Globaal bekeken

In het blad Opbouw (Nederlands Gereformeerd) kwamen we tegen 'Zeven adviezen', overgenomen uit de Elisabethbode. Zeven adviezen om de kerk te 'slopen'. Commentaar is overbodig.

'In de "Elisabethbode" kwamen wij het volgende artikel tegen onder de veelzeggende titel: Zó sloopt u de kerk. Wij laten het woord vooraf en wat eraan toegevoegd is weg en koncentreren ons op de zeven adviezen voor mensen, die graag de kerk willen slopen. En dan gaat het bij kerk niet over het gebouw, maar om het instituut, de kerk als gemeenschap.

1. Laat in uw eigen huis nooit iets merken van uw geloof, als u dat tenminste nog hebt. Vooral eventuele kinderen moeten nergens aan kunnen merken, dat u gelooft. Lezen uit de bijbel en hard-op bidden zijn uit den boze. Hooguit een klein schietgebedje voor het eten, in alle stilte. Praten over kerkmensen en dominees is uitstekend, maar het geloof zelf kunt u beter gewoon doodzwijgen.

2. Trekt u zich niets aan van wat u misschien indertijd hebt beloofd toen u trouwde. Datzelfde geldt voor wat u beloofde in de doopdienst van uw kind. Iedereen zegt op zo 'n moment ja, maar doet nee. U bent beslist geen uitzondering!

3. Mocht u toch nog zo af en toe naar de kerk gaan, kijk dan regelmatig op uw horloge tijdens de dienst. Dit werkt namelijk negatief op uw omgeving. Vooral kinderen zijn voor zo 'n signaal van verveling gevoelig en haken dan dés te sneller helemaal af. Werkelijk, dit helpt perfect!

4. Na de dienst spuit u zo snel mogelijk uw kritiek. Niet aan het adres van de predikant natuurlijk, maar tegenover uw huisgenoten. Wacht u vooral tot de koffie met uw felste kritiek, zodat alle gezinsleden daarvan kennis kunnen nemen. Zeg vooral wat u miste in de preek en klaag luid en duidelijk over de lengte van de preek en over het tempo van de gemeentezang.

5. Zeg vandaag nog het abonnement op uw kerkblad op; dit kost alleen maar geld en houdt de band met de kerk nog enigszins aan. Wanneer u zelfs het kerkblad niet meer krijgt, zal het contact des te sneller verzanden.

6. Kijk rustig naar alles wat de televisie u biedt. Leen uit de bibliotheek voor u zelf en voor uw kinderen wat u maar wilt. Selecteer niet. Dit geeft alleen maar moeite en narigheid. Bovendien komt de jeugd toch alles aan de weet. Neem zo mogelijk een abonnement op een bladenportefeuille. Tussen de Margriet en Libelle zitten vaak diverse porno-bladen, die het bijzonder goed doen in het hele sloopproces!

7. Tot slot mijn meest effectieve advies: Houd thuis totaal geen rekening met liefde voor God en de mensen om u heen, maar dwing wel tegelijkertijd uw kinderen om naar de kerk te gaan. Dat kweekt pure weerstand tegen het geloof! Succes is dan gegarandeerd, vooral op lange termijn!'

***

Het blad Omkeer van de Generale Diakonale Raad gaf de volgende 'ethische gedragslijn voor toeristen', bepaald wel nuttig ter overdenking kort voor de vakantie.

'Voor mensen die op reis gaan naar de Derde Wereld geeft de Oecumenische Coalitie voor Toerisme in de Derde Wereld enkele ethische overwegingen:

1. Reis in nederigheid en met een oprecht verlangen om iets te leren over de bevolking van je vakantieland.

2. Wees je bewust van de gevoelens van andere mensen en probeer op die manier aanstootgevend of storend gedrag van jouw kant te voorkomen. Dit geldt in sterke mate voor fotograferen.

3. Breng de gewoonte van luisteren en observeren meer in praktijk, dan alleen maar te horen en te zien.

4. Wees je ervan bewust dat de mensen in het land dat je bezoekt een ander idee van tijd en denkpatronen hebben - die verschillen van de jouwe: dit maakt ze niet inferieur, alleen anders.

5. Probeer in plaats van alleen maar te zoeken naar dat 'strandparadijs', de verrijking te ontdekken van het zien van een andere levenswijze, door andere ogen.

6. Maak jezelf vertrouwd met de plaatselijke gewoontes, mensen zullen je graag behulpzaam zijn.

7. Probeer de gewoonte van vragen stellen in praktijk te brengen, in plaats van de westerse praktijk van alle antwoorden te kennen. Probeer van luisteren een gewoonte te maken; westerse toeristen praten te veel, misschien wel om hun eigen verwarring te camoufleren.

8. Onthoud goed dat je maar één van de duizenden toeristen bent die het land bezoeken, verwacht dus geen speciale privileges.

9. Als je echt wilt dat je ervaringen op reis overeenkomen met de situatie thuis, is het zonde geld voor een reis uit te geven.

