Geloof Twijfel Geloof

De aartsvader Abraham wordt genoemd de vader van de gelovigen. Abraham was een man met een groot geloof en een rotsvast vertrouwen in de woorden die de Heere tot hem gesproken had.

Er zijn vele voorbeelden in de bijbel die getuigen van zijn groot geloof en zijn kinderlijk vertrouwen in de beloften van zijn God.

Maar zelfs deze man, die zo sterk was in zijn geloof, is niet bewaard gebleven voor het uur van twijfet en wankelmoedigheid. Satan, de grote geloofsbestrijder, heeft ook getracht Abraham te ziften als de tarwe. En als de Heere Zelf toen niet voor hem gebeden zou hebben, zou ook zijn geloof ten onder zijn gegaan.

U weet toch dat de Heere God aan Abraham beloofd had dat de onvruchtbare Sara hem een zoon zou schenken, uit wie eenmaal de Christus zou voortkomen tot heil en zegen van alle volkeren der aarde.

Naar die zoon heeft Abraham uitgezien met groot verlangen en onvoorwaardelijk, misschien wel tegen alle verstandelijke overwegingen in, heeft hij geloofd dat God Zijn belofte vervullen zou.

Nu moeten we wel constateren dat de Heere het geloof van de Zijnen soms zeer zwaar komt beproeven.

Neem nu bijvoorbeeld Abraham. Jaar na jaar verstreek zonder dat de Heere Zijn toezeggingen kwam vervullen.

En Abraham en Sara werden steeds ouder en bereikten een leeftijd dat Sara naar de mens gesproken geen kinderen meer krijgen kon.

Kunt u begrijpen dat Abrahams geloof toen begon te wankelen? Hij had zo lang gehoopt en als het ware met zijn hand boven de ogen staan uitkijken naar de komst des Heeren.

En dan ineens is de rek er uit. Dan kan Abraham niet meer. Dan durft hij niet meer te hopen. Dan is hij helemaal leeg. O, ik weet het wel met u: een mens mag niet twijfelen. Twijfelen is zonde, want twijfel is ongeloof. Maar u weet ook dat iemand eens gezegd heeft: Wie nog nooit getwijfeld heeft, heeft ook nog nooit echt geloofd.

Daarmee wordt de twijfel niet aangeprezen of verheerlijkt, zoals sommigen dat zo graag doen! O neen!

Al wat niet uit het geloof is, is zonde.

Maar anderzijds is het wel zo dat het ware geloof altijd, bij de één meer, bij de ander minder, bestreden en aangevochten wordt door Satan, de grote bestrijder der gelovigen.

Abrahams twijfel wordt zó groot dat hij niet meer kan geloven in de vervulling van Gods belofte en hij benoemt Eliëzer, zijn meest vertrouwde knecht als zijn erfgenaam.

Zo ver kan het met een mens komen, dat hij gaat denken dat alles verloren is.

In eenzelfde situatie horen we het Job zeggen: 'Hij heeft mijn weg toegemuurd, zodat ik er niet door kan. Hij heeft mijn verwachting als een boom weggerukt.'

In dit dieptepunt van Abrahams geloof komt de Heere in Zijn onwankelbare trouw en liefde tot Zijn knecht om het van zijn anker losgeslagen scheepje weer vast te leggen en hem te herstellen in zijn vast geloof.

Het is avond of nacht als de Heere hem uit zijn tent, waar alles zo nauw en menselijk bekrompen is, naar buiten leidt en hem naar boven doet zien, naar de wijde oosterse sterrenhemel, die zoveel majestueuzer is dan hier in het westen. Daar ziet Abraham die duizenden en miljarden sterren als teken van Gods majesteit en almacht.

'Zo talrijk zal uw nakomelingschap zijn. Abraham!'

Wat een heerlijk woord van vertroosting en bemoediging in uren van twijfelmoedigheid en neerslachtigheid.

Ook voor u, ja voor allen die aan zo'n bemoediging behoefte hebben, staan er in Gods Woord zulke rijke, ja bijna ongelofe­ lijke beloften, zowel voor het tijdelijke als het eeuwige leven.

O, wanneer wij onszelf in diepe onwaardigheid kennen, dan aarzelen we of wij ons die rijke beloften wel toe mogen eigenen.

Is dat wel voor mij?

Heb ik daar wel recht op?

Ik ben dat toch niet waardig! Ik verlang en begeer ernaar om daar deel aan te hebben, maar het is in mijn oog alles te groot om het te geloven.

Als u zo nog denkt, wordt het dan niet hoog tijd om uw smalle afgebakende tent te verlaten en te gaan staan onder Gods onmetelijke door stralende sterren verlichte hemel?

Wanneer zult u eens ophouden zo menselijk klein en bekrompen te denken over Gods onmetelijke genade ons geopenbaard in de Heere Jezus Christus? Zie toch naar boven!

Aanschouw toch Gods onwankelbare liefde en trouw voor verloren zondaars.

Geloof toch in Zijn Woord dat Hij tot u sprak en nog altijd spreekt.

Onder de hemel van Gods genade verwijdt zich ons hart en wordt het geloof weer ruim en sterk.

De bekrompenheid van het menselijk denken maakt plaats voor de onmetelijke mogelijkheden van God.

Vandaar keren we weer terug in het dagelijkse leven, enerzijds vol schaamte over onze twijfel aan de Heere, anderzijds dankbaar en vol moed vanwege 's Heeren onwankelbare trouw.

De Heer is zo getrouw als sterk; Hij zal Zijn werk voor mij volenden. Verlaat niet wat Uw hand begon; O Levensbron, wil bijstand zenden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen