De Waarheidsvriend cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van De Waarheidsvriend te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van De Waarheidsvriend.

Bekijk het origineel

Uit het kerkelijk leven.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Uit het kerkelijk leven.

4 minuten leestijd

Van een Olifant.

't Is. een bekende fabel, van dien kleermaker en dien, olifant.

Een olifant komt voor het raam van een kleermaker staan en vraagt vriendelijk zijn snuit eens even naar binnen te mogen steken, om dien snuit bij het vuur, waar de strijkbouten gloeiden, te mogen warmen.

De kleermaker, goedig van aard, heeft er geen bezwaar tegen en de olifant steekt zijn snuit naar binnen, maar dringt met zijn logge lijf zóo ver in het kamertje, dat de bewoner geen plaats meer over houdt om te zitten.

Deze protesteert daartegen.

Maar de olifant verandert van toon en geeft duidelijk te kennen, dat zijn gastheer goed zou doen... naar een andere woning om te zien !

Daar dachten we aan, toen we onlangs het Weekblad van de Vrijzinnige Hervormden lazen, waarin op hoogen toon, zonder blikken of blozen, beweerd werd dat de Gereformeerden in de Herv. Kerk, die zich op de belijdenis beroepen, geen recht daarop hebben en in een scheve positie staan!

Immers... de belijdenis is afgeschaft.

Afgeschaft door de Modernen, toen die zijn binnen gelaten op de belofte, dat zij zouden spreken en handelen naar den geest en de hoofdzaak van de belijdenis.

Wonderlijk toch.

Daar kloppen ze aan, de menschen die het Evangelie vau Jezus Christus, dat naar de Schriften is, verworpen hebben. Daar kloppen ze aan, aan de deur van de Herv. Kerk, die niet Roomsch, niet Luthersch, niet Remonstrant is, maar een Gereformeerde belijdenis heeft, en zij vragen heel vriendelijk: laat ons óok binnen en wij zullen spreken en handelen naar „den geest en de hoofdzaak van de leer der Herv. Kerk hier te lande en wij zullen het karakter van die Kerk hoog houden."

Men laat hen binnen. En als zij binnen zijn, zijn zij binnen. Maar dan moeten de Gereformeerden er uit!

Zoo heeft de wetenschap zich ontwikkeld, dat de gereformeerde belijdenis onder verstandige menschen niet meer meetelt.

En daarom, wat is er tegen, om op aanmatigenden toon en op heel geleerde wijze te zeggen: „die zich wenschen te beroepen op de belijdenis moesten zich schamen om langer in de Herv. Kerk te blijven.

Die mannen nemen een scheve positie in en toonen niet mee te leven met hun tijd. Ze moesten er maar uit gaan. Want de Modernen hebben recht om in de Herv. Kerk te wonen. En voor de Gereformeerden is er geen plaats in dat huis."

't Is toch verschrikkelijk! En zoo spreekt het Weekblad der „Vrijzinnige Hervormden" toch.

Zij die op oneerlijke wijze, in strijd met den geest van onze belijdenis en het karakter van onze Herv. Kerk geweld aandoende zijn binnen gekomen, zij zijn zich nu „bewust" geworden, van hetgeen zij hun „goed recht" noemen, om de rechtzinnige opzieners der gemeenten te dwingen hun predikanten naar hun beeld en hunne gelijkenis te geven.

Te dwingen. Want daarop! zij hebben immers „goed recht"

En zij trachten de publieke opinie daarvoor te winnen.

Waarvoor de mannen, die een „evenredige vertegenwoordiging" voorstaan, reeds gewonnen zijn.

Vandaar de victorie der Modernen te Dordt.

Waar tegenover wij blijven stellen, dat ieder, die het Evangelie van Jezus Christus, ons in de Schriften des O. en N. Testaments gegeven, niet verkondigt, in de Herv. Kerk hier te lande gelijk is aan dien brutalen olifant.

En |het ware te wenschen, dat er in onze Herv. Kerk wat meer verstandige kleermakers waren, die zeiden: voor zulk bezoek de knip op de deur en de pen op het raam.

Geen mannen van „geest en hoofdzaak" in de Herv. Kerk hier te lande.

De Herv. Kerk heeft, naar uitwijzen van Gods Woord en naar de leer, kortelijks saamgevat in de 3 formulieren van Eenigheid, altijd gezegd: Remonstranten buiten. Waarbij we, tegenover die pretenties van nieuwere wijsheid en wetenschap, zeggen: uwe nieuwere leeringen, o Modernen, zijn de oude leugens van Arius, Pelagius, Arminius, enz. Scholten, Oort, Gannegieter, Knappert, leeren niets anders, dan wat altijd met geest en hoofdzaak van onze Herv. belijdenis in strijd is geacht.

Mag de Kerstcollecte ook dit jaar weer voor het Leerstoelfonds zijn ?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 december 1910

De Waarheidsvriend | 4 Pagina's

Uit het kerkelijk leven.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 december 1910

De Waarheidsvriend | 4 Pagina's