10. Als je afdingt onthoud dan dat zelfs de armste koopman liever zijn winst, dan zijn waardigheid opgeeft.

11. Waneer je winkelt, onthoud dan dat het 'koopje' dat je ziet, alleen maar mogelijk werd gemaakt door de lage lonen die aan de makers werden uitbetaald.

12. Doe geen beloften aan mensen in je vakantieland, tenzij je zeker weet dat je ze kunt houden.

13. Besteed tijd aan nadenken over je dagelijkse ervaringen, in een poging meer te begrijpen. Er wordt wel gezegd dat hetgene dat jou verrijkt, een ander kan verarmen.'

***

Het laatste deel in de serie 'Anderhalve eeuw gereformeerden in stad en land' (Kok, Kampen) verscheen, handelend over de afgescheidenen in het buitenland. We laten hier twee stukjes volgen, namelijk over de afgescheiden ds. Jan Berend Sundag in het duitse graafschap Bentheim en een stukje over Abraham Kuyper als alpinist.

• 'Een van de meest markante figuren van de afscheiding in Duitsland was ongetwijfeld de voorganger Jan Berend Sundag. Drieënvijftig jaar heeft hij de kerk van Bentheim, aanvankelijk als kandidaat, later als predikant, gediend. Zijn trouw aan het belijden van de kerk zoals die in kringen van de afscheiding werd beoefend, ging zijn gezagsgetrouwheid ver te boven: Meer dan dertig keer heeft hij zijn optreden als oefenaar met een gevangenisstraf moeten bekopen. Daar zat hij dan drie dagen, een week of langer in een cel in het kasteel te Bentheim, waar voorbijgangers op straat hen meer dan eens hoorden psalmzingen. Misschien heeft deze ervaring hem, die altijd een intens gebedsleven leidde, ertoe gebracht ook later in de pastorie onder nauwelijks betere omstandigheden elke nacht een uur of meer biddend en mediterend door te brengen: hij daalde voor deze gebeden af tot onder het koude gewelf van de kelder. De befaamde schrijver L. Penning, wiens vader overigens aan de wieg van de gereformeerde kerk van Bunde in Oosffriesland stond, weet er boeiend over te vertellen. In 1840, het jaar van de instituering van de gereformeerde kerk te Bentheim door Hendrik de Cock, heeft Sundag enige tijd bij deze voorman van de afscheiding gestudeerd en werd hij in november in Groningen geëxamineerd. Het schijnt dat ook toen reeds bepaalde ontwikkelingen in Nederland daarbuiten als een soort 'Hollanditis' aan de kaak werden gesteld. Sundag zag tenminste later een reden om met nadruk te 'verklaren, dat de afscheidenen in Duitsland hun belijden, leer en kerkregering niet uit Nederland hadden binnengesmokkeld. Hijzelf wenste niet anders dan gereformeerd te zijn in de geest van de Heidelbergse Catechismus, die hij onder andere aan de hand van Ursinus' verklaring uitvoerig bestudeerde. Daarnaast waren natuurlijk de "oude schrijvers" à Brakel, Smijtegelt e.a. geliefd. Van ds. Sundag zijn verschillende waardevolle documenten, b.v. een "Kort verhaal van den Oorsprong, Opkomst der Oudgereformeerde Gemeente alhier in 't Graafschap Bentheim — In het tijdperk van 't jaar 1835 tot 1861", bewaard gebleven, maar helaas geen afbeelding. Die heeft ook niet bestaan. Want ouderen weten van hem te vertellen wat op meer van de afgescheidenen van toepassing is: Hij achtte zijn gehoorzaamheid aan het tweede gebod in gevaar indien hij zich zou laten afbeelden.

Maar in "zijn" gemeente en daarbuiten is zijn naam niet vergeten. "Met zoo milde hand" is doorhem het zaad van het Evangelie gestrooid, betuigde de kerkeraad in 1893 in de overlijdensadvertentie.'

(E. Alberts)

• 'Wie weet niet, dat Kuyper een geoefend bergklimmer en een enthousiast alpinist was. Kuyper en zijn gids maakten dagen van acht uur. Kuyper zei me eens, dat hij ook vlug klimmen kon. Hiervan deed hij me dit koddige verhaal. Op een goeden dag kwam het hem en zijn gids voor, dat iemand, die denzelfden bergtoer als zij maakte maar die hen niet vermocht in te halen, op eenigen afstand gedurig luide schreeuwde en heftig gesticuleerde. Dit begon Kuyper te vervelen. Zij toefden op een plek, totdat de derde man hen ingehaald had. Kuyper werd hiervoor met scheldwoorden en verwijten beloond. Wist deze vreemdeling dan niet, dat hij als een der beste bergbeklimmers in Zwitserland bekend stond en dat het daarom en beleediging voor hem was, dat de twee mannen, die voor hem hadden geloopen, zich zoo geweldig hadden ingespannen, om hem voor te blijven? Kuyper lachte hartelijk over deze zotte taal en antwoordde, dat hij altijd in dat tempo liep en in 't geheel niet had bedoeld iemand ook maar in 't minst te beleedigen. Dit kalmeerde den wat al te heet gebakerden alpinist.'

(A. G. Honig, De Reformatie, 1937)

v. d. G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen