De Waarheidsvriend cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van De Waarheidsvriend te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van De Waarheidsvriend.

Bekijk het origineel

Over de adiaphora

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Over de adiaphora

Pastorale overwegingen

4 minuten leestijd

1

Van verschillende kanten bereikt me de opmerking dat De Waarheidsvriend steeds meer toegankelijk wordt voor de gewone gemeenteleden. Men klaagde nogal eens in het verleden, dat ons bondsorgaan te moeilijk was voor het kerkvolk. Alleen zij, die wat meer letters gegeten hadden en ontwikkeld waren konden er mee uit de voeten. Ook al omdat er nogal eens moeilijke woorden werden gebruikt.

Natuurlijk zijn we blij dat ons orgaan onder steeds meer lezers komt, ook onder hartelijk meelevende, belangstellende gemeenteleden. Al moeten we ook niet te snel oordelen van een artikel 'veel te moeilijk voor mij'. We mogen ons best eens wat inspannen. Zou God behagen hebben in mensen die graag dom en lui zijn? Maar ter zake.

Waarom dat vreemde woord?

Dat vreemde woord boven dit artikel? Ja, het is geen hollands, dat geef ik u meteen toe. Het woord komt vanuit het Grieks. Daar moet u niet van schrikken. Wij lenen wel meer woorden uit andere talen. Niet om graag een beetje geleerd te doen. Wel, omdat onze taal soms een net woord mist om wat we bedoelen uit te drukken. Waarvoor wij soms veel woorden nodig hebben, kan met een enkel woord uit een andere taal worden aangeduid. En in dit geval is dat ook zo.

De betekenis van dat vreemde woord

Dat woord 'adiaphora (de ph is hier een f in de uitspraak) duidt aan het tegenovergestelde van 'het wezenlijke; dat, waarop het aankomt'. Wij zouden kunnen vertalen dus: 'het middelmatige, dat wat in het midden ligt tussen wat moet en niet mag'. Daar is dus geen bepaalde regel voor op te stellen. Daar mag ieder in vrijheid over denken en over beslissen. Het is niet zo belangrijk. De zaligheid hangt er niet van af. Het zijn dingen, die ver uit het middelpunt liggen, zo maar, ergens aan de omtrek van het leven. En we weten allen zeer wel, dat over 'middelmatige dingen', over niet-principiƫle zaken verschillend wordt geoordeeld, zelfs onder en door echt gelovige mensen. Er is, zegt men dan, toch een zekere vrijheid van opvatting. Waar de een kwaad ziet daarmee heeft de ander het echt zo moeilijk niet.

Een paar voorbeelden uit de praktijk

Het kan voorkomen, dat de een zonder bezwaar op de fiets of in de auto stapt om naar de kerk te gaan en onder het Woord te kunnen opgaan terwijl de ander, die niet meer te voet de afstand kan afleggen, thuis blijft, door de kerktelefoon luistert of een preek leest. Het ene kind van God heeft met dankbaarheid gebruik gemaakt van de AOW in een noodsituatie, toen deze pas er door kwam, een ander kind van God meende daarvan niet te mogen trekken, en leefde bewust uit de hand des Heeren. En zo komt het ook in de kerk voor, dat er verschillend wordt gezongen. Wie in het buitenland ooit was en daar een kerkdienst bezocht, weet dat er staande gebeden en gezongen wordt, wat wij niet gewend zijn. Uiteraard liggen ook hier gevaren en staan we natuurlijk geen losbandige vrijheid en willekeur voor. In Gods huis moet alles in goede orde geschieden. Maar niet alles in het leven kan in regels worden vastgelegd. Wetticisme en daartegenover wetteloosheid bedreigen samen steeds het leven naar Gods geboden. Maar zeker is ten aanzien van 'de middelmatige dingen' waar, dat men in eigen gemoed verzekerd zij en dat een zekere geoorloofde vrijheid bestaat in de gemeente.

Toch de moeite van overweging waard

Wanneer men als een soort rechter het leven beoordeelt en naar strakke maatstaven handelen wil, dan kan men zeggen: er zijn bepaalde dingen heel duidelijk verboden; vervolgens zijn er bepaalde dingen ook heel duidelijk geboden; en tenslotte blijft over wat ter vrije beslissing van de mens zelf is. Ook als men werkt en redeneert vanuit de norm van goed fatsoen, dus echt de goede stijl nastreeft, het begrip 'etiquette' huldigt, zal men tot deze drievoudige onderscheiding gemakkelijk komen. Maar de vraag is of er voor de gelovige werkelijk dingen zijn, die tot de vrijheid van zijn opvatting behoren. En dat is, dacht ik, een boeiende vraag, waarom deze serie artikelen de moeite waard wil zijn om u er over te doen nadenken of er adiaphora zijn.

Katwijk aan Zee

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 16 oktober 1975

De Waarheidsvriend | 12 Pagina's

Over de adiaphora

Bekijk de hele uitgave van donderdag 16 oktober 1975

De Waarheidsvriend | 12 Pagina's