. Hij is op aarde gekomen om dat ware leven te openbaren en genadig uit te delen, als een Vorst zo royaal.

„De Vorst des Levens hebt gij gedood!" Beseffen we het gewicht van deze beschuldiging? Een golf van ontzetting mag ons wel aangrijpen! Deze misdaad is erger dan het doden van miljoenen mensen. Het is een vergrijp tegen Hem, die het Leven Zelf is!

Aan de waarheid van de beschuldiging behoeven we niet te twijfelen. Mensen kunnen zich vergissen. Openbare aanklagers ook. Maar deze beschuldiging wordt gesproken door de apostel Petrus. Als apostel spreekt hij vol van de Heilige Geest namens het hoogste Gezag. Door zijn mond spreekt de Rechter van hemel en aarde, die weder zal komen om te oordelen de levenden en de doden, de Vorst des Levens Zelf!

Wie worden hier beschuldigd? Wie zijn die allergrootste misdadigers? De uitgestoken vinger van Petrus wijst een grote groep mensen aan. Op het oog zeer nette mensen. Zelfs zeer godsdienstige mensen. Op een doordeweekse dag zijn ze midden in de middag naar de tempel gekomen om God te aanbidden.

Wijzen ze verontwaardigd de beschuldiging van de hand? Neen. Met een eigen innerlijke klaarheid en overtuigingskracht komt de beschuldiging op hen af. De Heilige Geest is namelijk aan het werk. Die overtuigt van zonde, gerechtigheid en oordeel. Ze zijn op dat moment gerukt in de tastbare tegenwoordigheid Gods. Naast Petrus en Johannes staat de totaal verlamde, die sinds jaar en dag aan de tempelpoort genaamd de Schone heeft zitten bedelen. Nu staat, wandelt, loopt en springt hij. En hij looft God! Het is een onweerlegbaar teken dat Jezus, die zij gekruisigd hebben leeft. Dat Hem alle macht in de hemel en op de aarde geschonken is. „De God Abrahams, Izaks en Jacobs, de God onzer vaderen heeft Zijn Kind Jezus verheerlijkt". Zij staan tegenover de heiligheid Gods, die de schuldige geenszins onschuldig houdt.

Onder de beschuldigden zullen er ook heel wat gestaan hebben, die niet persoonlijk geroepen hebben: „Laat ons Barabbas los, kruis Hem!" Geldt deze beschuldiging hen dan ook? Ja, en heus niet alleen omdat ze tot het volk behoren, waarvan de leidslieden namens het hele volk de Vorst des Levens de dood m gedreven hebben. Daarom ook al. In deze lijn voort gedacht, wijst de beschuldigende vinger van de apostel 'n veel wijder kring aan dan deze groep. plichtig. Ja nog wijder! Israël is het hoofd der volken, als zodanig door God uitverkoren uit het ganse menselijke geslacht. En zo komt de gehele mensheid van alle tijden schuldig te staan. Maar dan zouden deze Israëlieten en ook wij ons er nog van af kunnen maken door ons te verschuilen achter de massa. Ik deed het niet persoonlijk! 

Brengen wij ons echter te binnen wat de diepste oorzaak van de dood van de Levensvorst is, dan gaat een schrikbarende werkelijkheid voor ons open. Niet alleen de haat der Joodse leidslieden bracht Christus om. Het was de wrekende gerechtigheid Gods, die Hem, Zelf onschuldig en als niemand anders heilig en rechtvaardig, strafte. Waarom? Ons aller ongerechtigheid deed God op Hem aanlopen. Onze persoonlijke zonden en ongerechtigheden zijn de oorzaak van Zijn dood en helse smarten. Elke zonde, die wij bedrijven is een door ons persoonlijk getekend bevel Christus te doden. Wij zondigen niet goedkoop! Elke dag dat wij doorleven in onze zonde en ongerechtigheid, blijven we met de Joden roepen: Laat ons Barabbas, de belichaming van de zonde behouden, maar kruisig Christus! Zo wordt Christus nog steeds gedood. Wij bannen Hem ten dode door de zonde te koesteren en onbekeerd voort te leven,

De beschuldigende vinger van de apostel, ja van de heilige God Zelf blijft heden wijzen op ieder die dit leest. „Gij zijt die man!" De Vorst des Levens hebt gij gedood! Heden worden we gedaagd voor de levende God en in staat van beschuldiging gesteld. Dit is de diepte van onze schuld. Niet alleen dat we zondaren zijn. Dat zeggen we zo gemakkelijk. Maar dat we door onze zonden persoonlijk medeplichtig zijn aan de gruwelijkste moord aller tijden: de kruisiging van Gods eigen Zoon, Zijn Enige en Geliefde.

Hebt u dit al eens naar u toe gekregen? Zodat u er niet meer onderuit kon komen? Alles in ons komt tegen deze beschuldiging in opstand. Hieronder worden we ontmaskerd. Wij die denken met wat godsdienst en goed doen al een heel eind te komen worden zonder meer met de ergste misdadiger op één lijn gesteld. Maar de Geest des Heeren overtuigt en de bewijslast stapelt zich huizenhoog op. Onweerlegbaar worden we aangewezen als schuldige.

Natuurlijk kunt u ontkennen. Het geweten toeschroeien en rustig verder leven. Maar dan zal eens wat u nu wilt ontkennen van de daken gepredikt worden. Want wij moeten allen eens voor de rechterstoel van Christus geopenbaard worden. Maar dan is het te laat om zich nog te bekeren. Dan wacht ons onherroepelijk wat wij verdiend hebben: de eeuwige rampzaligheid.

Laat u nu overtuigen. Blus de Heilige Geest niet uit. Loop niet weg onder dit oordeel. Maar vlucht er mee tot Hem, die het uitspreekt. Mag dat? Kan dat? Het is het enige wat ons overblijft: gratie. Maar zou God dan zulk een als ik ben nog genadig willen zijn? Let eens op. Onze moordenaarshand dreef Hem de dood in. Maar Gods rechterhand heeft Hem opgewekt. De Vorst des Levens is niet ten onder gegaan in de dood. Hij is waarlijk Vorst gebleven. Hij heeft de dood overwonnen. Hij is opgestaan uit de dood. Hij leeft!

Hij leeft om juist hen, die onder dit gericht Gods aan het eind gekomen zijn met zichzelf en zich de eeuwige verdoemenis waardig weten, te begenadigen. Om hen, die machteloos ter neer liggen in hun zonde en schuld en die geen uitweg meer weten nieuw Leven te schenken. Het ware Leven, in gemeenschap met God, dagelijks vernieuwd door de Heilige Geest.

Door de dood van de Levensvorst is er verzoening bewerkt, juist voor hen, die de schuld van Zijn dood naar zich toegekregen hebben. Hij leeft om zulken te rechtvaardigen en de vrucht van Zijn lijden en sterven hen genadiglijk te schenken. Zodat zij voor het komende gericht niet meer bevreesd behoeven te zijn en zonder verschrikken voor God kunnen verschijnen. Het is een onbegrijpelijk wonder! Maar daar is Hij dan ook Levensvorst voor!

(Haaften)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen