Zending: daar en hier

Uit de praktijk van het zendingswerk
Van de wal in de sloot
Gespannen hang ik aan het stuur van de auto. Langzaam maar zeker begint de kabel te rollen. Als ik m'n voet op het gaspendaal houd dan gaat het sneller. De auto komt in beweging. De voorwielen komen uit de sloot, de achterkant schuift langs een muur van zand. In tien minuten staat de auto eindelijk weer op de weg. Het is gelukt!

Wat was er gelukt? Het is een lang verhaal. Kort samengevat zijn het regen, modder, steile wegen en greppels. Als ze allemaal samenkomen dan betekent dit dat we de auto vaak in de greppel terugvinden. Vastzitten, helemaal vastzitten! Niet meer naar voren en naar achteren kunnen. Alleen afgelopen week al zaten we twee keer vast. Tot twee keer toe hebben mannen zitten graven en wroeten om de auto vrij te krijgen. Maar gisteren heb ik van m'n GZB-collega's in Eldoret, Evert en Jaimie van den Ham en hun jongens, les gehad in hoe we de lier konden gebruiken. Dat is een kabel die voor op de bumper van de auto zit en die de auto uit een benarde positie kan trekken. In plaats van graven en wroeten doen we nu gewoon de kabel om een boom en laten we de auto zichzelf uit z'n benarde positie trekken. Binnen 24 uur konden we het in praktijk brengen. Het ging super, het was spannend. Handig zo'n lier en handig zulke collega's.

Blinden worden zienden
Het was in een dorpje vier uur rijden bij ons vandaan. Het was in een vergadering met de vertegenwoordigers van dat dorp. De vergadering was druk bezet door oudere mannen, maar er zat ook een jochie van een jaar of tien, elf. Hij zat strak naast een oude man. Het onderwerp was het gebruik van het Sabaot Nieuwe Testament in de kerkjes. Waarom dat jochie erbij was, was me een raadsel. Aan het einde van de vergadering stond de oude man naast 't jochie op. Hij begon te praten. 'Nog nooit is zoiets goeds naar ons dorp gekomen. De woorden van God in mijn eigen taal. Ik kan m'n oren niet geloven.' Hij ging weer zitten, met het jochie strak naast hem. Toen de vergadering voorbij was, kwam één van de mannen naar me toe. De oude man had hem gevraagd om een Sabaot-bijbel voor hem te kopen. 'Da's fijn', zei ik. 'Da's dan 3,50 alstublieft.' De man vroeg me of ik korting kon geven. 'Maar waarom dan? vroeg ik hem. 'De oude man is al jaren blind, maar hij wil graag een Sabaot-bijbel zodat zijn kleinzoon hem kan voorlezen', zei hij. Verbaasd gaf ik de korting en zie toe hoe hij het boek naar de oude man brengt. De oude man lacht van oor tot oor als hij 'zijn' Bijbel in handen voelt. Hij geeft de Bijbel aan zijn kleinzoon, dat jochie dat zo strak naast hem had gezeten. Voorzichtig schuifelt hij aan de hand van z'n kleinzoon de weg op naar huis. Thuis waar hij rustig kan gaan zitten en kan gaan luisteren naar wat zijn kleinzoon hem voorleest.

Als ik zulke dingen zie en verhalen hoor hoe het Woord van God mensenlevens verandert, dan geeft het helemaal niet dat we vast komen te zitten in een greppel. Dan geeft het helemaal niets dat we 's avonds om tien uur uitgeteld thuis komen, dan geeft het helemaal niet dat dingen soms erg moeilijk zijn.
Op zo'n dag besef ik weer goed wat een groot voorrecht het is om op het zendingsveld te zijn.

B. Stolk
Secretaris Missionaire Vorming GZB

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen