Rome-Reformatie met betrekking tot de actie ’Kom over de Brug’

U zult ongetwijfeld weten, dat in de maand december van dit jaar de actie 'Kom over de Brug' voor de tweede maal in den lande zal worden gehouden. U weet wellicht ook, dat de Gereformeerde Zendingsbond besloten heeft om aan deze tweede actie niet mee te doen. De G.Z.B, heeft wel meegedaan met de eerste actie, die een paar jaar geleden werd gehouden. Maar nu doen wij niet mee.

Wij doen niet mee

Waarom niet, zult u vragen. Waarom de eerste keer wel en de tweede keer niet? Wat is er dan veranderd in die tussentijd? Laten wij beginnen met te zeggen, dat wij zelf het meest betreuren, dat wij niet mee kunnen doen. Wij hadden dit namelijk graag gewild. In de eerste plaats, omdat het een goede zaak en een nodige zaak is om, vooral als het om de zending gaat, zoveel mogelijk met elkaar samen te werken. En in de tweede plaats hadden wij dit graag gewild, omdat ook het eigen werk van de G.Z.B, daardoor kon worden gesteund.

Eén en ander veranderd

Dat wij nu echter deze tweede keer niet meedoen, vindt zijn oorzaak inderdaad in het feit, dat er sinds de eerste actie van enige jaren geleden, het één en ander veranderd is.

U weet, dat de zg. oecumenisering tussen de kerken vooral de laatste jaren sterk is toegenomen. Deze heeft zich vooral uitgebreid in de richting van de Rooms-Katholieke Kerk. En nu hebben de kerken, die de actie 'Kom over de Brug' organiseren besloten om deze tweede actie ook met de Rooms-Katholieke Kerk samen te doen. Tot nu toe was het alleen een actie van de gezamenlijke Reformatorische Kerken. Maar nu is het een actie, waarin Rome en Reformatie samengaan.

Nu zou dat op zichzelf nog geen bezwaar kunnen vormen. Integendeel. Het zou zelfs toe te juichen zijn, wanneer Rome en Reformatie werkelijk zouden kunnen samengaan. Maar dan zou dat samengaan in de eerste plaats zichtbaar moeten worden in een samengeloven en een samenbelijden van de Waarheid Gods. En dan moeten wij helaas constateren, dat er juist op dit punt van geen samengaan sprake is.

Geen sprake van samengaan

Dat laatste bedoelen wij in tweeërlei zin. In de eerste plaats zien wij in de huidige oecumene, dat men als verschillende kerken wel' allerlei acties samen op touw zet, maar vergeet te doen, wat daar toch noodzakelijk aan vooraf dient te gaan, namelijk het samen elkaar zoeken en vinden rondom het Woord Gocfs en de Waarheid Gods. Men gaat al te gauw en te lichtvaardig tot gezamenlijk handelen over, zonder dat er een deugdelijke basis gelegd is in het gemeenschappelijk belijden van de Waarheid Gods.

Het is voor ons beslist een onmogelijkheid om aan deze lichtvaardigheid mee te doen. Dat kunnen wij om des gewetenswil niet doen. Als men dan zegt: ja maar, het is zo belangrijk, dat de kerken samen optrekken, daardoor winnen de kerken aan geloofwaardigheid en wint ook de zendingsarbeid van de kerk aan geloofwaardigheid in deze wereld, waarin men de verdeeldheid van de kerk juist zo kritisch benadert; als men dat zegt, menen wij daartegenover te moeten stellen, dat een eenheid, die niet opbloeit uit de fundamentele enigheid van het ware geloof, nooit werkelijk geloofwaardig kan worden. Wij zijn ervan overtuigd, dat zelfs de kritische buitenstaander daar een antenne voor heeft, waardoor hij beseft, dat organisatorische eenheid, zeker van de kerken, nog niet betekent een vermeerdering van kracht. Het zou wel eens kunnen zijn, dat deze eenheid de geloofskracht en het geloofsgetuigenis der kerken nog meer gaat uithollen.

Geen terugkeer tot bijbels geloven

In de tweede plaats kunnen wij om des gewetens wil niet aan deze samenwerking meedoen, omdat wij bij de Rooms-Katholieke Kerk helaas niet kunnen opmerken, dat daar een waarachtige terugkeer plaatsvindt tot het bijbels geloven. Er gebeurt wel ontzaglijk veel in deze kerk; er is ontzaglijk veel in beweging. Maar voorzover wij kunnen zien, is deze beweging meer beheerst door de geest van deze tijd dan door de Geest, die getuigt in de Schriften, de Geest der Waarheid.

Met droefheid gezegd

Dat wij dit zeggen is ons geen vreugde. Integendeel. Wij zeggen dit met droefheid in het hart. Wij zeggen dit ook met een gevoel van teleurstelling.

Enige jaren geleden leek het erop, dat er in de Rooms-Katholieke Kerk een tendens zichtbaar werd, die weer terug wilde gaan naar de weg der Schriften. Maar de latere ontwikkeling heeft ons te zien gegeven, dat de moderne vemieuwingstheologie ook in de Rooms-Katholieke Kerk in ons land steeds machtiger is gaan worden en zich meester heeft weten te maken van de vernieuwingsdrang, die in deze kerk heerst. Terwijl er aan de andere kant door de scherpe polarisatie, die ook daar heerst, een trouw betuigd wordt aan Rome, die ons even­ zeer als reformatorische christenen wezenlijk vreemd is. Daarom menen wij, dat het voor de Kerk der Reformatie niet geoorloofd is om deze samenwerking te zoeken. Want de fundamentele geloofsverschillen, zoals deze in de Reformatie aan het licht kwamen, zijn nog, niet onveranderd maar wel onverminderd, van kracht. In allerlei nieuwe vormen verwacht ook de moderne rooms-katholieke geloofsleer het heil van de samenwerking tussen mens en God. En wij kunnen dat niet meebelijden. Dan zouden wij de reformatorische belijdenis, die ook onze belijdenis is, aantasten. En omdat wij dat niet kunnen, willen wij ook niet naar buiten doen alsof dat wel kan. Aan die verwarring willen wij niet meedoen.

Geen zelfverheffing

U moet goed begrijpen, dat wij hiermee niet de Reformatorische Kerken op een voetstuk willen plaatsen. Integendeel. Dat er steeds meer in deze richting samenwerking wordt gezocht, getuigt ervan, dat ook onze eigen kerk niet meer voldoende verstaat, waar het in een reformatorisch geloven om gaat. En dat betreuren wij zeer, temeer, omdat wij ook ons eigen tekort daarin zien.

En ten slotte is het goed om te zeggen, dat deze houding van de G.Z.B, niet insluit, dat alle contact met rooms-katholieken verbroken moet worden. Dat zou nooit te verantwoorden zijn. Wij hebben een roeping om iedereen te benaderen met het Evangelie van Gods vrije genade in Jezus Christus. Wij mogen niemand daarmee met rust laten. Ook de roomskatholiek niet. Wij zullen alles in het werk moeten stellen om met hen te spreken over de Waarheid Gods, die ons in de Schrift is geopenbaard. Maar wij kvmnen niet dit station overslaan en zonder meer tot een gezamenlijke actie overgaan zoals nu gebeurt.

Wij mogen niet achterblijven

Intussen is het onze roeping om met onze gaven niet achter te blijven. Al staan wij in dit opzicht alleen, laat ons dat ertoe brengen om met temeer offergezindheid en medeleven het werk van de zending te steunen, biddend en werkend.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen